Για το έγκλημα που συντάραξε τη χώρα και τον δημοσιογραφικό κόσμο, συνελήφθησαν δύο αδέρφια ηλικίας 40 και 48 ετών, τα οποία οδηγήθηκαν στη φυλακή κατηγορούμενοι για τα αδικήματα της ανθρωποκτονίας κατά συναυτουργία και της παράνομης οπλοφορίας – οπλοχρησίας.
«Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Με τον Γιώργο γνωριστήκαμε το 1987, το 1990 γίναμε ζευγάρι και έκτοτε τη ζωή μας την σταμάτησαν οι 13 σφαίρες που έφαγε, που του έριξαν κάτω από το σπίτι μας», λέει, μιλώντας στην εκπομπή «MEGA Καλημέρα» και την Ελεονώρα Μελέτη, η Στάθα Αλεξανδροπούλου Καραϊβάζ, σύζυγος του δημοσιογράφου.
Η κα Αλεξανδροπούλου μιλά για τη ζωή χωρίς τον «Γεωργούκο» της, όπως τον αποκαλούσε χαϊδευτικά, και την αλλαγή που ήρθε με τη δολοφονία του.
«Ήμουν πάνω στο σπίτι, ενημερώθηκα από μια συγκάτοικο ότι κάτι γίνεται γιατί τραβούσε φωτογραφίες για να δώσει αποκλειστικό στον Γιώργο και δυστυχώς ήταν πρωταγωνιστής ο ίδιος ο Γιώργος. (…) Ήταν μετωπική, δεν καταλαβαίνεις τι γίνεται, αλλάζει η ζωή εντελώς».
«Δεν πέρασα από το στάδιο του θυμού. Δεν υπήρξε θυμός για εμένα. Ήταν δεδομένο ότι ο Γιώργος τους ενόχλησε, ενόχλησε ανθρώπους που είναι παραβατικοί και φοβήθηκαν ότι θα τους κάνει κακό με τη δημοσιοποίηση κάποιων θεμάτων», συμπληρώνει.
Για τη μεταξύ τους σχέση και την απώλειά του αναφέρει:
«Αυτό που υπήρχε στην αρχή, και σήμερα υπάρχει, είναι η έλλειψή του, η έλλειψη της αγάπη του. Αυτό λείπει. Είχα την τύχη στα 21 μου να χάσω τον μπαμπά μου και στα 51 μου τον σύντροφό μου. Όταν έχασα τον μπαμπά μου ένιωσα ότι έχασα το στήριγμά μου. Όταν έχασα τον Γιώργο μου ένιωσα ότι έχασα τον δρόμο μου. Έμεινα μόνη μου και δεν ξέρω ποιος είναι αυτός ο δρόμος που πρέπει να περπατήσω».
Φανερά συγκινημένη λέει πως ο χρόνος δε γιατρεύει την έλλειψη του συντρόφου της.
«25 λεπτά πριν τον σκοτώσουν του είπα σ’ αγαπώ. Όταν έφυγε από το στούντιο, με πήρε τηλέφωνο και εμείς έπρεπε να είμαστε με τον γιο μας σε έναν γιατρό. Συνέβη κάτι και δεν πήγαμε στον γιατρό. Με ρώτησε πού ήμασταν, μου είπε ότι πεινούσε και ότι θα επέστρεφε σε λίγο στο σπίτι μας. Άργησε ένα τέταρτο που ήταν εντελώς συνεπής. Πίστευα ότι επειδή ήταν Παρασκευή ότι θα είχε σταματήσει σε κάποιο ανθοπωλείο ή ζαχαροπλαστείο. Αυτό το τέταρτο ήταν νεκρός κάτω από το σπίτι μας» και τόνισε πως εκείνες οι στιγμές είναι «σαν να σου ξεριζώνουν τα σωθηκά».
«Δεν είναι κάτι το οποίο βελτιώνεται. Απλά από την απέραντη θλίψη η οποία νεκρώνει όλες τις άλλες λειτουργίες, παγιώνεται η απώλεια. Αυτό είναι το πιο πικρό κομμάτι, ότι δε θα τον ξαναδώ. Η αγάπη του μου λείπει. Είμαι μια γυναίκα που είμαι ευλογημένη στη ζωή μου, αγαπήθηκα πολύ, με έχει γεμίσει αυτό, αλλά είναι και η μεγάλη μου απώλεια».
«Οφείλω και πρέπει να προχωρήσω, να είμαι αυτό που άφησε πίσω του ο Γιώργος. Το παιδί μας το λατρεύω, αλλά ο Γιώργος είναι ένα ξεχωριστό κομμάτι από το παιδί. (…) Στα 31 χρόνια που ήμασταν μαζί η αγάπη μας ήταν τόσο δυνατή που μπορούσε και ξεπερνούσε το οποιοδήποτε εμπόδιο. (…) Παρά τα τόσα χρόνια που ήμασταν μαζί, είχαμε μια τρυφερότητα. Πολλές φορές λέγαμε ‘σ‘ αγαπώ’, όχι όμως τυπικά».
Για τη δολοφονία του λέει:
«Είναι σαν να σου ξεριζώνουν τα σωθικά, είναι μεγάλη ανατροπή».
Κλείνοντας, θέλησε να περάσει ένα μήνυμα:
«Αυτά τα ζευγάρια τα οποία… η καθημερινότητα μας φθείρει και πιανόμαστε από μικρολεπτομέρειες, ας κοιτάξει ο ένας τον άλλον, η αγάπη είναι το μόνο που μένει, όλα τα άλλα φεύγουν και η αγάπη είναι το πιο όμορφο και ιερό που μπορούμε να έχουμε στη ζωή μας».
