Ποτέ δεν μου άρεσαν οι γιορτές και τα γενέθλια. Μου δημιουργούν ένα άγχος, μια θλίψη χωρίς να ξέρω το γιατί. Μια προσωπική πρωτοχρονιά, που επιβάλλεται να εορταστεί λαμπρά. Ένας ακόμα χρόνος που πέρασε τόσο γρήγορα, χωρίς να το καταλάβω σχεδόν. Έτσι και σήμερα.
Γράφει η Μπάγια Αντωνοπούλου
Σε κάθε μου γενέθλια νιώθω πως γυρίζω την κλεψύδρα του χρόνου αντίθετα από την ανεμελιά. Ο χρόνος παίρνει μακριά στιγμές, καλές η κακές δεν έχει σημασία. Στιγμές που δεν γυρίζουν πίσω. Αυτές που έρχονται, πως θα είναι άραγε;
Κάθε 12/10, πίσω από φωτογραφίες με μεγάλα χαμόγελα, όμορφες τούρτες και δώρα, ανέκαθεν κρύβονταν μέσα μου μια μελαγχολία.
Ίσως επειδή, εδώ και πολλά γενέθλια, λείπει κάποιος πολύ σημαντικός από το σβήσιμο της τούρτας μου. Ίσως επειδή φοβάμαι που μεγαλώνω.
Φέτος το ένιωσα πιο έντονα από ποτέ.
Στα 33 χρόνια, μπορείς να πεις ότι είσαι περίπου στη μέση της ζωής σου (λίγο πάνω, λίγο κάτω, μόνο ο Θεός το γνωρίζει).
Εδώ στου δρόμου τα μισά λοιπόν, που λέει και το τραγούδι, ο απολογισμός:
Έγινα τελικά αυτό που ονειρευόμουν ή απογοήτευσα το παιδί που φανταζόταν μια δυναμική και ευτυχισμένη γυναίκα που μπορεί να καταφέρει τα πάντα;
Η απάντηση είναι «στο περίπου».
Η καλή είδηση της ημέρας; Ότι ίσως του χρόνου έχω να δώσω μια θετική απάντηση στην προηγούμενη ερώτηση. Και βέβαια, ότι ακόμα και στα στραβά μου, έχω ανθρώπους που με αγαπάνε όπως είμαι. Με το «περίπου» μου.
Φέτος γίνομαι 33. Φέτος αποφάσισα να γιορτάσω τα γενέθλια μου σε μια χώρα που ήθελα χρόνια να επισκεφτώ. Κι έτσι, έσβησα τα 33 κεράκια μου στο Λονδίνο.
Ένα ταξίδι-δώρο στον εαυτό μου, που τον έχω συνηθίσει σε σκληρή κριτική, σε μόνιμο άγχος και σε ένα καθημερινό πρόγραμμα γεμάτο με υποχρεώσεις.
By the way (που λένε και στο χωριό μου) το Λονδίνο είναι υπέροχο. Γεμάτο επιβλητικά αξιοθέατα, βασιλικά ανάκτορα, μουσεία και σοκάκια που περπατώντας τα, αισθάνεσαι τη vintage ατμόσφαιρα γύρω σου.
Πίσω στα δικά μας τώρα.
Ο κάθε χρόνος που μας χαρίζεται είναι ένα δώρο. Και νιώθω ευγνώμων. Και προσεύχομαι να φέρει μόνο καλά. Σε όλους.
Οι ευχές σας από το πρωί με συγκινούν. Σας εύχομαι με τη σειρά μου υγεία, αγάπη και ηρεμία. Και να θυμάστε…
Η «προσωπική» μας Πρωτοχρονιά είναι ιερή.
