Ο Χρυσόστομος Ν. Καλαντζής μιλά αποκλειστικά στην Αμάντα Φούντη και το HerNews. Ο κ. Καλαντζής σπούδασε Ιατρική, είναι διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών και έχει ειδικευτεί στο Λονδίνο και στην Αθήνα στη Γαστρεντερολογία. Εργάζεται σε μεγάλο νοσοκομείο των Αθηνών.
Το 2016 έγραψε το πρώτο του βιβλίο, «Το δέντρο του Λαέρτη», το οποίο εκδόθηκε από τις Εκδόσεις Λιβάνη και σημείωσε ιδιαίτερη επιτυχία.
Το δεύτερο βιβλίο του κ. Καλαντζή , «Ο γελαστός Ρινόκερος», το οποίο επιμελήθηκε και ολοκλήρωσε, αποτελεί ένα προσωπικό συγγραφικό στοίχημα στη λογοτεχνία noir.
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε στη συγγραφή; Ποιο ήταν το έναυσμα;
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να γράψει κάποιος ένα βιβλίο;
Ξεχωρίζετε κάποιο βιβλίο σας ; Αν ναι, ποιό και γιατί;
Συστήστε μας το νέο σας βιβλίο. Υπάρχει μία πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία πίσω από τη συγγραφή του βιβλίου « Ο γελαστός Ρινόκερος», θα θέλατε να τη μοιραστείτε;
«Ένα φωτεινό πρωινό μιας χειμωνιάτικής ημέρας με επισκέφτηκε στο ιατρείο μου η μητέρα του αγαπητού φίλου Θάνου, η κα Δότη Τσουράπα, Φιλόλογος και εξαιρετικός άνθρωπος. Μετά από συμβουλές και εξέταση για κάποιο αμελητέο πρόβλημα υγείας, μου πρότεινε ευγενικά κάτι που κάθε άνθρωπος θα θεωρούσε μέγιστη τιμή, να ολοκληρώσω ένα ημιτελές χειρόγραφο.
Ας πάμε λίγο πιο πριν όμως, μερικά χρόνια στο παρελθόν και στο Λονδίνο την περίοδο που είχα αρχίσει ειδίκευση στην Γαστρεντερολογία. Εκεί είχα γνωριστεί με τον Θάνο, μηχανικό στο επάγγελμα που προσπαθούσε και αυτός να φτιάξει για τον εαυτό του ένα καλύτερο μέλλον. Ο Θάνος μου έδωσε τα μυθιστορήματα του πατέρα του, επίσης μηχανικού Βαγγέλη Τσουράπα που πραγματικά με ταξίδεψαν και με διασκέδασαν μακριά από την μοναξιά της Βρετανικής πρωτεύουσας.
Το πηγαίο χιούμορ και η παιχνιδιάρικη πένα έδειχναν έναν πολύ γλυκό και ζωντανό άνθρωπο, πολυτάλαντο και δημιουργικό. Πέρασαν χρόνια και τα βιβλία του έμειναν στην βιβλιοθήκη μου σαν αγαπημένες αναμνήσεις που δεν επιθυμούσα να δανείσω ή να μοιραστώ, τις ήθελα ολοδικές μου. Δυστυχώς ο Βαγγέλης, έμαθα από τον φίλο μου, είχε μετακομίσει στις γειτονιές τον αγγέλων μετά από μεγάλη μάχη με ανίατη νόσο. Λυπήθηκα πραγματικά παρόλο που δεν τον γνώρισα ποτέ προσωπικά. Οι περιπέτειες των ηρώων στα χωριά του Πηλίου και τα παθήματα θα παραμείνουν πάντα στα βάθη της σκέψης σαν ευχάριστες νότες ενός μουσικού σκοπού που σιγοτραγουδάμε σαν γλυκό déjà vu.
Επιστρέφοντας λοιπόν στην επίσκεψη της κας Δότης, βρέθηκα με ένα ημιτελές χειρόγραφο στο χέρι και με απώτερο σκοπό να το ολοκληρώσω.
Γιατί επέλεξαν εσάς;
Μα φυσικά γιατί η κα Δότη είχε διαβάσει και αγαπήσει το μυθιστόρημά μου «Το δέντρο του Λαέρτη» Χ.Ν. Καλαντζής, που κυκλοφορεί στην αγορά. Καταλαβαίνετε λοιπόν την έκπληξη και την τιμή που ένοιωσα. Δυο χρόνια μου πήρε να μπω κάτω από τις λέξεις του περίπλοκου αστυνομικού μυθιστορήματος, να επεξεργαστώ ελάχιστα το κείμενο που είχε γραφτεί κάπου μεταξύ αιμοκάθαρσης και κατάκλισης, μέσα σε πόνο και απογοήτευση, αλλά εντούτοις αποπνέει τόση ζωντάνια.
Έτσι λοιπόν έφτασα στην συγγραφή του τέλους και έβαλα την δική μου πινελιά, την σκοτεινή πλευρά ενός noir εγκλήματος, την αμαρτωλή εθιστική επίγευση του αίματος στην ψυχή ενός διαταραγμένου. Το ολοκλήρωσα προσπαθώντας να ταιριάξω λέξεις, νόημα και κόκκινο χρώμα.
Δύσκολο εγχείρημα το μοίρασμα μιας σειράς σκέψεων και η καταγραφή αυτών στο λευκό χαρτί.
Στον Ελληνικό χώρο δεν συνηθίζεται και ευελπιστώ να κρίνετε εσείς ότι έκανα καλή δουλεία. Η πνευματική ιδιοκτησία ανήκει πάντα στον Βαγγέλη, σ’ αυτόν που είχε την ιδέα και μέσα στα προβλήματά είχε και το θάρρος να την υλοποιήσει. Εγώ ήρθα απλώς δεύτερος.
Μια τελευταία παράκληση, απολαύστε το πόνημά μας και στο τέλος, μέσα σε μια σκοτεινή νύχτα, με αναμμένα κεριά και ατμόσφαιρα ψυχρού χειμώνα, αφού νοιώσετε το παγερό χάδι του θεριστή μέσα από την λογοτεχνία, πιείτε ένα ποτήρι ποτού στην μνήμη του για να ζεσταθείτε. Έτσι δεν θα ξεχαστεί ποτέ η ανάμνηση και το σημάδι μας στον κόσμο, αυτά είναι και τα νοήματα της ύπαρξης μας.»
Χα…Καλό????
Γιατί επιλέξατε αυτόν τον τίτλο ;
Σκέφτεστε να γράψετε κι άλλο βιβλίο στο μέλλον;
Αμάντα Φούντη – Δημοσιογράφος
Contact @: https://instagram.com/amantaf?igshid=1pln4vtbb4dgu
