O Χρήστος Μάστορας θέλησε να αναφέρθει σε ένα συχνό φαινόμενο που έχει εμφανιστεί λόγω της γρήγορης εξέλιξης της κοινωνίας.
Ο γνωστός τραγουδιστής παραχώρησε συνέντευξη στο “ΒΗΜΑagazino” και τον Γιώργο Νάστο για το “X-Factor” αλλά και το φαινόμενο “cancel culture”.
Λίγο προτού έρθω να σε συναντήσω έγινα λαθρακουστής μιας διαφωνίας ανάμεσα σε έναν ηλικιωμένο κύριο και μια νεαρή γυναίκα που εξανέστη όταν αυτός την αποκάλεσε δεσποινίδα. Πώς σου φαίνονται τέτοιες αντιδράσεις; Τι γνώμη έχεις για το cancel culture;
“Το να προσπαθήσεις με απότομο τρόπο να φέρεις στο 2022 έναν άνθρωπο που έχει ζήσει το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής του στον 20ό αιώνα μού φαίνεται μάλλον άγονο, κανονικά θα έπρεπε να μην κολλάμε στα λόγια αλλά να κρίνουμε τις προθέσεις των άλλων. Υπάρχει τόσο έντονα στις μέρες μας το φαινόμενο των social justice warriors που καμιά φορά αισθάνομαι κι εγώ μαγκωμένος, δεν ξέρω πώς να μιλήσω. Κι εγώ αλλιώς έχω μεγαλώσει, παρόλο που είμαι millennial και προσπαθώ να μαθαίνω συνεχώς. Θα προτιμούσα να επικρατεί νηφαλιότητα, επιείκεια και λίγη ηρεμία. Η τοξική επιθετικότητα της εποχής μεγεθύνεται σε κάποια μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Twitter”.
Παρ’ όλα αυτά δεν έχεις διστάσει στο παρελθόν να πάρεις ξεκάθαρη θέση σε ζητήματα που πολώνουν – όπως το εμβόλιο, για παράδειγμα. Ποια είναι η πυξίδα σου; Πού τοποθετείσαι όσον αφορά το δίπολο Αριστερά – Δεξιά;
“Κάποιοι με αποκαλούν δεξιό, αλλά δεν είμαι. Ανήκω στον κεντρώο χώρο. Φοβάμαι πως σήμερα υπάρχουν στους κόλπους της Αριστεράς στοιχεία που αλλοιώνουν το νόημά της. Παρατηρούμε συχνά έναν τρελό ακτιβισμό που ξεκινάει πάντα με το δεδομένο ότι εμείς έχουμε δίκιο, το λεγόμενο ηθικό πλεονέκτημα. Κάποιοι πάνε να κουβαλήσουν με το ζόρι έναν σταυρό που δεν είναι δικός τους. Δεν μπορείς να παλεύεις τους αγώνες των άλλων, είναι σαν να τους χειραγωγείς, να τους ευνουχίζεις και, τελικά, να τους σαμποτάρεις. Έχω πολύ ισχυρό το αίσθημα του δικαίου μέσα μου. Υπάρχουν κάποιες αξίες στη ζωή μου που τις θεωρώ πολύ βασικές: η ευγένεια, η καλοσύνη, το να μην καταπατάς την ελευθερία του άλλου, το να σέβεσαι τα όριά του. Δεν μπορώ να βλέπω την αδικία γύρω μου. Γιατί αν δεν την αντιμετωπίσεις γρήγορα, εξαπλώνεται”.
Χρήστο, τελικά σου αρέσουν οι συνεντεύξεις;
“Μου είναι πολύ δύσκολο να μοιράζομαι τον εσωτερικό μου κόσμο, ειδικά μέσω του προφορικού λόγου που εκ των πραγμάτων είναι αφρόντιστος σε σύγκριση με τον γραπτό. Δεν θέλω να πληγώνεται κανένας από αυτά που λέω, και όταν έχεις άποψη και δημόσιο βήμα υπάρχει αυτός ο κίνδυνος. Η προσπάθεια να εξισορροπήσω αυτά που σκέφτομαι πολλές φορές με κάνει να ακούγομαι μη αυθεντικός. Δεν θέλω να είμαι αυτό το καθωσπρέπει παιδί, το μισώ αυτό το παιδί, αλλά δεν θέλω να στενοχωριούνται οι άλλοι από κάτι που είπα”.
