Οι επιλογές στη ζωή μας, καθορίζουν τον τρόπο με τον οποίο εκείνοι εξελίσσεται. Αναρωτιόμαστε μέσα μας, αν είναι τύχη, αν είναι μόνο οι επιλογές μας και τελικά σκεφτόμαστε ότι είναι κυρίως το δεύτερο με δόση από το πρώτο. Αν κάνουμε όμως μια λάθος επιλογή και το αναγνωρίσουμε, συνεχίζουμε και την ξανά επιλέγουμε;
Ποιος είναι αυτός ο παράγοντας που πολλές φορές μας κάνει να επιμένουμε στις λάθος επιλογές;
Το σύνδρομο της «εσφαλμένης επιμονής»
Φανταστείτε ότι είναι καλοκαίρι. Κάθεστε χαλαρά στον καναπέ του σπιτιού σας αλλά αρχίζετε να ζεσταίνεστε. Ανοίγετε λίγο το παράθυρο και ανοίγετε κι άλλο ένα για να δημιουργήσετε ρεύμα. Όταν γυρνάτε στον καναπέ, αισθάνεστε πολύ καλύτερα, αλλά μετά από λίγα λεπτά αρχίζετε να σκέφτεστε ότι αν ανοίξετε λίγο περισσότερο τα παράθυρα, θα αισθάνεστε ακόμη λιγότερη ζέστη. Ξανασηκώνεστε λοιπόν. Κι αυτό συνεχίζεται μέχρι να ανοίξουν τα παράθυρα εντελώς. Ξανακάθεστε χαλαρά, αλλά μετά από λίγα δευτερόλεπτα συνειδητοποιείτε ότι η ζέστη.. επέστρεψε. Τι συνέβη; Η απάντηση είναι απλή: σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής, όσο περισσότερο ανοίγεις τα παράθυρα, τόσο πιο αργά κυκλοφορεί ο αέρας.
Συχνά στη ζωή μας ακολουθούμε αυτού του είδους τη συμπεριφορά.
Περπατάμε προς τη λάθος κατεύθυνση όταν:
- Μένουμε προσκολλημένοι σε συμπεριφορές του παρελθόντος που ήταν αποτελεσματικές τότε, αλλά τώρα πια δεν είναι
- Επιμένουμε στο να ασκούμε κριτική, πιστεύοντας ότι αν το κάνουμε αυτό, οι γύρω μας θα αλλάξουν. Στην πραγματικότητα αντί να υπάρξει κάποια αλλαγή, χειροτερεύουμε τελείως την κατάσταση, βάζοντας τους γύρω μας σε στάση άμυνας
- Επιμένουμε σε ένα όνειρο ή σε μια ιδέα που πιστεύουμε ότι είναι καταπληκτική, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη τα προειδοποιητικά μηνύματα που οι γύρω μας ή τα γεγονότα μας στέλνουν για να μας πουν ότι κινούμαστε σε λάθος κατεύθυνση
- Παραμένουμε σε μια ερωτική σχέση που είναι πηγή σύγκρουσης και δυστυχίας
Όλη μας η συμπεριφορά και το σκεπτικό με το οποίο αντιμετωπίζαμε μια κατάσταση στη ζωή μας, μπορεί να ήταν σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο, αποτελεσματικό. Ωστόσο, στο ταξίδι της ζωής, οι συνθήκες αλλάζουν. Το κακό είναι πως είμαστε πολύ απασχολημένοι για να συνειδητοποιήσουμε αυτές τις αλλαγές, οπότε συνεχίζουμε να επαναλαμβάνουμε τις ίδιες, παλιές μας συμπεριφορές με τελείως όμως καινούρια δεδομένα. Προφανώς και τα αποτελέσματα που έχουμε δεν είναι ακριβώς αυτά που περιμέναμε. Έτσι, αντί να πάμε μπροστά, παραμένουμε εγκλωβισμένοι ή ακόμη χειρότερα, κινούμαστε προς τα πίσω.
Τότε είναι που μπαίνουμε σε έναν φαύλο κύκλο, γιατί αρχίζουμε να επιμένουμε προς τη λάθος κατεύθυνση, σπαταλώντας δύναμη και ενέργεια. Αντί να αναθεωρήσουμε τους στόχους και τις πεποιθήσεις μας, πιστεύουμε ότι το πρόβλημα είναι ότι δεν κάνουμε ό,τι μπορούμε. Σαν αποτέλεσμα, κοπιάζουμε ακόμη περισσότερο και εντείνουμε τις προσπάθειες μας προς.. τη λάθος όμως πάντα κατεύθυνση.
Αν λοιπόν αισθανόμαστε εγκλωβισμένοι σε επιλογές που για εμάς είναι λάθος, μια καλή αρχή είναι ν’ αναρωτηθούμε: Αλλάζω αρκετά; Τι σήματα μου στέλνει ο κόσμος; Τι φοβάμαι και δεν αλλάζω επιλογή; Και έτσι σιγά σιγά θα οδηγηθείτε σε διαφορετικές επιλογές.
