Η Δώρα Γκουντούρα συχνά αποκαλεί την ξιφασκία «σκάκι με πόδια», αφού όπως λέει σε βάζει στη διαδικασία να διαβάσεις τον αντίπαλο για να μπορέσεις να τον κερδίσεις. Η πορεία προς την επιτυχία δεν ήταν εύκολη, αφού είχε δύσκολες στιγμές. Δεν ήταν λίγες οι φορές που στο παρελθόν άκουσε λόγια αμφισβήτησης.
Όμως εκείνη επέμεινε και παίρνοντας δύναμη από τους δικούς της ανθρώπους κατάφερε να διαψεύσει όσους δεν την πίστεψαν και να βρεθεί στην κορυφή του αθλήματος με το… σπαθί της.
Δουλεύοντας σκληρά σημείωσε τη μεγαλύτερη επιτυχία στην ιστορία της ελληνικής ξιφασκίας τα τελευταία 120 χρόνια, ως η πρώτη Ελληνίδα που κατακτά μετάλλιο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, ενώ αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην καλύτερη τριάδα του κόσμου.
Η Εθνική μας ξιφομάχος έχοντας επιστρέψει στις προπονήσεις της νέας αγωνιστικής περιόδου μας μιλά για τον μεγάλο της στόχο που είναι η πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισίου, για το πως αισθάνεται που η ξιφασκία είναι το μοναδικό ατομικό Ολυμπιακό άθλημα στο οποίο η Ελλάδα έχει δύο εκπροσώπους στο Τop4 του κόσμου και για τη μεγαλύτερη χαρά που της έδωσε ο πρωταθλητισμός.
Η Δώρα Γκουντούρα μιλά στο HerNews και τη δημοσιογράφο Αμάντα Φούντη,
Τι σε κέρδισε στην ξιφασκία;
Αυτό το οποίο μου αρέσει στην ξιφασκία και μπορείς να πεις πως με κέρδισε, αλλά το κατάλαβα μετέπειτα γιατί στην αρχή που ξεκίνησα ως παιδάκι δεν μπορούσα να το αντιληφθώ εύκολα, είναι το κομμάτι της στρατηγικής που χρειάζεται το άθλημά μας και της τακτικής για να κερδίσεις. Είναι ένα άθλημα αρκετά πολυδιάστατο, που πρέπει να συνδυάσεις πολλά στοιχεία του χαρακτήρα σου για να κερδίσεις. Νομίζω είναι ένα άθλημα που με βοηθά να αναπτύσσομαι και να εξελίσσομαι σε όλα τα επίπεδα της προσωπικότητάς μου για να μπορώ να το κάνω σε υψηλό επίπεδο. Με ιντριγκάρει το κομμάτι της τακτικής, που σε βάζει στη διαδικασία να πρέπει να σκεφτείς τι θα κάνει ο αντίπαλός σου, να το διαβάσεις και να φτιάξεις ένα πλάνο που θα είναι ικανό να τον κερδίσει.
Έχεις νιώσει να αγωνίζεσαι κόντρα σε στερεότυπα, ως γυναίκα; Έχεις βιώσει περίεργες συμπεριφορές;
Δεν έχω νιώσει στερεότυπα σχετικά με το φύλο μου. Έχω ακούσει πολλά λόγια αμφισβήτησης, που όμως ως άνθρωπο με πεισμώνουν και με κάνουν να δουλεύω για να αποδείξω τελείως το αντίθετο. Κάθε άνθρωπος είναι φτιαγμένος για να κάνει αυτό το οποίο αγαπάει και αυτό που θέλει να προσπαθεί μέχρι τέλους, οπότε επικεντρώνομαι σε αυτό. Οποιαδήποτε περίεργη συμπεριφορά την αγνοώ. Βέβαια για να μην στο παίζω και έξυπνη είχα δίπλα μου έναν κύκλο, ένα περιβάλλον, που με βοηθούσε πάρα πολύ σε αυτό, την οικογένειά μου, τον προπονητή μου τους φίλους μου. Με βοηθούσαν πολύ στο να μένω συγκεντρωμένη στους στόχους και την προσπάθειά μου και να μην ασχολούμαι με αυτά που ακούω και που βλέπω.
Το βράδυ πριν τους κρίσιμους αγώνες, ποια είναι η σκέψη που γυρνάει στο μυαλό σου;
Η σκέψη που γυρνάει στο μυαλό μου το βράδυ πριν από αγώνες είναι αν θα καταφέρω να αποδείξω στον εαυτό μου ότι θα έρθει αυτό για το οποίο δουλεύω τόσο καιρό. Αν θα καταφέρω να ξαναβγάλω τον καλύτερό μου εαυτό όπως σε άλλους αγώνες και αν θα μείνω συγκεντρωμένη και θα πάρω το μέγιστο αποτέλεσμα του εαυτού μου. Γενικά προσπαθώ να μην κάνω αρνητικές σκέψεις, να σκέφτομαι πως όλα θα πάνε καλά και επικεντρώνομαι στο πως θα το κάνω.
