Ο Βασίλης Κουρκουμέλης -όπως ήταν το πραγματικό του όνομα- ήταν Έλληνας σχεδιαστής μόδας. Έφυγε σαν σήμερα στις 13 Ιουνίου του 1954 και έγινε ευρέως γνωστός ως Μπίλι Μπο.
Προερχόμενος από φτωχό οικογενειακό περιβάλλον, έγινε ο γνωστότερος Έλληνας σχεδιαστής της εποχής του. Ο Μπίλι Μπο ήταν ο πρώτος διάσημος Έλληνας που πέθανε από τον τότε σχετικά άγνωστο ιό του AIDS, γεγονός που διέγειρε το ενδιαφέρον της ελληνικής κοινωνίας της εποχής.
Βιογραφία
Ο Μπίλι Μπο καταγόταν από την συνοικία Καμίνια του Πειραιά και ήταν παιδί πολύτεκνης οικογένειας. Ξεκίνησε την καριέρα του τη δεκαετία του 1960 σαν χορευτής σε διάφορες μπουάτ που έδρευαν στην Πλάκα της Αθήνας.
Το 1971 γνώρισε τον μετέπειτα συνεργάτη του Μάκη Τσέλιο. Αποφάσισαν να συνεργαστούν επαγγελματικά και αρχικά ξεκίνησαν μια επιχείρηση εισαγωγής αρωμάτων από τη Γαλλία. Σύντομα άλλαξαν κατεύθυνση και το 1973 ξεκίνησαν μια μπουτίκ υψηλής ραπτικής στην οδό Σόλωνος 1.
Ονόμασαν το κατάστημα Billy Bo, μια παραφθορά του τραγουδιού της Κατερίνα Βαλέντε «Billy Boy», και έτσι ο Βασίλης Κουρκουμέλης υιοθέτησε το όνομα και για τον ίδιο.
Παράλληλα σπούδασε σχέδιο μόδας στη σχολή Βακαλό και, όταν το σχετικό τμήμα διέκοψε τη λειτουργία του, ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη σχολή Βελουδάκη.
Η μπουτίκ είχε ήδη αρχίσει να συγκεντρώνει το ενδιαφέρον όμως η καριέρα του Μπίλι Μπο απογειώθηκε όταν κέρδισε το βραβείο του γυναικείου περιοδικού Γυναίκα.
Σύντομα κέρδισε την εμπιστοσύνη των κοσμικών κύκλων της Αθήνας, καθώς και μεγάλο πλήθος θαυμαστών καθώς και την υποστήριξη των δημοσιογράφων. Ακολούθησαν και άλλα καταστήματα στη Θεσσαλονίκη, τη Μύκονο, το Ψυχικό και στο κέντρο της Αθήνας.
Το 1981 είναι η χρονιά που επιλέχθηκε να σχεδιάσει τις στολές των αεροσυνοδών της Ολυμπιακής Αεροπορίας, οι οποίες θα φοριούνταν για τα επόμενα πέντε χρόνια 1981-1986. Το μεγαλύτερο επίτευγμα ήταν η δημιουργία καταστήματος στην 5η Λεωφόρο της Νέας Υόρκης.
Στα εγκαίνια του τον Δεκέμβριο του 1986 ο Μπο δεν παρευρέθηκε λόγω της ασθένειας του.
Λίγο πριν “φύγει” από τη ζωή, τον Ιανουάριο του 1987, ο Μπίλι Μπο θέλησε να δώσει μια συνέντευξη αλλά και να φωτογραφηθεί για να δείξει στον κόσμο ότι το AIDS δεν τον είχε νικήσει ακόμη.
Ο Μπίλι Μπο προσβλήθηκε από τον ιό HIV και στα τέλη της δεκαετίας του 1980 νόσησε με AIDS. Πριν πεθάνει, ο Μπίλι Μπο τηλεφώνησε από την Αμερική στη δημοσιογράφο Λένα Ζαννιδάκη, συντάκτρια του Ταχυδρόμου, με σκοπό να της δώσει μια τελευταία συνέντευξη.
Άφησε την τελευταία του πνοή στις 13 Ιουνίου του 1987 σε ηλικία 33 ετών.
Η ασθένεια και ο θάνατός του προκάλεσαν επιπλέον αίσθηση, καθώς η επιδημία του AIDS ήταν τότε ακόμα στην αρχή της στην Ελλάδα, και ο Μπίλι Μπο ήταν ο πρώτος διάσημος Έλληνας που έγινε γνωστό δημόσια ότι έχασε τη ζωή του από τη συγκεκριμένη ασθένεια.
