Σήμερα είναι γιορτή του πατέρα και για όσα παιδιά δεν έχουν τους μπαμπάδες τους κοντά τους, είναι μία μέρα που πονάει λίγο.
Ίσως και πολύ..
Γράφει η Μπάγια Αντωνοπούλου
Όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει από τη στιγμή που έφυγε από τη ζωή, η απώλεια του πατέρα δεν ξεχνιέται..
Η πατρική φιγούρα, η πατρική αγκαλιά, η ασφάλεια του πατέρα λείπει.. Και το πιο σκληρό είναι πως πρέπει να αποδεχθείς ότι δεν θα επιστρέψει.
Οι μπαμπάδες μας είναι αυτοί που θα μας συμβουλέψουν, θα μας προστατέψουν, που ίσως να μην κάνουν και τίποτα, αλλά μόνο η παρουσία τους στη ζωή μας αρκεί..
Πόσες φορές αναρωτιέμαι τι θα μου έλεγε ο πατέρας μου σε ότι με απασχολεί, πόσο διαφορετικά θα είχε εξελιχθεί η ζωή μου αν δεν είχε φύγει..
Οι άνθρωποι που έχουν χάσει τον πατέρα τους, σε όποια ηλικία κι αν τους συνέβη αυτό, περπατούν στη ζωή αγκαλιά με τις αναμνήσεις του..
Οι πληγές δεν κλείνουν, η αλήθεια είναι όμως ότι ο χρόνος τις κάνει να μη ματώνουν τόσο συχνά..
Όταν χάνεις τον πατέρα σου, μαθαίνεις να κρατάς τη μνήμη του ζωντανή και να κάνεις πράγματα που θα τον έκαναν περήφανο.
Ο πόνος δεν φεύγει ποτέ, απλά εξασθενεί. Κάποιες μέρες όμως, όπως η σημερινή, μας θυμίζει ποσό μας λείπει αυτή την αγκαλιά..
Δεν μπορΩ να σκεφτΩ καμιΑ αλλη αναγκη στην παιδικΗ ηλικΙα τΟσο δυνατΗ οσο η πατριΚη προστασΙα
Ζιγκμουντ Φρόυντ
Σε κάθε χαρά και λύπη, λείπει ο σημαντικότερος άντρας τη ζωή σου, και ο πόνος είναι μεγάλος. Όσο δύσκολο και αν είναι να ζεις χωρίς αυτόν, μαθαίνεις να γίνεσαι πιο σκληρή. Να το αντέχεις.
Το μικρού μήκους animation «Πατέρας και κόρη», του Δανού Michael Dudok de Wit μεταφέρει εξαιρετικά τα συναισθήματα μιας κόρης που έχει χάσει τον πατέρα της. Πιστεύω ότι αξίζει να το δείτε..
Ο ρόλος του πατέρα στη ζωή της κόρης
Η πρώτη αγάπη της γυναίκας από την αρχή της ζωής της, είναι ο μπαμπάς της. Ο μεγάλος και διαχρονικός έρωτα της. Αυτός που την έμαθε να περπατά, να μιλά και να αγαπά.
Με το δικό του πρότυπο, το κάθε κορίτσι ασυνείδητα επιλέγει τον σύντροφό της στο μέλλον. Η επιρροή της πατρικής φιγούρας μπορεί να ορίσει τον τρόπο που η γυναίκα βλέπει τον εαυτό της, τη θέση της στην κοινωνία και τη σεξουαλικότητά της.
Να αγαπάτε τους μπαμπάδες σας και να τους το δείχνετε.. Κάθε μέρα.. Να τους πείτε σήμερα χρόνια πολλά και να τους κάνετε μια σφιχτή αγκαλιά. Είστε πολύ τυχεροί που τους έχετε στη ζωή σας.
Και εσείς που έχετε χάσει τους μπαμπάδες σας, είμαι σίγουρη ότι ζουν και θα συνεχίσουν να ζουν για πάντα μέσα στην καρδιά σας..
Όπως και ο δικός μου..
Μπάγια