Γιατί χρειάζεται να προπονείσαι στο εξωτερικό;
Είναι σημαντικό για εμάς να προπονούμαστε στο εξωτερικό, γιατί χρειαζόμαστε καλούς αντιπάλους, ώστε να ανεβαίνουμε επίπεδο. Είναι σημαντικό να ανταλλάσσεις εμπειρίες, να βλέπεις πως παίζουν οι αντίπαλοί σου, να τους απομυθοποιείς. Μετά πας με διαφορετική ψυχολογία στον αγώνα, ακόμα και το να αλλάζεις παραστάσεις παίζει ρόλο. Αλλά, κυρίως το να προπονείσαι μαζί τους σε ανεβάζει level και σε κάνει να τους απομυθοποιείς. Οπότε όταν τους συναντάς σε αγώνες να μη το έχεις ως κάτι τόσο μεγάλο στο μυαλό σου.
Υπήρξαν στιγμές απογοήτευσης που να ήθελες να τα παρατήσεις;
Σίγουρα υπήρχαν δύσκολες στιγμές στον αθλητισμό και ήταν κυρίως στιγμές όχι που αμφισβητούσα το αν θα τα καταφέρω, γιατί κατανοώ ότι το κομμάτι της προόδου είναι ένα δύσκολο κομμάτι. Κάθε φορά που δουλεύεις πάρα πολύ μπορεί η πρόοδος που κάνεις να είναι μικρή, όμως έτσι είναι ο πρωταθλητισμός. Το είχα συνειδητοποιήσει από μικρή και είχα υπομονή ως προς αυτό. Κυρίως οι καταστάσεις οι εξωαγωνιστικές ήταν αυτές που μου προκαλούσαν τη σκέψη να σταματήσω. Ευτυχώς ήμουν τυχερή που είχα την οικογένειά μου, η οποία με στήριζε και μου έλεγε «μην το κάνεις, έχεις πολλά ακόμα να δώσεις». Φυσικά και τον άνθρωπο με το οποίο κάναμε μαζί το όνειρό μας πραγματικότητα, τον προπονητή μου, Θαναση Δελενίκα, που δε με άφησε στιγμή να δώσω χώρο σε αυτή τη σκέψη, λέγοντάς μου «θα τα καταφέρουμε, μην ανησυχείς» και τελικά είχε δίκιο. Τα καταφέραμε.
Έχεις στερηθεί πράγματα για να βρίσκεσαι στην κορυφή;
Οτιδήποτε νιώθω ότι αφήνω πίσω δεν είναι τόσο μεγάλο, γιατί αντιλαμβάνομαι πως όταν θες να πετύχεις σε έναν τομέα πρέπει να αφοσιωθείς σε αυτόν και να δώσεις προτεραιότητα. Νομίζω όταν κάνεις κάτι το οποίο αγαπάς, θέλεις να το κάνεις από επιλογή και όχι από ανάγκη και είναι κάτι το οποίο επιλέγεις να κάνεις συνειδητά θέλεις να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό. Οπότε έτσι λέω στον εαυτό μου, ότι θέλω να δώσω προτεραιότητα σε αυτό και ό, τι αφήνω πίσω είναι από συνειδητή επιλογή. Πράγματα που ίσως δεν έκανα στην εφηβική μου ηλικία ή δεν κάνω ακόμα και τώρα νομίζω θα έρθει η ώρα να τα κάνω κάποια στιγμή, δε χάθηκε ο κόσμος. Προς το παρόν δίνω σημασία σε αυτό από το οποίο παίρνω ενέργεια δύναμη και αγάπη. Είναι αυτό που αγαπάω και ξέρω να κάνω καλύτερα, το να παίζω ξιφασκία.
Μετά από κάθε αγώνα ποιο είναι το άτομο που παίρνεις κατευθείαν τηλέφωνο;
Το πρώτο άτομο που παίρνω τηλέφωνο με το που τελειώσει ο αγώνας είναι η μητέρα μου, γιατί ξέρω ότι είναι μπροστά από το laptop και παρακολουθεί τους αγώνες μου. Δεν με παίρνει εκείνη γιατί δε θέλει να με ενοχλήσει ή να με αποσπά, οπότε μόλις τελειώσω τους αγώνες είτε έχουν πάει καλά, είτε άσχημα είναι το πρώτο άτομο που θα πάρω να συζητήσουμε για το τι έγινε.
