Ο απίστευτα όμορφος μύθος της Ψυχής και του Έρωτα, μια συγκινητική ιστορία αγάπης που προέρχεται από την πλούσια ελληνική μυθολογία , έχει εμπνεύσει αμέτρητους καλλιτέχνες σε όλο τον κόσμο ανά τους αιώνες.
Από τους ζωγράφους της Αναγέννησης μέχρι τους σημερινούς σκηνοθέτες, η Ψυχή και ο Έρως (ή ο «Έρωτας») έχουν χρησιμεύσει ως μεγάλες πηγές έμπνευσης και έχουν παρουσιαστεί σε πολλά μεγάλα -και μερικές φορές, λιγότερο- έργα τέχνης σε μια πληθώρα παραλλαγών.
Αν και η ιστορία γράφτηκε για πρώτη φορά από τον Ρωμαίο συγγραφέα Apuleius τον δεύτερο αιώνα μ.Χ., σκηνές από τον μύθο βρίσκονται σε πολλά αρχαία ελληνικά έργα τέχνης, υποδεικνύοντας ότι η ιστορία πρωτοειπώθηκε στην αρχαία Ελλάδα.
Πολλοί αρχαίοι ελληνικοί μύθοι προσαρμόστηκαν αργότερα και επαναλήφθηκαν από Ρωμαίους συγγραφείς, και συχνά οι ρωμαϊκές πηγές είναι οι μόνες γραπτές εκδοχές των μύθων που σώζονται. Κάποιες ιστορίες μπορεί να μην έχουν γραφτεί ποτέ στην Ελλάδα ή τυχόν αντίγραφα τέτοιων κειμένων να έχουν χαθεί από τότε.
Η ιστορία της Ψυχής
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, η Ψυχή ήταν μια θνητή γυναίκα εξαιρετικής ομορφιάς και χάρης. Η εμφάνισή της έγινε θρυλική και άνθρωποι από όλο τον κόσμο έρχονταν μόνο για να δουν μόνοι τους την ομορφιά της.
Ωστόσο, η Ψυχή δεν παντρεύτηκε κανέναν που ανήκε στις λεγεώνες των θαυμαστών της. Ήθελε μόνο να παντρευτεί τον άντρα που θα αγαπούσε με όλη της την καρδιά. Οι γονείς της, ωστόσο, ήθελαν να την παντρευτεί το συντομότερο δυνατό και ζήτησαν χρησμό, ελπίζοντας να βρουν έναν κατάλληλο σύζυγο για την όμορφη κόρη τους.
Η φήμη της Ψυχής έφτασε μέχρι και τον Όλυμπο
Η Αφροδίτη, η θεά του έρωτα στην ελληνική μυθολογία, ήταν έξαλλη που μια θνητή γυναίκα ήταν αντικείμενο θαυμασμού τόσο πολλών ανδρών.
Η ζηλιάρα θεά ζήτησε από τον γιο της, τον νεαρό κύριο της αγάπης, τον Έρωτα, να κατέβει στον κόσμο των θνητών και να δηλητηριάσει τις ψυχές των ανθρώπων ώστε να μην επιθυμούν πια την Ψυχή.
Ωστόσο, όταν ο Έρωτας κοίταξε την Ψυχή, γοητεύτηκε τόσο πολύ από την ομορφιά της που ξέχασε να εκτελέσει τις εντολές της μητέρας του. Μάλιστα, ερωτεύτηκε και ο ίδιος την Ψυχή.
Ο Έρως είπε στον Απόλλωνα να δώσει το χρησμό ότι η Ψυχή θα παντρευόταν ένα άσχημο θηρίο του οποίου το πρόσωπο δεν θα μπορούσε ποτέ να κοιτάξει και ότι θα την περίμενε στην κορυφή του Ολύμπου.
Όπως ήταν φυσικό, τα λόγια του χρησμού κατέστρεψαν τους γονείς της Ψυχής. Δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι οι θεοί επιφύλασσαν μια τόσο φρικτή μοίρα για την πολύτιμη κόρη τους.
Ωστόσο, σίγουρα δεν μπορούσαν να πάνε ενάντια στους θεούς, και αποφάσισαν ότι δεν είχαν άλλη εναλλακτική από το να αρχίσουν να οργανώνουν το γάμο της κόρης τους με το θηρίο.
