Όσα ανέφερε η Έλλη Στάη για την δουλειά της, τις σχέσεις της με τους άνδρες, τη μάχη της με την κατάθλιψη αλλά και τον γιο της.
Η Έλλη Στάη μίλησε ανοιχτά για τον γολγοθά που πέρασε με την κατάθλιψη. Στην συνέχεια αποκάλυψε πως δεν έλειψε η χορήγηση αντικαταθλιπτικών.
Η Έλλη Στάη βρέθηκε καλεσμένη στην εκπομπή Δε Γκράντμαδερ το βράδυ της Πέμπτης στο ΟΡΕΝ και ανέφερε:
«Έχω πάθει σοβαρή κατάθλιψη που οπωσδήποτε έπρεπε να πάρω αντικαταθλιπτικά και λοιπά. Όταν δεν το έχεις πάθει ποτέ και δεν το ξέρεις, δεν έχεις την εμπειρία, τρελαίνεσαι. Δεν ξέρεις τι είναι αυτό. Νομίζεις ότι έχεις όλες τις άλλες αρρώστιες εκτός από αυτό. Είναι οδυνηρό. Μέχρι που κάποιος σου λέει έχεις αυτό και πρέπει να κάνεις αυτά. Το 70% ή 80% μια φορά στη ζωή του περνά κατάθλιψη. Έχεις την εντύπωση ότι ο άνθρωπος που πεινάει δεν είναι σε βαθιά κατάθλιψη;».
Η Έλλη Στάη μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στην προσωπική της ζωή.
«Τα παιδιά είναι ο άλλος πόλος. Θέλουν πάρα πολλή φροντίδα. Από τον γιο μου μπορεί να στέρησα χρόνο αλλά τελικά το ισοζύγιο βγήκε πολύ καλό. Έχουμε μια πάρα πολύ καλή σχέση πράγμα που σημαίνει ότι τα κουτσοκατάφερα», δήλώσε.
Σε ότι έχει να κάνει με τις σχέσεις που διατήρησε στο παρελθόν, η Έλλη Στάη είπε: «οι άντρες γκρινιάζανε αλλά όχι για τη δουλειά μου. Γκρινιάζανε γιατί στο τέλος έφευγα. Σχεδόν πάντα έφευγα».
Επίσης, πρόσθεσε: «κουράζονται οι σχέσεις και δη όταν είσαι άνθρωπος πολύ αυτόνομος. Εγώ πιστεύω ότι είναι πολύ δύσκολο να βρεις τη σχέση που ανανεώνεται όταν κουράζεται και διαρκεί. Και αν τη βρεις θα τη βρεις σε μεγαλύτερη ηλικία από τους νέους. Περίπου τα πλαίσιά σου τα έχεις περιγράψει, ξέρεις και το παρελθόν σου και το μέλλον. Πολλοί άνθρωποι ζουν σε συμβατικές σχέσεις και έχουν παράλληλες σχέσεις. Είναι πολύ σπάνιες οι σχέσεις που ξεκινάνε από μικρή ηλικία που δεν διαταράσσονται χωρίς να πάνε σε άλλους ανθρώπους».
«Μόνο λάθη έκανα στις σχέσεις μου. Από λάθη επιλογών. Η αρχική επιλογή ήταν λάθος. Έπρεπε να μην με πιάσει ο ενθουσιασμός. Έχω κλωτσήσει πιο εύκολα την καρδάρα με το γάλα από ό,τι έπρεπε. Οι χωρισμοί είναι πάρα πολύ οδυνηρά πράγματα, γι’ αυτό και κατατάσσονται στην κατηγορία του πένθους. Στα πολύ νιάτα μου με έχουν απορρίψει. Μετά είπα δεν υπάρχει περίπτωση κανένας να μην με αποδεχτεί. Πιθανόν δεν πλησίαζα αυτούς που πιθανόν αν με απέρριπταν. Είχα πληγωθεί πολύ στα νιάτα μου. Έφτιαξα έναν μηχανισμό άμυνας. Έκανα ό,τι μπορούσα για να μην πέφτω στα πατώματα».
