Κι εκεί που κάθομαι στρωματσάδα μπροστά στο τζάκι, κοιτάω τα ξύλα που καίγονται σιγά σιγά και σκέφτομαι ” αυτό με τα απωθημένα”;- μπα, όχι, μεγάλη κουβέντα για να την ανοίξω τώρα, έρχονται και οι πίτσες σε λίγο.
“Αυτό με τους ανεκπλήρωτους έρωτες”; -ούτε, ούτε, έχω γράψει ολόκληρο βιβλίο γι’ αυτό. “Αυτό με τα αναπάντητα ερωτήματα”; – δεν είναι καν απόγευμα για να σηκώσει ποτάκι, και είπαμε έρχονται και οι πίτσες. “Αυτό με τους καλοκαιρινούς έρωτες” ; – ναι, αυτό !
Πάμε λοιπόν για τους καλοκαιρινούς έρωτες που όλοι λίγο πολύ νοσταλγούμε κάποιες στιγμές, όχι απαραίτητα για το πρόσωπο που κρύβεται πίσω απ’ αυτούς , αλλά για όλα τα υπόλοιπα.
Αυτοί οι καλοκαιρινοί έρωτες που απογειώνουν το ιδανικό καλοκαίρι.
Τότε που όλα είναι στα κόκκινα, κάθε συναίσθημα είναι δεκαπλάσιο, τα κορμιά μαυρίζουν, τα μαλλιά ανοίγουν και η διάθεση είναι στα ύψη. Μα πώς με τέτοιες συνθήκες να μην πετάς στα σύννεφα; Καλά υπάρχει κανείς που δεν κατάλαβε ακόμα για τι πράγμα μιλάω; Λέω για τότε, εκείνο το καλοκαίρι που γνώρισες τον “έρωτα”, που “τίποτα δεν θα μπορούσε να πάει στραβά”, που μπορούσες να κάτσεις αμέτρητες ώρες μαζί του στην αμμουδιά και να συζητάτε μέχρι ο ήλιος να κρύψει τα αστέρια.
Λέω για εκείνον που κάνατε τα καλύτερα μεθύσια , γυρίσατε όλα τα νησιά και κάνατε εκείνες τις βαρύγδουπες δηλώσεις σ’ εκείνο το τσιγάρο μετά το sex. Ναι, ναι, εκείνες που οι πιο τολμηροί εξωτερικεύατε και οι λιγότερο τολμηροί τις κρατούσατε σιωπηλά για τον εαυτό σας, ενώ το κορμί δεν είχε προλάβει ακόμα να ξεμουδιάσει.
Τι γίνεται όμως όταν αυτοί οι έρωτες ξανασυναντιούνται το χειμώνα;
Γνώμη μου, είναι κάπως “εκτός” όλο αυτό. Τα πλατιά χαμόγελα που αγκαλιάζει ο ήλιος γύρω απ τις μαυρισμένες επιδερμίδες έχουν πλέον αντικατασταθεί από διστακτικά γελάκια. Είναι έως και περίεργο που βλέπετε ο ένας τον άλλον με τόσο πολλά ρούχα και όχι και τόσο “σοκολατί”.
Κοιτάζεστε στα μάτια και προσπαθείτε να επεξεργαστείτε ο ένας την εικόνα του άλλου, έχετε και καιρό να ειδωθείτε. Ενδεχομένως να υπάρχει κάτι ακόμα, μα αυτή η λάμψη στα μάτια δεν είναι η ίδια. Τελικά, γιατί χαθήκατε; Θύμισε μου! Καλέ, που πήγε ο έρωτας; Κρύφτηκε στο μπουκαλάκι του Carroten και ξεχάστηκε σε κάποια τσάντα θαλάσσης;
Δεν ξέρω και ούτε με απασχολεί πολύ, πρώτον γιατί ήρθαν εκείνες οι πίτσες που λέγαμε πριν, και δεύτερον γιατί οι πραγματικοί έρωτες είναι ανεξίτηλοι και δεν ζεσταίνονται μόνο στους 40 βαθμούς.
Ας πιούμε λοιπόν στους καλοκαιρινούς έρωτες και ας αναζητήσουμε τους άλλους που δεν ψάχνουν στα απομεινάρια του καλοκαιριού για μια σπίθα ξεχασμένη. Αυτούς που όσος καιρός κι αν περάσει η φλόγα είναι πιο δυνατή κι απ’ αυτή εδώ του τζακιού που έχω μπροστά μου.
Ή μάλλον , ξέρετε τι; Πιείτε εσείς καλύτερα, εγώ κάπως πείνασα. Θα πιω την επόμενη φορά μαζί σας, όταν θα σας λέω για τους άλλους…
Μαρία Μπούμη
Αρθρογράφος – Commercial Manager
Contact @ https://www.instagram.com/blondymairy/