Μερικά αποσπάσματα από την τελευταία του συνέντευξη
“Μου μιλάει ο… νεκρός Μπίλι Μπο, καθισμένος απέναντί μου, καταπονημένος, πικραμένος και χωρίς γενειάδα, όπως έγραψε κάποια εφημερίδα. «Τι είδους πλάσματα είναι μερικοί από εσάς τους δημοσιογράφους! Έχουν καρδιά, αισθήματα; Μετράνε τον πόνο, το έγκλημα, τη βία, την αρρώστια με την αράδα; Κρεμάνε την επιτυχία τους σε μεγάλους παραπλανητικούς τίτλους και τους αρκεί μια φήμη για να γράψουν σίριαλ συχνά κακής ποιότητας: η διασταύρωση της είδησης, για να βγεί κάπου η αλήθεια, δε θα έπρεπε να είναι πολυτέλεια.
Ένα κάποιο τηλεφώνημα, μια ασήμαντη κουβέντα με κάποιους που δηλώνουν πηγές δε νομίζω ότι είναι αρκετά για να βγει το θέμα» Κι όταν πρόκειται για ντόπια άχρωμα κοσμικό-κοινωνικά γεγονότα ας γράψουν ό,τι θέλουν.
Όταν όμως παίζεται η ζωή, η καριέρα ενός ατόμου και η επαγγελματική επιβίωση δεκάδων άλλων, δεν το χειρίζεσαι αβασάνιστα.
Δεν πετάς λάσπες για να εντυπωσιάσεις, δε γράφεις με βάση τις φήμες για να πουλήσεις κάποια φύλλα. Είναι πράξη ανέντιμη και αξιόποινη». Δεν είναι επιθετικός. Δεν έχει τη δύναμη να είναι. Τα λόγια βγαίνουν σα λυγμός. Τον αφήνω να εκτονωθεί.
Δεν πρέπει να ξεχνάς ότι οι δημοσιογράφοι στάθηκαν δίπλα σου όταν ξεκίνησες. Παίνεψαν το ταλέντο την εργατικότητά σου, σου αφιέρωσαν σελίδες, σε βοήθησαν να γίνεις γνωστός σε ένα μεγάλο κοινό.
«Δεν το ξέχασα, αλλά υπήρξαν αρκετοί που με πίκραναν τελευταία και με σχολίασαν δίχως επιφύλαξη και ντροπή».
Αντί να σταθούν στο γεγονός ότι ένας Έλληνας μετά τον Λαλαούνη έστησε δικό του μαγαζί στην καρδιά της Νέας Υόρκης -Παρκ Άβενιου και 59 δρόμοι- στάθηκαν στο AIDS.
Είναι μια λέξη που προκαλεί πανικό, ο κόσμος είναι απληροφόρητος και το πυροτέχνημα έσκασε και έγινε φρικιαστικό και συγχρόνως καταστρεπτικό.
Είσαι νέος ωραίος ταλαντούχος διάσημος και αγαπητός. Ο κόσμος ενδιαφέρθηκε για σένα, που είχες χαθεί από το τέλος Αυγούστου. Ούτε στην Αθήνα ούτε στη Μύκονο ούτε στη Νέα Υόρκη σε είδε κανείς. Έτσι άρχισαν να κυκλοφορούν κάποιες φήμες για αρρώστιες, που δε διέψευσες.
«Μπορούσα να είμαι στις Μπαχάμες και να κάνω διακοπές ή μπορεί να είχα λευχαιμία, πνευμονικό οίδημα, καρδιακή ανεπάρκεια. Προτίμησαν όμως το AIDS. Ήταν πιο εντυπωσιακή σαν αρρώστια , πιο καταστρεπτική από κάθε άλλη του καιρού μας και βρήκαν πως μου ταίριαζε γάντι».
«Θέλω να με αφήσουν ήσυχο να σεβαστούν την κατάστασή μου. Πέρασα πολλά, πήγα στην κόλαση και γύρισα. Πιστεύω πως ο Θεός δεν θα με αφήσει να χαθώ -πίστευα πάντα στο Θεό- εσείς το ξέρετε, σας το έχω ξαναπεί σε μια παλιά μας συνέντευξη.
Μετά από όσα πέρασα έκανα πολλές ανακατατάξεις στη ζωή μου, την είδα από άλλη σκοπιά, είδα τις ματαιότητές της, τις προσφορές τις μικροχαρές, τις οδύνες, τις πληγές της. Αν τα βάλεις σε μια ζυγαριά, τι βαραίνει άραγε περισσότερο; Αυτό που σου δίνει ή αυτό που σου παίρνει;».
Aκολουθήστε μας στo Google News
