Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου. Η αρχική έμπνευσή της ανήκει στον έλληνα ποιητή Μιχαήλ Μήτρα, ο οποίος το φθινόπωρο του 1997 πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων να υιοθετηθεί ο εορτασμός της ποίησης στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες, και να οριστεί συγκεκριμένη ημερομηνία γι’ αυτό.
Η εισήγησή του Μιχαήλ Μήτρα έφτασε με επιστολή στα χέρια του ποιητή και μελετητή της ποίησης Κώστα Στεργιόπουλου, προέδρου τότε της Εταιρείας Συγγραφέων.
Η ποιήτρια Λύντια Στεφάνου πρότεινε ως ημέρα εορτασμού την 21η Μαρτίου, την ημέρα της εαρινής ισημερίας, που συνδυάζει το φως από τη μία και το σκοτάδι από την άλλη, όπως η ποίηση, που συνδυάζει το φωτεινό της πρόσωπο της αισιοδοξίας με το σκοτεινό πρόσωπο του πένθους.
Η πρώτη Ημέρα Ποίησης γιορτάστηκε το 1998 στο παλιό ταχυδρομείο της πλατείας Κοτζιά. Ετοιμάστηκε με ελάχιστα έξοδα και πολλή εθελοντική δουλειά, και είχε μεγάλη επιτυχία.
Οι Γάλλοι, οι Ιταλοί, οι Τυνήσιοι και άλλοι πρέσβεις από χώρες της Μεσογείου υποστήριξαν την εισήγηση και η ελληνική πρόταση υπερψηφίστηκε.
Μερικοί από τους πιο σπουδαίους Έλληνες ποιητές
1. Κωνσταντίνος Καβάφης
Ο Κωνσταντίνος Καβάφης, αν και έζησε ολόκληρη τη ζωή του στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, και δεν ήρθε στην Ελλάδα παρά ελάχιστες φορές θεωρείται ένας από τους πιο πολυδιαβασμένους και σημαντικούς Έλληνες ποιητές. Στην ποίησή του εντοπίζουμε ιστορικά στοιχεία, τα οποία πολλές φορές αναμειγνύονται με το φανταστικό, ενώ εξέχουσα θέση κατέχουν και τα ηδονικά, αλλά και τα φιλοσοφικά ποιήματά του. Ο ποιητής επεξεργαζόταν επίμονα κάθε στίχο, κάποτε για χρόνια ολόκληρα, προτού τον δώσει στην δημοσιότητα. Σε αρκετές από τις εκδόσεις του υπάρχουν διορθώσεις από το χέρι του και συχνά όταν επεξεργαζόταν ξανά τα ποιήματά του τα τύπωνε διορθωμένα.
2. Κωνσταντίνος Καρυωτάκης
Ο Κωνσταντίνος Καρυωτάκης αποτελεί μία σημαντική ποιητική προσωπικότητα της δεκαετίας του ’20. Η ποίησή του χαρακτηρίζεται από απαισιοδοξία, μελαγχολία και τάσεις αυτοκαταστροφής- αισθήματα τα οποία πήγαζαν από τις άσχημες συνθήκες που έβλεπε και βίωνε εκείνη την εποχή. Ο ίδιος αποτέλεσε ουσιαστικά τον “ηγέτη” της “γενιάς του ’20”, αλλά κατά τη διάρκεια της ζωής του έζησε ουσιαστικά στο περιθώριο, δουλεύοντας ως δημόσιος υπάλληλος και χωρίς να αναγνωρίζεται το έργο του. Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι εκτός των συγχρόνων του ο Καρυωτάκης επηρέασε και την επόμενη γενιά ποιητών, τη λεγόμενη γενιά του ’30, ενώ ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί από αξιόλογους μουσικοσυνθέτες. Ο Κωνσταντίνος Καρυωτάκης έδωσε τέλος στη ζωή του και για τα αίτια που τον οδήγησαν σε αυτό γράφτηκαν πολλά κατά καιρούς.
3. Κωστής Παλαμάς
Ο Κωστής Παλαμάς ήταν ένας από τους σημαντικότερους ποιητές και διανοητές της σύγχρονης Ελλάδας. Έχει αφήσει πίσω του πλούσιο υλικό ως παρακαταθήκη στον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική διανόηση. Ο ίδιος δέσποζε στους πολιτιστικούς κύκλους της εποχής του, ενώ βοήθησε στη δημιουργία και την ανάπτυξη της ελληνικής συνείδησης.Η κηδεία του ποιητή έμεινε ιστορική, καθώς μπροστά σε έκπληκτους Γερμανούς κατακτητές, χιλιάδες κόσμου τον συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία, στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών, ψάλλοντας τον Εθνικό Ύμνο.
