Μακάρι να ήξερα πως αυτή ήταν η τελευταία μας αγκαλιά. Θα σε αγκαλιάσα τόσο σφιχτά και δε θα σε άφηνα να φύγεις…
Αν με ρωτούσες σήμερα αν μετάνιωσα για την τελευταία στιγμή, εκείνη που δε σου είπα όσα αισθάνομαι, θα σου εκμυστηρευτώ πως το μετάνιωσα. Μετάνιωσα που δε σε κοίταξα μια τελευταία φορά στα μάτια. Μετάνιωσα που δε σου ψυθύρισα ότι είσαι εσύ ο κόσμος μου. Πώς θα χαμογελάει ειλικρινά χωρίς προσωπεία μακριά σου;
Όταν χάνεις την αγκαλιά εκείνου που γέμισε με ζεστασιά την ψυχή σου, νιώθεις ένα κενό. Το πρόβλημα εντοπίζεται ακριβώς στο γεγονός πως πέρασε σχεδόν ένας χρόνος. Ένας χρόνος και δεν έχει αλλάξει τίποτα μέσα μου. Μου λείπεις το ίδιο και λίγο περισσότερο. Μου λείπεις τις στιγμές που ήμουν χαρούμενη και είσαι ο πρώτος που ήθελα να μοιραστώ μια τέτοια στιγμή.
Είδα ένα περίεργο μπαλόνι στο δρόμο, μα δεν μπορώ να στο στείλω φωτογραφία και να σου υποσχεθώ πως θα σου πάρω ένα ίδιο. Και εκείνη η τρομακτική ταινία… Ήθελα να σε πάρω αγκαλιά και να μου πεις χαριτολογώντας πόσο φοβητσιάρα είμαι.
Δεν μαγείρεψα σήμερα και ήθελα να σου κάνω έκπληξη και να παραγγέλναμε το αγαπημένο μας κινέζικο. Και η θέση στο κρεβάτι μου είναι άδεια με μια νοσταλγική μυρωδιά να καραδοκεί. Να μου θυμίζει πως μόνο εκείνη μου έμεινε.
Μα πού είσαι ; Είναι σκοτάδι. Πόσες φορές σου είπα πως φοβάμαι το σκοτάδι; Με αγκάλιαζες, θυμάσαι; Δε φοβόμουν. Η αγκαλιά σου ήταν η ασπίδα μου και εσύ το παραμύθι μου.
Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος από την τελευταία μας αγκαλιά.
Μεταξύ μας ακόμα και σήμερα, τώρα που σου γράφω, θυμάμαι την κάθε μας λεπτομέρεια.
Και να επέστρεφε ο χρόνος εκεί στη Μαρίνα Αλίμου. Θα σε αγκάλιαζα σφιχτά, θα σε αγκάλιαζα κάθε μέρα. Θα σε αγκάλιαζα χωρίς να σε κάνω να αμφιβάλλεις. Κανείς δε θα μπει ανάμεσα σε σένα και στα συναισθήματα μου.
Εγώ και εσύ κάποια μέρα θα είμαστε μαζί. Το αισθάνομαι. Όσες αγκαλιές και να αλλάξεις σε καμία δε θα κουμπώνεις.
Και το παραμύθι θα συνεχιστεί. Από εκεί που το αφήσαμε. Από εκείνον τον Απρίλιο. Χιονίζει και η θέση στον καναπέ είναι κρατημένη για σένα. Σε περιμένει μια ζεστή σοκολάτα. Κάνε σα να μη συνέβη αυτό το μικρό διάλειμμα. Είναι ακόμη Γενάρης. Προλαβαίνουμε;
