Οι εφιάλτες και οι παραισθήσεις —ή οι «ψευδαισθήσεις» — μπορεί να είναι πρώιμα προειδοποιητικά σημάδια για την έναρξη μιας αυτοάνοσης νόσου ή μιας έξαρσης, σύμφωνα με νέα έρευνα.
«Για πολλά χρόνια, έχω συζητήσει τους εφιάλτες με τους ασθενείς μου με λύκο και σκέφτηκα ότι υπήρχε σχέση με τη δραστηριότητα της νόσου τους. Αυτή η έρευνα παρέχει στοιχεία για αυτό», δήλωσε ο ανώτερος συγγραφέας της μελέτης David D’Cruz, από το King’s College του Λονδίνου, σε μια δήλωση.
Είκοσι τέσσερα εκατομμύρια έως 50 εκατομμύρια Αμερικανοί έχουν μια αυτοάνοση ασθένεια, η οποία είναι όταν το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος επιτίθεται κατά λάθος στον δικό του υγιή ιστό. Υπάρχουν περισσότεροι από 80 τύποι αυτοάνοσων ασθενειών, συμπεριλαμβανομένων της ρευματοειδούς αρθρίτιδας, της νόσου του Κρον και της ψωρίασης.
Αυτή η μελέτη – που δημοσιεύτηκε αυτή την εβδομάδα στο eClinicalMedicine – επικεντρώνεται στον λύκο, μια πάθηση που μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή σε όλο το σώμα. Οι ερευνητές εξέτασαν 676 άτομα με λύκο σχετικά με τον χρόνο εμφάνισης 29 νευρολογικών και ψυχικών συμπτωμάτων όπως η κατάθλιψη, οι παραισθήσεις και η απώλεια ισορροπίας.
Οι συγγραφείς της μελέτης πήραν συνεντεύξεις από άλλους ασθενείς με λύκο για να μάθουν πώς εμφανίστηκαν τα συμπτώματά τους όταν η ασθένειά τους εκδηλώθηκε.Τρεις στους πέντε ασθενείς ανέφεραν ότι αντιμετώπισαν διαταραγμένο ύπνο αναφορικά με τα όνειρά τους, το ένα τρίτο από αυτούς είπε ότι αυτό το σύμπτωμα εμφανίστηκε περισσότερο από ένα χρόνο πριν από την εμφάνιση του λύκου.
Σχεδόν 1 στους 4 συμμετέχοντες αποκάλυψε παραισθήσεις, αν και για τους περισσότερους από αυτούς τους ανθρώπους, οι ψευδαισθήσεις δεν εμφανίστηκαν πριν από την έναρξη της νόσου ή αργότερα.
Οι ψευδαισθήσεις προηγούνταν συχνά από «ζωηρούς και οδυνηρούς» εφιάλτες – άνθρωποι δέχονταν επίθεση, παγιδεύονταν, συνθλίβονταν ή έπεφταν. Ένα άτομο περιέγραψε τους εφιάλτες του ως «φρικτούς, σαν δολοφονίες, σαν να βγαίνει δέρμα από ανθρώπους».
Οι άνθρωποι ήταν πιο απρόθυμοι να μιλήσουν για τις ψευδαισθήσεις τους μέχρι που οι ερευνητές άρχισαν να τις αναφέρουν ως «daymares».
«Όταν είπες αυτή τη λέξη “daymare” και μόλις το είπες, είχε νόημα, είναι σαν να μην είναι απαραίτητα τρομακτικό, είναι σαν να είχες ένα όνειρο και όμως κάθεσαι ξύπνιος στον κήπο», είπε ένας ασθενής στους συγγραφείς της μελέτης.
«Βλέπω διαφορετικά πράγματα – είναι σαν να βγαίνω από αυτό και είναι σαν όταν ξυπνάς και δεν μπορείς να θυμηθείς το όνειρό σου και είσαι εκεί αλλά δεν είσαι εκεί», συνέχισαν. «Είναι σαν να νιώθω πραγματικά αποπροσανατολισμένος, το πιο κοντινό πράγμα που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι νιώθω σαν να είμαι η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων».
Οι συγγραφείς της μελέτης τόνισαν τη σημασία της έγκαιρης αναγνώρισης αυτών των συμπτωμάτων από τους κλινικούς γιατρούς για την πρόληψη λανθασμένης διάγνωσης. Δεν υπάρχει θεραπεία για τον λύκο, αλλά τα συμπτώματα και η φλεγμονή μπορούν να αντιμετωπιστούν με φάρμακα και αλλαγές στον τρόπο ζωής.
«Είναι σημαντικό οι κλινικοί γιατροί να μιλούν στους ασθενείς τους για αυτούς τους τύπους συμπτωμάτων και να αφιερώνουν χρόνο καταγράφοντας την ατομική εξέλιξη των συμπτωμάτων κάθε ασθενούς», δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας Δρ. Melanie Sloan, του Τμήματος Δημόσιας Υγείας και Πρωτοβάθμιας Φροντίδας στο Πανεπιστήμιο του Cambridge.
«Οι ασθενείς συχνά γνωρίζουν ποια συμπτώματα είναι κακό σημάδι ότι η ασθένειά τους πρόκειται να ξεσπάσει, αλλά τόσο οι ασθενείς όσο και οι γιατροί μπορεί να διστάζουν να συζητήσουν για την ψυχική υγεία και τα νευρολογικά συμπτώματα, ιδιαίτερα αν δεν συνειδητοποιούν ότι αυτά μπορεί να είναι μέρος αυτοάνοσων νοσημάτων», πρόσθεσε.
