Η παιδική ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μια χρόνια νόσος . Η παιδική ρευματοειδής αρθρίτιδα ονομάζεται εναλλακτικά νόσος Still. Πρόκειται για ένα αυτοάνοσο νόσημα που εκδηλώνεται με φλεγμονή των αρθρώσεων.
Στα αυτοάνοσα νοσήματα η άμυνα του οργανισμού στρέφεται ενάντια στα υγιή κύτταρα, εκλαμβάνοντάς τα σαν αντιγόνα- ξένα προς τον οργανισμό. Απαντάται σε παιδιά ηλικίας έως 17 ετών.
Υπάρχουν 3 τύποι παιδικής ρευματοειδής αρθρίτιδας:
- Τύπος συστηματικής έναρξης Αρχίζει με υψηλό πυρετό, συχνά παρουσιάζει ένα συστηματικό δερματικό εξάνθημα, προσβάλλει έκτος από τις αρθρώσεις και πολλά εξωαρθρικά όργανα και συστήματα όπως καρδιά, ήπαρ, σπλήνα,λεμφαδένες, πνεύμονες, και κεντρικό νευρικό σύστημα. Περίπου 10% των παιδιών με νεανική ρευματοειδή αρθρίτιδα έχουν αυτόν τον τύπο.
- Ολιγοαρθρικός τύπος Στον τύπο αυτό, η νόσος προσβάλλει λιγότερο από 5 αρθρώσεις.Περίπου τα μισά από όλα τα παιδιά με νεανική ρευματοειδή αρθρίτιδα ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Μερικά από αυτά είναι πολύ μικρά, από νήπια μέχρι ηλικίας των 5 ετών και έχουν ένα μεγάλο κίνδυνο ανάπτυξης φλεγμονής στα μάτια. Οι τακτικές εξετάσεις των ματιών είναι απαραίτητες. Σε παιδιά που είναι μεγαλύτερα μπορεί να εξελιχθεί σε ένα από τους τύπους της αρθρίτιδας των ενηλίκων.
- Πολυαθρικός τύπος. Στον τύπο αυτό προσβάλλονται πάνω από 5 αρθρώσεις και μπορεί να αρχίσει σε οποιαδήποτε ηλικία. Μερικά από τα παιδιά έχουν τύπο αρθρίτιδας ίδια με εκείνα των ενηλίκων και η νόσος ξεκινά σε νεότερη ηλικία από ότι συνήθως.
Ποία είναι τα αίτια ;
Τα ακριβή αίτια της παιδικής ρευματοειδούς αρθρίτιδας είναι άγνωστα, ωστόσο συχνά ευθύνονται κάποιοι ιοί, ενώ παρουσιάζει κληρονομικότητα. Η παιδική ρευματοειδής αρθρίτιδα μπορεί να είναι συστηματική, πολυαρθρική ή ολιγοαρθρική.
Ποία είναι τα συμπτώματα ;
Η παιδική ρευματοειδής αρθρίτιδα εκδηλώνεται με έντονη ερυθρότητα στις αρθρώσεις και δυσκολία στην κίνηση. Επίσης, παρατηρείται πυρετός. Το παιδί δυσκολεύεται φανερά να περπατήσει, ενώ εμφανίζεται διόγκωση των λεμφαδένων και παραμόρφωση. Σε κάποιες περιπτώσεις παρατηρείται ηπατομεγαλία και σπληνομεγαλία.
Πως γίνεται η διάγνωση;
Η διάγνωση της νόσου γίνεται μέσα από κλινική εξέταση και καταγραφή λεπτομερούς ιστορικού του ασθενούς. Απαιτούνται μικροβιολογικές και ορολογικές εξετάσεις και ακτινογραφία.
Η διάγνωση της ρευματοειδούς αρθρίτιδας στηρίζεται :
- στη λήψη αυστηρά λεπτομερούς ιστορικού,
- στα διαγνωστικά κριτήρια της λειτουργικής ταξινόμησης,
- στην προσεκτική κλινική εξέταση και τα εργαστηριακά ευρήματα.
