Αν ένα ρολόι έτρεχε επάνω στο χέρι σου, δείχνοντας σου πόσο χρόνο έχεις για να ζήσεις, πως θα ένιωθες;
Προβληματίστηκα αρκετά βλέποντας την ταινία In Time με το Justin Timberlake και πολλούς ακόμα διάσημους ηθοποιούς. Εκεί, ο χρόνος μετρούσε αντίστροφα για τον κάθε ένα και ήταν αποτυπωμένος σαν ηλεκτρονικό τσιπάκι στο δέρμα τους. Τα πάντα μετρούνται με χρόνο, αντί για χρήματα. Δευτερόλεπτα, λεπτά, μέρες, μήνες, χρόνια, αιώνες. Και ο έχων τον πιο περισσότερο ήταν ο ‘’πλούσιος’’.
Αγχώθηκα πάρα πολύ οφείλω να παραδεχτώ.
Δεν θέλω να γνωρίζω τίποτα για τον χρόνο που έχω, ούτε να αισθάνομαι δέσμιά του, θέλοντας να έχω όλο και περισσότερο, σαν την απληστία των χρημάτων που υπάρχει σε αυτή τη ζωή.
Ο σκηνοθέτης θέλησε να παραλληλίσει τα χρήματα που κυριαρχούν εν γένει στις ζωές μας, με τον χρόνο. Αν ήξερες ότι είχες άπειρο χρόνο aka χρήματα, θα ήσουν όντως ευτυχισμένος; Αυτό είναι το νόημα της ζωής; Φυσικά και όχι.
Θέλουμε να τα προλάβουμε όλα, ν’ αποκτήσουμε πολλά και γιατί όχι και ακόμη περισσότερα.
Δεν είμαι κάποιας συγκεκριμένης λογικής, ούτε υποστηρίζω την παραπάνω πρόταση. Ο άνθρωπος χρειάζεται τα χρήματα για να ζήσει και αν μπορεί να ζει άνετα με τα όσα βγάζει ή να προσπαθεί για το καλύτερο στη ζωή του είναι αξιέπαινο.
Αυτό που δεν επαινώ είναι το πάτημα επί πτωμάτων και την αδιάλειπτη προσπάθεια να έχουμε ολοένα περισσότερα, μειώνοντας χρόνο από τις προσωπικές στιγμές μας και τις ευτυχισμένες μέρες με τους δικούς μας.
Η ποιότητα στη ζωή είναι αναντικατάστατη.
Όπως το έργο πολύ σωστά ανέδειξε, αν τα χρήματα ήταν ο χρόνος σου και μετρούσε αντίστροφα για εσένα, πραγματικά θα διάλεγες να ζήσεις αιώνες; Ακόμη και αν όλοι γύρω σου έχαναν τον δικό τους χρόνο και παρέμενες μόνος στην αιωνιότητα;