Πώς αισθάνεσαι που δύο Ελληνίδες βρίσκονται στην κορυφή του κόσμου;
Είναι πάρα πολύ συγκινητικό να βλέπεις δύο Ελληνίδες να βρίσκονται σε μεγάλες διοργανώσεις και να βλέπουμε συνέχεια ψηλά την Ελληνική σημαία. Είναι κάτι για το οποίο έχουμε δουλέψει πάρα πολύ σκληρά με τη Δέσποινα και αξίζει και στις δύο μας να βρισκόμαστε στην κορυφή του κόσμου. Από εκεί και πέρα όμως πιστεύω ότι με περισσότερη προσπάθεια και από την πολιτεία και την ομοσπονδία, που ήδη καταβάλουν φιλότιμες προσπάθειες, τα πράγματα πηγαίνουν καλύτερα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια και αυτό είναι κάτι που εκτιμάμε, πιστεύω πως θα μπορούσαν να βρίσκονται και άλλες Ελληνίδες στο βάθρο. Όμως, είμαι αισιόδοξη γιατί βλέπω πως τα πράγματα ήδη αλλάζουν προς το καλύτερο, οπότε θέλω να πιστεύω ότι τα επόμενα χρόνια και οι επόμενες γενιές θα έχουν τη στήριξη που πρέπει για να συνεχίσουμε να βλέπουμε την Ελληνική σημαία στο βάθρο.
Από τις πιο έντονες χαρές που σου χάρισε ο πρωταθλητισμός;
Από τις πιο έντονες χαρές που μου έχει χαρίσει ο πρωταθλητισμός, όσο περίεργο και αν ακούγεται, δεν είναι οι στιγμές που έχω παραλάβει το μετάλλιο ή που έχουμε κερδίσει και χαιρόμαστε. Είναι οι στιγμές που συνειδητοποιείς πράματα για τον εαυτό σου, που καταλαβαίνεις τι πρέπει να αλλάξεις και που γνωρίζεις τα όριά σου. Που έλεγες «εγώ μέχρι εκεί πάω» και καταλαβαίνεις ότι πας πολύ παραπάνω από αυτό που νόμιζες ότι μπορείς να κάνεις. Που νομίζεις πως έχεις φτάσει στα όριά σου και κάνεις λάθος, γιατί πάντα έχεις κι άλλο. Το να γνωρίσω τον εαυτό μου και να εξελίσσομαι, είναι ότι πιο πολύτιμο μου έχει δώσει ο πρωταθλητισμός.
Τι σημαίνει για σένα να εκπροσωπείς την Ελλάδα σε μία διοργάνωση όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες;
Για εμένα η εκπροσώπηση γενικά της Ελλάδας όχι μόνο στη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, που είναι από τις μεγαλύτερες και το όνειρο κάθε αθλητή, αλλά γενικά σε όλη την πορεία του αθλητισμού, τα κύπελλα τα Παγκόσμια Πρωταθλήματα, είναι πάρα πολύ σημαντική. Ανάμεσα σε τόσες πολλές χώρες, με τόση στήριξη, με τόσες πολλές υποδομές, το να είσαι εκεί και να σε θεωρούν ισάξιά τους είναι πάρα πολύ συγκινητικό. Επίσης το να μπαίνουμε πρώτοι στο Στάδιο, ως η χώρα που γέννησε αυτή τη διοργάνωση, και εγώ να την εκπροσωπώ είναι ανατριχιαστικό το λιγότερο για εμένα. Ένα από τα μεγαλύτερα όνειρά μου είναι να μπορέσω να φέρω στη χώρα μου ένα Ολυμπιακό Μετάλλιο, για να την ανεβάσουμε ακόμα πιο ψηλά και να πάρει μία από τις θέσεις που πιστεύω πως της αξίζει.
Νιώθεις πως είσαι κοντά στο Ολυμπιακό Μετάλλιο;
Δεν ξέρω αν είμαι κοντά ή μακριά, προς το παρόν προσπαθώ να μείνω συγκεντρωμένη ως προς τη διαδικασία της πρόκρισης στους Ολυμπιακούς αγώνες, γιατί αυτό που έχω μάθει στη ζωή μου είναι η σημασία του να πηγαίνεις βήμα βήμα. Προφανώς και ο μακρινός μου στόχος είναι αυτός, αλλά αυτή τη στιγμή δουλεύω σκληρά να βρεθώ στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι σου εντός και εκτός αθλητισμού;
Ο βασικός μου στόχος αυτή τη στιγμή εν όψει Ολυμπιακής χρονιάς είναι η πρόκρισή μου στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έχω κάνει focus σε αυτό. Γενικά μου αρέσει να δοκιμάζω πράγματα, προσπαθώ να γεμίζω τη φαρέτρα μου με πολλά όπλα, έτσι ώστε να δω τι θα κάνω και στη μετέπειτα πορεία μου. Aν θα ασχοληθώ με κάτι άλλο στη ζωή μου, αν θα στρέψω κάπου αλλού την καριέρα μου ή αν θα παραμείνω στον αθλητισμό. Το τι επιφυλάσσει το μέλλον του καθενός, είναι λίγο παράξενο.
Αμάντα Φούντη – Δημοσιογράφος
