Αλήθεια, τι έχετε πάθει; Τι σας συμβαίνει; Γιατί ο κόσμος συμπεριφέρεται έτσι; Μπαίνω να διαβάσω τα νέα από τις 4:00 που ξυπνάω και βλέπω για θανάτους, για εκβιασμούς, για ανθρώπους που “τρώγονται” μεταξύ τους και αναρωτιέμαι. Τι συμβαίνει στον κόσμο;
Γράφει η Βιβή Μπουγιούρα,
Έχω καιρό να γράψω κάτι δικό μου γιατί απλά δεν ξέρω από που να ξεκινήσω. Μου φαίνονται όλα μάταια και πλέον κάνω μηχανικές κινήσεις για το οτιδήποτε. Αναρωτιέμαι τι έχει φταίξει και στα 27 μου νιώθω τόσο μεγάλο κενό και δυσφορία με τον κόσμο γύρω μου.
Θα μου πεις, Βιβή μου μην γκρινιάζεις, είσαι μια χαρά. Ναι! Είμαι!
Και νιώθω καλά γι’ αυτό. Αλλά μόνο γι’ αυτό. Γιατί υπάρχει τόσο μίσος και κακία; Έχετε καταλάβει ότι υπάρχουν άσχημα πράγματα γύρω μας και εμείς ταλαιπωρούμαστε με το τίποτα;
Πρόσφατα κατηγορήθηκα από πολύ δικό μου άνθρωπο για έλλειψη ενσυναίσθησης. Πληγώθηκα και ύστερα αναρωτήθηκα ξανά. Τι είναι ενσυναίσθηση; Γιατί να ξέρω εγώ που ζω σε έναν κόσμο που πραγματικά τον ενδιαφέρει μόνο το μότο – σπέρμα και αίμα-. Μήπως έχω αρχίσει να μοιάζω σε αυτούς που ανά καιρούς κάνω πέρα; Δεν νομίζω. Απλά η κατάσταση έχει ξεφύγει σε όλα τα επίπεδα. Φιλικά, προσωπικά και επαγγελματικά. Κάποιες φορές το να αντιμετωπίσεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη είναι πιο δύσκολο από το ξεστομίσεις 10 κουβέντες που θα πληγώσουν.
Έχετε καταλάβει ότι ακόμα και στο κοινό καλό ψάχνουμε τρόπους να σφαχτούμε και να μην μας ενδιαφέρει τίποτα και κανείς. Έχετε καταλάβει ότι ζούμε την εποχή political correctness και όλοι μα όλοι σε περιμένουν στην γωνία.
Φίλοι, γνωστοί και άγνωστοι, συγγενείς και εχθροί ψάχνουν που θα κάνεις το λάθος για να ρίξουν το αλάτι στην πληγή. Αναρωτιέμαι λοιπόν, αλήθεια, τι έχετε πάθει;
Εμένα ποιος με κατάλαβε; Ποιος θέλει πραγματικά να ακούσει; Δεν κάνω ντάνιασμα (μιας και είναι της μόδας), προς Θεού. Δεν είναι όλοι ίδιοι. Ευτυχώς. Γιατί να μας ενδιαφέρει τόσο πολύ τι κάνει ο καθένας γύρω μας;
Γιατί να με νοιάζει στο κάτω – κάτω ρε αδερφέ; Ο καθένας πρέπει να κοιτάξει τον εαυτό του. -εκτός και αν είναι για θέμα δημόσιας υγείας που πρέπει να κοιτάξεις ένα τσικ παραπάνω και τους γύρω σου…. if you know what i mean –
Ζούμε σε μια εποχή που είναι οκ να μην είσαι οκ. Θυμάσαι πότε ήσουν πραγματικά “ελεύθερος” χωρίς άγχος για το οτιδήποτε; Εγώ όχι. Ας κάνουμε την αυτοκριτική μας στον καθρέφτη, ας πάψουμε να κρίνουμε και ας αγαπήσουμε πρώτα το μέσα μας για να δώσουμε αγάπη.
Μην κρίνετε παιδιά, όχι επειδή θα κριθείτε αλλά επειδή κανείς δεν είναι καλύτερος από κανέναν. Να θυμάστε δύο πράγματα που μου τα έχει επισημάνει ανα καιρούς η ψυχολόγος: Μην αφήνεις αυτό που σε τρώει να χορτάσει & ουδείς αναντικατάστατος…