Τα κυριότερα εργαστηριακά ευρήματα είναι: - αναιμία,
- χαμηλά επίπεδα Fe και χαμηλή σιδηροδεσμευτική ικανότητα του ορού,
- αύξηση της φεριτίνης, του αριθμού των αιμοπεταλίων, της ΤΚΕ ή της Cαντιδρώσας πρωτεΐνης, των σφαιρινών, της αλκαλικής φωσφατάσης . Οι ακτινογραφίες των προσβεβλημένων αρθρώσεων δείχνουν στοιχεία για την καταστροφή των αρθρώσεων και την πορεία της νόσου. Για την ανεύρεση ειδικών αλλοιώσεωνχρησιμοποιούνται η μαγνητική τομογραφία και το σπινθηρογράφημα.
Πριν την έναρξη της θεραπείας πρέπει να ελέγχεται η ηπατική και νεφρική λειτουργιά, αλλά και περιοδικά κατά τη διάρκεια της θεραπείας λόγω υπατοτοξικότητας και νεφροτοξικότητας μερικών αντιρρευματικών φαρμάκων.
Τι θεραπεία υπάρχει;
Η θεραπεία της ρευματοειδούς αρθρίτιδας υπάρχει και περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή, φυσικοθεραπεία, ασκηση και σε μερικές περιπτώσεις χειρουργική επέμβαση.
- φαρμακευτική αγωγή
Χορηγούνται αναγηλτικά, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, στα οποία ανήκουν και τα σαλικυλικά. Η φαρμακευτική αυτή αγωγή έχει καλή αναλγητική και αντιφλεγμονώδη δράση, αλλά δεν αλλάζει την
πορεία της νόσου ούτε προλαμβάνει την καταστροφή των αρθρώσεων. Εάν παρά τη χορήγηση των μη στεροειδών αναληπτικών τα συμπτώματα επιμένουν, χορηγούνται τροποποιητικά της νόσου αντιρρευματικά φάρμακα .Τα φάρμακα αυτά έχουν τη δυνατότητα να ελαττώνουν, ακόμα και να προλαμβάνουν την καταστροφή των αρθρώσεων όταν χορηγηθούν έγκαιρα. Χορηγούνται επίσης μικρές δόσεις κορτικοειδών σε συνδυασμό με άλλα φάρμακα.
- χειρουργική επέμβαση
Αν παρά τη φαρμακευτική αγωγή ο ασθενής παρουσιάζει πόνο μη ανεκτό ή μεγάλο περιορισμό της κινητικότητας μιας άρθρωσης, τότε επιχειρείται εγχειρητική επέμβαση η οποία μπορεί να είναι π.χ άρση της στένωσης του καρπιαίου σωλήνα, αφαίρεση των κεφαλών των μεταταρσίων ή αρθροπλαστική του ισχίου ή του γόνατος καθώς και πλήθος άλλων επεμβάσεων.
- φυσικοθεραπεία
Η φυσικοθεραπεία αποβλέπει στην εκπαίδευση του ασθενούς, στην κινητοποίηση των αρθρώσεων, την αύξηση του μυϊκού τόνου και την αύξηση του εύρους κίνησης, για την πρόληψη της μυϊκής ατροφίας, των αγκυλώσεων και των μόνιμων παραμορφώσεων.
- ασκηση
Τα τελευταία χρόνια, ρόλο στην αντιμετώπιση της ΡΑ παίζει η εφαρμογή της άσκησης, ακόμη και κατά την περίοδο της οξείας φάσης της νόσου. Αποβλέπει στη διατήρηση καλής φυσικής κατάστασης,
κινητικής και κοινωνικής δραστηριότητας.
Ποίες επιπλοκές μπορεί να υπάρξουν;
Στη παιδική ρευματοειδή αρθρίτιδα μπορεί να υπάρξουν οι ακόλουθεςις επιπλοκές :
- η χρόνια δυσκολία στη βάδιση ή στην κίνηση,
- προβλήματα όρασης
- και αναιμία.
Αν εντοπιστούν τα συμπτώματα ποια είναι η πρόληψη ;
Αν εντοπιστούν τα συμπτώματα συνιστάται επίσκεψη σε φυσικοθεραπευτή για διατήρηση της λειτουργίας των αρθρώσεων.
Ο κατάλληλος γιατρός για την παιδική ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι ο ρευματολόγος. Γι αυτό καλό είναι να απευθυνόμαστε στο γιατρό μας .
