Πρέπει να γράψω κάτι για τον έναν χρόνο λειτουργίας του HerNews και δεν ξερω από που να αρχίσω. Αυτο που ξέρω σίγουρα είναι ότι δεν θα τελειώσω με αυτό… Το βάσανό μας που αγαπάμε σαν παιδί μας.
Γράφει η Βιβή Μπουγιούρα
Πριν περίπου 1 χρόνο και κάτι χτύπησε το τηλέφωνο μου από την Μπάγια Αντωνοπούλου (θα ήταν η 506η φορά που θα με είχε πάρει εκείνη την ημέρα) λέγοντας μου «θέλω να κάνω ένα γυναικείο site, είσαι μέσα;»
Πέρασε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου για να απαντήσω ένα μεγάλο ναι. Και κάπου εκεί άρχισαν όλα.
Στήσαμε από το 0 ένα γυναικείο site με άποψη και επικαιρότητα, με σχέσεις και προβληματισμούς. Με αγάπη για την γυναίκα, αλλά και τον άντρα. Δεν ξέραμε , που να ξέρουμε δηλαδή;
Μαθαίναμε κάθε μέρα και από κάτι. Φυσάγαμε, ξεφυσάγαμε, κάτι δεν μας έκανε, κάπου ενθουσιαζόμασταν, κάπου μας έπιανε απελπισία. Μέσα σε όλα αυτά, ο Νίκος Κώτσης, άγρυπνος φρουρός.
Εκεί για εμάς και εμείς εκεί για εκείνον.
Γέλια, δημιουργία, φασαρία στο κεφαλι μας για τα πρώτα άρθρα και μια Μπάγια να προσπαθεί να συντονίσει το ασυντόνιστο. Το ασυντόνιστο, που συντονίστηκε μέσα σε μια μέρα χωρίς να το καταλάβουμε.
28 Φεβρουαρίου 2021 ήμασταν στον αέρα και το πρώτο μου άρθρο δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από αυτό για την γιαγιά και τον παππού μου. Το διαβάσανε και κλάψανε. Μαζί τους έκλαψα και εγώ. Όχι μόνο γιατί σε 400 λέξεις έγραψα ο,τι αισθάνομαι, αλλά γιατί είχα καταφέρει κάτι από το 0. Μαζί με το alter ego μου σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο.
Οι απογοητεύσεις ήταν πολλές αλλά δεν επισκίασε τίποτα την αγάπη για το παιδί μας που λέγεται «HerNews». Έχουμε μια δυνατή ομάδα και κάνουμε ο,τι καλύτερο μπορούμε για εσάς αλλά και εμάς. Να μας διαβάζετε, τα γράφουμε από την ψυχή μας.
Με αγάπη, Βιβή Μπουγιούρα.
P.s ευχαριστώ την Κωνσταντίνα, την Χριστίνα, την Κέλλυ και την Κλεοπάτρα που με ανέχονται. Ευχαριστώ την Ειρήνη που κάνει ο,τι καλύτερο μπορεί για να τα καταφέρουμε. Περισσότερο από όλους ευχαριστώ την Μπάγια που μου έδωσε το τιμόνι και τον Νίκο που είναι το καλύτερο αφεντικό του κόσμου.
