Οι Κυριακές είναι για να τις περνάμε με τους αγαπημένους μας. Δεν είναι μια απλή μέρα, είναι γιορτή.
Γράφει η Βιβή Μπουγιούρα
Απο τα πολύ παλιά χρόνια, οι ελληνικές οικογένειες συνήθιζαν να περνούν χρόνο με τους αγαπημένους τους. Όσες δουλειές και να είχαν το μεσημερινό τραπέζι θα ήταν στρωμένο για όλη την οικογένεια! Στην πορεία άραγε άλλαξε αυτό;
Βιωματικά μιλώντας νομίζω πως δεν άλλαξε. Πάντα θυμάμαι τους φίλους και γνωστούς μου να μου λένε -Όχι εκείνη την ώρα, τρώμε όλοι μαζί- και πάντα μα πάντα ήταν Κυριακή…
Μπορεί εμείς στην οικογένειά μου λόγω της επαγγελματικής μας κατάστασης να μην μπορούσαμε να τρώμε όλοι μαζί αλλά για κάποιο περίεργο λόγο ήθελα πάντα να βρίσκομαι στο μαγαζί τα Κυριακάτικα μεσημέρια. Περίμενα υπομονετικά να ξεκλέψουν λίγο χρόνο οι δικοί μου για να καταφέρουμε να φάμε μια μπουκιά όλοι μαζί. Μήπως σε κάποιο βιβλίο στο σχολείο μας είχαν αυτό το “τιπ” για τα οικογενεικά τραπέζια της Κυριακής;
Είθισται τις Κυριακές να μην δουλεύουμε. Ενώ θα μπορούσαμε να κανονίσουμε πολλά πράγματα για όλη μας την ημέρα εμείς επιλέγουμε να τα κάνουμε ή πολύ πρωί ή απόγευμα. Το μεσημέρι πάντα είναι κενό. Γιατι; Για να περάσουμε χρόνο με τους αγαπημένους μας. Είτε είναι οικογένεια, είτε σύντροφος ή φίλοι. Ακόμα και για τον ίδιο τον εαυτό μας. Απλά να μην θέλουμε να κάνουμε τίποτα. Να κάνουμε μια βαθιά ανασκόπηση μέσα μας ή να θέσουμε τους στόχους μας. Όλα αυτά για έναν μαγικό τρόπο γίνονται Κυριακή μεσημέρι.
Βάσει ερευνών οι Κυριακές είναι οι μέρες που νιώθουμε γλυκόπικρα. Σίγουρα υπάρχει εξήγηση και την ξέρουμε όλοι μέσα μας. Από το σχολείο ξέραμε ότι η Κυριακή είναι γιορτή αλλά κατά τις 20:00 το απόγευμα μας έπιανε μια πίκρα. Μια πίκρα που τελείωνε την Παρασκεύη το μεσημέρι…
Κυριακή λοιπόν και αφιερώστε χρόνο στους αγαπημένους σας. Όποιοι και αν είναι αυτοί. Ακόμα και για τον ίδιο σας εαυτό.
