Γεννιέσαι την έχεις μητέρα.. μα είναι γυναίκα, είναι φίλη, είναι εργαζόμενη είναι αδερφή, κόρη, είναι.. ΓΥΝΑΙΚΑ.
Ευχαρίστησε τη γυναίκα εκείνη που αδιάκοπα, μέρα νύχτα, ανταποκρίνεται στους ρόλους που της έχει προσδώσει η κοινωνία και με χαρά τις περισσότερες φορές, τους έχει αποδεχτεί. Στο τραγούδι του, ο Φοίβος Δεληβοριάς την ονομάζει ‘’Εκείνη’’ και της τραγουδάει το ταξίδι της στον κόσμο μέσα από τους ρόλους της ζωής της.
Της Κωνσταντίνας Ροϊδοπούλου
Είναι η ύπαρξη, γύρω από την οποία όλοι και όλα ανθίζουν. Ξέρει να νιώθει, να έχει ενσυναίσθηση, να σε παρηγορήσει στο κλάμα σου, να είναι εκεί βράχος όταν όλα πάνε να διαλυθούν και να κάνει ακόμη και τα πιο απλά πράγματα να γίνονται μεγάλα, ενθουσιώδη και εμποτισμένα με αγάπη.
Έχει πικραθεί, έχει μπει σε διαδικασίες σύγκρισης, ενδέχεται να την έχουν μειώσει, να μην την ακούν όταν το έχει ανάγκη και να χρειάζεται να δουλέψει σκληρά για την αξία της. Αυτά όμως την έκαναν ακόμη πιο ανθεκτική και πλέον μπορεί περίτρανα να πει: ΩΣ ΕΔΩ.
Η γυναίκα, είναι ποιότητα ανθρώπου που χρήζει εξύμνησης για την πολυπλοκότητα του εαυτού, την δαιδαλώδη ψυχολογία που πάντοτε έχει κάτι να σου δώσει και κάτι να σου μάθει. Η αγκαλιά της, πιο ζεστή από τη γλυκιά μεσημεριανή ζέστη του αποκαλόκαιρου, φροντίσει να σε κρατήσει στη ζέση, χωρίς να σε κάψει.
Είναι αυτόφωτο πλάσμα. Τίποτα δεν γίνεται χωρίς εκείνη, γιατί ένα της μόνο βλέμμα μπορεί να κινήσει τα πάντα. Αέρινη και άπιαστη, μόνο αν το θέλει θα είναι εκεί για εσένα. Όταν όμως το πει, θα είναι για πάντα.
Άσε την να σε κρατήσει στην αγκαλιά της και ξαπόστασε στον ώμο της. Εκείνη είναι η ΓΥΝΑΙΚΑ, το πρωινό φιλί, το άσβεστο χαμόγελο, η απαλότητα μέσα από την επίπλαστη προσωπικότητά της.
