Διαζύγιο & Μετοίκηση από την οικογενειακή στέγη του βίαιου συζύγου – πατέρα εν μέσω καραντίνας.
Μία από τις θεμελιώδεις υποχρεώσεις τις οποίες γεννά ο γάμος είναι η υποχρέωση για συμβίωση. Κατά το άρθρο 1393 του Αστικού Κώδικα ως οικογενειακή στέγη νοείται το ακίνητο που χρησιμεύει για την κύρια διαμονή των συζύγων και των τέκνων τους. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που η συμβίωση έχει καταστεί αφόρητη για την σύζυγο εξαιτίας ενδοοικογενειακής βίας που υφίσταται από τον σύζυγό της;
Πόσο εύκολη είναι η λύση του διαζυγίου;
Τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας (σωματική, λεκτική, ψυχολογική και οικονομική) έχουν εκτοξευθεί όλο το χρονικό διάστημα του νέου κορονοϊού και του αναγκαστικού εγκλεισμού στο σπίτι φέρνοντας, δυστυχώς, στην επιφάνεια την δυσμενή θέση που βρίσκονται μέχρι και σήμερα οι γυναίκες, ως χρόνια θύματα ακόμη και ακραίας ενδοοικογενειακής βίας.
Η απόφαση για διαζύγιο ιδίως όταν μία γυναίκα αντιμετωπίζει μέσα στο γάμο της καταστάσεις βίας μπορεί να είναι εύκολη συναισθηματικά, όμως νομικά χρειάζεται προσεκτικές κινήσεις, είτε για την προετοιμασία της να αποχωρήσει η ίδια από το σπίτι, είτε για να ζητήσει δικαστικώς την μετοίκηση του συζύγου της.
Στην πρώτη περίπτωση οι δικηγόροι που ασχολούμαστε με το οικογενειακό δίκαιο βοηθάμε τις γυναίκες – θύματα ενδοοικογενειακής βίας να οργανώσουν το δικό τους ”σχέδιο απόδρασης”.
Συνήθως, αυτό γίνεται όταν μία γυναίκα δεν επιθυμεί να παραμείνει στην οικογενειακή στέγη και θέλει να αποχωρήσει όσο το δυνατόν συντομότερα με τα τέκνα της προκειμένου να απαλλαγούν από την κακοποιητική συμπεριφορά του βίαιου συζύγου – πατέρα.
Τα παιδιά γίνονται μάρτυρες των βίαιων αυτών καταστάσεων και πολλές φορές ακόμα αποδέκτες της βίας.
Συνήθως τα θύματα έχουν ανεύρει νέα οικία ή μετακομίζουν σε κάποια έτερη συγγενική και αυθημερόν αποστέλλουμε εξώδικη γνωστοποίηση και κοινοποιούμε αίτηση ασφαλιστικών μέτρων μετοίκησης, επιμέλειας και διατροφής των τέκνων για να μην χαρακτηρισθεί η φυγή ως εγκατάλειψη της συζυγικής στέγης.
Στις περιπτώσεις που η σύζυγος δεν επιθυμεί να αποχωρήσει από την οικογενειακή στέγη δύναται να καταθέσει αίτηση ασφαλιστικών μέτρων με την οποία θα ζητά την έκδοση δικαστικής απόφασης για την μετοίκηση του συζύγου, την άμεση απομάκρυνσή του από την οικογενειακή στέγη, ανεξάρτητα από το αν η οικία της ανήκει ή όχι, καθώς και την απαγόρευση να προσεγγίζει στους χώρους όπου ζει και εργάζεται η σύζυγος ακόμη και στα σχολεία των παιδιών.
Για την άμεση προστασία ζητείται η χορήγηση προσωρινής διαταγής, η οποία εκδίδεται εντός 48 ωρών, δηλαδή η έκδοση προσωρινής δικαστικής αποφάσεως μέχρι και την εκδίκαση της ως άνω αίτησης ασφαλιστικών μέτρων.
Πολλές είναι οι γυναίκες που φοβούνται να καταθέσουν μήνυση και να καταγγείλουν την οποιαδήποτε κακοποιητική συμπεριφορά (ψυχολογική, λεκτική ή σωματική) του συζύγου εις βάρος τους.
Υπό το καθεστώς φόβου και τρόμου δεν επιθυμούν την υποβολή έγκλησης, ωστόσο καλό θα είναι να καλούν τις αρμόδιες αστυνομικές αρχές προκειμένου να προβούν στην καταγραφή των περιστατικών βίας.
Στην περίπτωση της σωματικής βίας κρίνεται απαραίτητη η εξέταση σε δημόσιο νοσοκομείο και η λήψη των αναγκαίων ιατρικών γνωματεύσεων από Ιατροδικαστή που αποδεικνύουν τις καταγγελόμενες σωματικές βλάβες.
Ακόμα και τώρα και παρά τα μέτρα του κορονοϊού, η εκδίκαση αιτημάτων χορήγησης προσωρινών διαταγών για μετοίκηση του έτερου συζύγου γίνεται κανονικά, ενώ εκδικάζονται, επίσης, κανονικά τα αυτόφωρα για την άσκηση ενδοοικογενειακής βίας από τα αρμόδια ποινικά Δικαστήρια.