4. Διονύσιος Σολωμός
Ο Διονύσιος Σολωμός θεωρείται από πολλούς ο εθνικός μας ποιητής, καθώς ήταν αυτός που ουσιαστικά έγραψε το ποίημα που έμελλε να μελοποιηθεί και να γίνει ο Εθνικός μας Ύμνος. Βέβαια, πολλοί αντικρούουν αυτή τη θεωρία επειδή ο Διονύσιος Σολωμός δεν αφιέρωσε όλο του το έργο στην εθνική ποίηση, αλλά ένα μικρό μέρος αυτής.
5. Οδυσσέας Ελύτης
Ο Οδυσσέας Ελύτης ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, μέλος της λογοτεχνικής γενιάς του ’30. Βραβεύτηκε το 1960 με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης και το 1979 με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, ο δεύτερος και τελευταίος μέχρι σήμερα Έλληνας που τιμήθηκε με βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Γνωστότερα ποιητικά του έργα είναι ταΆξιον εστί, ο Ήλιος ο πρώτος και οι Προσανατολισμοί. Διαμόρφωσε ένα προσωπικό ποιητικό ιδίωμα και θεωρείται ένας από τους ανανεωτές της ελληνικής ποίησης. Πολλά ποιήματά του μελοποιήθηκαν, ενώ συλλογές του έχουν μεταφραστεί μέχρι σήμερα σε πολλές ξένες γλώσσες. Το έργο του περιλαμβάνει ακόμα μεταφράσεις ποιητικών και θεατρικών έργων.
6. Τάσος Λειβαδίτης
Τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο ποίησης στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας στη Βαρσοβία (1953 για τη συλλογή του «Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου»), το πρώτο βραβείο ποίησης του Δήμου Αθηναίων (1957 για τη συλλογή του «Συμφωνία αρ.Ι»), το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1976 για τη συλλογή «Βιολί για μονόχειρα»), το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1979 για το «Εγχειρίδιο ευθανασίας»).
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της «Εταιρείας Συγγραφέων». Έγραψε επίσης κι ένα μικρό τόμο με τίτλο: «Έλληνες ποιητές», ο οποίος αναφέρεται στις συλλογές που εκδόθηκαν την περίοδο 1978-1981, και αποτελεί μια απογραφή 74 ποιητικών συλλογών. Ανέπτυξε έντονη πολιτική δραστηριότητα στον χώρο της αριστεράς. Τον αποκάλεσαν «Ποιητή του Έρωτα και της Επανάστασης». Κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών ανήκε σε ομάδα της ΕΠΟΝ που διοργάνωνε εράνους και διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις, χωρίς να λάβει μέρος ως μάχιμος. Η δράση του αυτή είχε ως συνέπεια να συλληφθεί και να εξοριστεί. Αφέθηκε ελεύθερος μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας.
7. Κική Δημουλά
Η Κική Δημουλά ήταν Ελληνίδα ποιήτρια της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς και τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών στην έδρα της ποίησης. Έκανε την εμφάνιση της στα γράμματα το 1952, σε ηλικία 19 χρονών, με τη ποιητική συλλογή «Ποιήματα», όμως μετά από λίγο αποκήρυξε εκείνη την πρώτη συλλογή της. Η επίσημη είσοδός της στην ποίηση έγινε το 1956, με τη συλλογή «Έρεβος».Αργότερα ήρθαν οι «Ερήμην», «Επί τα ίχνη» και η συλλογή «Το λίγο του κόσμου» για την οποία τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποιήσεως. Στις 16 Ιανουαρίου 2020, η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη πρότεινε την Κική Δημουλά, με επίσημη επιστολή της προς την Επιτροπή, για το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
8. Γιάννης Ρίτσος
Ο Γιάννης Ρίτσος ήταν ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες ποιητές με διεθνή φήμη και ακτινοβολία. Δημοσίευσε πάνω από εκατό ποιητικές συλλογές και συνθέσεις, είκοσι δύο μυθιστορήματα, 1 θεατρικό έργο και μελέτες. Αρκετά από τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε ξένες γλώσσες. Υπήρξε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας και της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς όταν το ΚΚΕ βρισκόταν στη παρανομία. Ο Ρίτσος νόσησε από φυματίωση, ξεπέρασε την ασθένεια (πράγμα δύσκολο για την εποχή) και πέρασε από υλικές και ηθικές δοκιμασίες. Στο σανατόριο του «Σωτηρία», όπου νοσηλευόταν, ήρθε κοντά με τον μαρξισμό και την Αριστερά, πράγματα που επηρέασαν βαθύτατα την ποίησή του και τον τρόπο ζωής του. Αφού πέρασε από διάφορα σανατόρια, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου εργάστηκε ως αυτοδίδακτος σκηνοθέτης στην Εργατική Λέσχη και ως ηθοποιός και χορευτής σε επιθεωρήσεις.