Η Ψυχή όντως παντρεύτηκε το θηρίο — αλλά λόγω της εμφάνισής του μπορούσε να είναι με τον άντρα της μόνο τη νύχτα. Ωστόσο, η λιγότερο αστρική εμφάνιση του συζύγου της αντισταθμίστηκε από τη γνήσια, τρυφερή αγάπη που της έδειξε.
Η αγάπη και η αφοσίωση του θηρίου έκαναν την Ψυχή χαρούμενη και διαπίστωσε ότι όλα τα όνειρά της για την αληθινή αγάπη είχαν εκπληρωθεί. Μίλησε για τη μεγάλη της ευτυχία με τις αδερφές της, αλλά τους εκμυστηρεύτηκε πόσο λυπημένη ήταν που δεν μπορούσε να δει το πρόσωπό του.
Οι αδερφές της Ψυχής ζήλεψαν την ευτυχία της και την έπεισαν ότι ο σύζυγός της ήταν ένα τέρας που τελικά θα τη σκότωνε και ότι έπρεπε να τον σκοτώσει πρώτα για να σώσει τη ζωή της.
Έτσι ένα βράδυ, η Ψυχή πήρε ένα μαχαίρι και μια λάμπα πετρελαίου και πήγε να κάνει τη φρικτή πράξη. Αλλά όταν έριξε το φως της στο πρόσωπο του θηρίου-συζύγου της, αντί αυτού είδε την όμορφη όψη του θεού της αγάπης, του Έρωτα.
Η Ψυχή σοκαρίστηκε τόσο πολύ από αυτή την ξαφνική αποκάλυψη που κατά λάθος χύθηκε το λάδι της λάμπας στο πρόσωπό του. Ο Έρωτας ξύπνησε και πέταξε μακριά, λέγοντας στην Ψυχή ότι τον πρόδωσε και κατέστρεψε τη σχέση τους για να μην είναι ποτέ ξανά μαζί.
Η Ψυχή άρχισε αμέσως μια απεγνωσμένη αναζήτηση για τον χαμένο έρωτά της. Πήγε ακόμη και στην ίδια τη θεά Αφροδίτη, που είχε φυλακίσει τον Έρωτα στο Παλάτι, και παρακάλεσε να τον δει. Η πονηρή Αφροδίτη έδωσε στη συνέχεια στην Ψυχή τρία ακατόρθωτα καθήκοντα για να αποδείξει την αγάπη της.
Η αγάπη που νικά τα πάντα
Όμως η αγάπη της Ψυχής ήταν τόσο δυνατή που πέτυχε εύκολα τα δύο πρώτα καθήκοντα. Το πρώτο ήταν να ταξινομήσει μια τεράστια ποσότητα από διαφορετικά όσπρια, τα οποία κατάφερε χωρίς κόπο. Το δεύτερο ήταν να φέρει ένα χρυσόμαλλο δέρας από άγρια πρόβατα του βουνού. Το πέτυχε και αυτό η Ψυχή.
Το τρίτο, ωστόσο, ήταν μακράν το πιο δύσκολο από όλα, και ήταν επίσης παγίδα. Έπρεπε να πάει στον Κάτω Κόσμο (Άδης) και να φέρει πίσω το κουτί της Περσεφόνης με το ελιξίριο της ομορφιάς στην Αφροδίτη, η οποία επίσης την πρόσταξε να μην ανοίξει το κουτί.
Ωστόσο, στην πραγματικότητα δεν υπήρχε ελιξίριο ομορφιάς μέσα στο κουτί. Η Αφροδίτη ήξερε ότι μέσα, αντί για το ελιξίριο, υπήρχε ο Μορφέας, ο θεός του ύπνου — και ήξερε επίσης ότι η Ψυχή θα είχε την περιέργεια να το ανοίξει.
Ανοίγοντας το κουτί, η Ψυχή αποκοιμήθηκε.
Όταν ο Έρως έμαθε τι συνέβη, έφυγε τρέχοντας από το παλάτι και παρακάλεσε τον Δία να σώσει την αγαπημένη του Ψυχή.
Ο Δίας συγκινήθηκε τόσο πολύ από την αληθινή αγάπη και την αφοσίωση του ζευγαριού που χάρισε στην Ψυχή το δώρο της αθανασίας ώστε οι δύο εραστές να είναι μαζί για την αιωνιότητα.
