«Όλοι μας αλλάζουμε. Περνάμε από διαδρομές και αυτά είναι το αποτέλεσμα αυτού που γινόμαστε. Έχω αλλάξει άλλα έχω κάποιες σταθερές και αξίες στη ζωή μου που με ακολουθούν μέχρι σήμερα».
Τα τελευταία 7 χρόνια είναι διευθύντρια της «Ελληνικής Αγωγής» ενός βραβευμένου κέντρου εκμάθησης και προώθησης της αρχαιοελληνικής γλώσσας στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
«Εγώ δεν κάνω μαθήματα, αλλά είμαι υπεύθυνη εκεί. Το 2016 είχα αποφασίσει να πάω στη Αμερική για να κάνω μουσική, καθώς οι ορχήστρες στην Ελλάδα είναι κρατικές, και λόγω της εργασίας του άντρα μου, δεν μπορούσα να έχω επαγγελματική σχέση με το κράτος. Ο Άδωνις δεν ήθελε να φύγουμε. Τα δύο μεγάλα παιδιά μου ήταν στην Αμερική τότε. Και είπα στον Άδωνι πως εάν δεν φύγουμε θα σταματήσω να κάνω μουσική. Πλέον, επαγγελματικά έχει κλείσει ο κύκλος της μουσικής».
Στη συνέχεια, μίλησε για τον λόγο που είχε πάρει αυτήν την απόφαση.
«Όταν ο άνθρωπος σου είναι στα κοινά, εσύ πρέπει να κάνεις πίσω. Δεν το λέω με παράπονο, πιστεύω πως έτσι πρέπει να γίνει. Είναι αδύνατον τα παιδιά να προχωρήσουν σε μία βάση, εάν και οι δύο γονείς είναι στο προσκήνιο. Δεν θα μπορούσα να μπω στην πολιτική. Δεν είναι για εμένα. Όταν γνώρισα τον Άδωνι δεν ήταν στην πολιτική. Η ‘’Ελληνική Αγωγή’’ μας έφερε κοντά».
Ενώ για «Ελληνική Αγωγή» είπε:
«Τα παιδιά ξεκινούν τη διδασκαλία από τριών χρόνων σαν παιχνίδι. Εγώ ταξιδεύω πάρα πολύ και βλέπω πως στην Ευρώπη τα Αρχαία Ελληνικά αποκτούν όλο και μεγαλύτερο έδαφος. Εμείς προσπαθούμε να αλλάξουμε τη μέθοδο διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών. Αν το χειριστείς σαν να είναι μία ξένη γλώσσα, δεν θα είναι βαρετό. Έχουμε συνεργασίες με πολλά ξένα πανεπιστήμια και συμμετέχουμε σε συνέδρια».
Αναφερόμενη στα παιδιά της και στη σχέση τους με τη μορσική είπε:
«Τον Αλκαίο τον έχω από τριών ετών εκεί, και με παιχνίδι και θέατρο του προκαλούν τη φαντασία και τα παιδιά όταν υποδύονται ρόλους τα λένε γρήγορα, και έτσι αποκτούν λεξιλόγιο και άρθρωση. Όλα τα παιδιά πρέπει να δοκιμάζουν οτιδήποτε, ειδικά στα πρώτα χρόνια του Δημοτικού. Εάν του αρέσει εξαρτάται από πολλά πράγματα. Από τον χώρο, τον δάσκαλο ή προπονητή και από το ίδιο το παιδί».
«Όλα τα παιδιά μου τα έφερα κοντά στη μουσική. Πιστεύω πως όλα τα παιδιά πρέπει να έχουν επαφή με τη τέχνη. Ο μεγάλος μου ο γιο ασχολείται με τον κινηματογράφο. Η Θεοδώρα ασχολήθηκε πολλά χρόνια με το πιάνο, άλλα ασχολείται με κάτι άλλο. Ο Περσέας έκανε κιθάρα αλλά ασχολείται με τα μαθηματικά. Και ο Αλκαίος παίζει πιάνο. Υπάρχουν πολλά κέντρα επαγγελματικού προσανατολισμού όπου μέσα από ερωτηματολόγια καταλαβαίνουν την τάση του παιδιού και του προτείνουν. Εγώ είμαι υπέρ του να δίνουμε ερεθίσματα».
Ενώ για το πώς περνάει η ίδια τον προσωπικό της χώρο, είπε:
«Όταν έχω χρόνο διαβάζω περισσότερο, μαθαίνω περισσότερο. Υπάρχουν σπουδαίοι δάσκαλοι στο εξωτερικό στα Αρχαία Ελληνικά. Και τους ρωτώ γιατί(σ.σ μαθαίνουν) και μου λένε πως ο ελληνικός πολιτισμός είναι ο πιο όμορφος και πιο σημαντικός. Υπήρχαν άνθρωποι που πολέμησαν επί τουρκοκρατίας για την Ελλάδα, χάρις τον ελληνικό πολιτισμό και την γλώσσα. Μία γλώσσα που εμείς δεν σεβόμαστε τόσο όσο οι ξένοι. Είναι ο λόγος που είμαστε ελεύθεροι. Ένας λαός που ξεχνάει την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει».
