Θα υπάρχει μια στήλη που θα είναι η αληθινή ιστορία ενός άντρα. HisStories.
Δεν θα μάθετε ποιος είναι και η υπογραφή του θα είναι με ψευδώνυμο. “Αρσέν Λουπέν” . Το γιατί επέλεξε τον τζέντλεμαν κλέφτη του Netflix θα το μάθετε εν καιρώ…
Άκου. Θα σου πω για μένα.
Όσο μεγάλωνα με απογοήτευαν οι άνθρωποι. Φοβόμουν. Κρύβομουν. Ήξερα πως νιώθω. Αλλά δεν το άντεχα. Δεν το άντεχα ρε γαμώτο. Δεν ήξερα να το διαχειρίζομαι. Και ήταν όλοι τόσο μακριά μου. Ετσι βυθίστηκα. Απομακρύνθηκα. Τους ανθρώπους φοβήθηκα.
Κρύφτηκα απο τους πολυ δικούς μου. Βρήκα μακρινούς που τους έκανα “δικούς μου”. Αναλώθηκα πολύ ρε γαμώτο. Πολύ. Πόνεσα πολυ. Κόντεψα να τους χάσω. Όλους.
Για να αρχίσω να βλέπω έπρεπε να φτάσω στον πάτο. Γεννήθηκα με φτερά είπα. Επόμενη η πτώση και η πτήση. Όταν έφτασα κατάλαβα πως πρέπει να δω την αλήθεια. Ο καθένας μας εχει μια αλήθεια. Επρεπε να την αντέξω.
Αποφάσισα να απομακρυνθώ απο τους “δικούς μου” μακρινούς και να ερθω κοντα πρώτα με μενα.
Για να το κανω, εκτίμησα εκείνο το καλοκαιρι που δεν σε ήξερα. Σε μια γνωςτη αγνωςτη παραλία. Στο πορτο Γερμενό. Πήγα απογευμα. Ξερεις. Τοτε που έπεφτε ο ήλιος και δεν μπορουσα να ακουσω ουτε την θάλασσα.
Πήρα λίγη άμμο και την άφησα να πέσει απο τα χέρια μου γρήγορα. Οπως εκανα τοςα χρονια με τα συναισθήματα μου.
Μετα βουτηξα. Πήγα βαθιά και κράτησα την ανάσα μου κατω απο το νερο. Οπως εκανα τοςα χρονια με τον εαυτό μου.
Το φυσιολογικό ειναι πως δεν πνίγεσαι. Αντανακλαστικά θα βγεις στην επιφάνεια. Ετσι κι αλλιως δεν ήθελα να πνίγω. Ήθελα να νιώσω πως με επνιγα εκείνα τα χρονια, όσο μεγάλωνα.
Βγαίνοντας είδα δυο μικρά παιδια να χαμογελάνε. Να χαίρονται. Ειδα τον μεγαλύτερο αδερφο τους να τα προσέχει. Τοτε κατάλαβα την ευτυχία. Όπως αυτή που βίωνα με τον παππού μου μεγαλώνοντας.
Τοσο απλα εκείνο το καλοκαίρι. Αποφάσισα για πρώτη φορά να μην σκουπίσω το νερο απο πανω μου. Να νιώσω τον αερα δυνατά. Ετσι δεν σκούπισα τα δάκρυα. Τα άφησα και αυτά με τον άνεμο.
Ήπια μια γουλιά καφε. Μπροςτα μου έπαιζαν τα παιδια ακομη. Τοτε σε μια γαμημενη στιγμή άλλαξαν πολλά και αρχισα να ακούω τη θάλασσα. Το κατάλαβα. Είδα τον εαυτό μου να μεγαλώνει. Να κανει όνειρα. Να φλυαρει και στα όνειρα. Κάποιοι να τα ακούνε και να τα δέχονται κάποιοι άλλοι οχι. Τα όνειρα με κράτησαν.
Ναι οι άνθρωποι αλλάζουν. Ναι. Σηκώθηκα και εφυγα. Αποδέχτηκα τα βαριά τα ελαφριά τα λίγα και τα πολλα μου. Αρχισε να νυχτώνει και τοτε κατάλαβα και κατι αλλο. Δεν μου αρεσει το σκοτάδι.
Είπα πως ειμαι ένας ωραίος άνθρωπος με τα ολα του και οτι θελω το φως. Γι αυτο και εφυγα.
Ένιωςα το φως. Κάποιες φορες εχω χαμένο βλεμμα. Γι αυτό κοιτά. Θα σε λεω μουτρο. Κοιτά μουτρο. Αφου σου ειπα πως θα σου πω για μενα κοιτά τωρα κοιτά.
Αν με δεις ποτε σε καποια θάλασσα κάποιο απογευμα ρωτα με. Θα διαβασεις μία σελιδα μου και θα σε κραταω. Θα μπορω να ακουσω ολες τις δικές σου.
Αν με δεις σε κάποιο μπαρ θα είμαι με τους πραγματικά “δικούς μου”
Αν με δεις να ονειρεύομαι θα έχω τον έρωτα κοντά.
Αν με δεις να σου μιλάω πρόστυχα να ξέρεις πως τα αναζητούσα πάντα. Πλεον τα θελω στον Έρωτα, στη ζωή. Μάταια και μη.
Αν με δεις να φωνάζω και να ειμαι νευρικός κατάλαβε με. Άκου με. Δέξου με. Οταν εχω άδικο θα το δω πιο γρήγορα.
Αν με δεις να σου εξομολογούμαι τον έρωτα μου να ξερεις πως μπορει να δείχνω σιγουρος αλλα η καρδια μου θα ειναι ξυπνητήρι. Θα μου κόβονται τα ποδια κι ας μην φαίνεται. Και θα ζω αυτο το συναίσθημα. Γιατι νιώθω.
Αν με δεις να πέφτω άσε με. Ξερω να σηκώνομαι. Να εισαι δίπλα μου ομως. Να με με αφήσεις.
Αν με δεις να σε κοιτάω στα ματια κοιτά με και εσυ. Εχω μαθει να επικοινωνώ και με τα ματια: οχι ακραία σαχλά και χωρις σεβαςμο. Αλλα με τα καθαρα μου ματια.
Αν με δεις να σε λεω μούτρο θα έχω διακρίνει αυτά τα μικρά σε σενα. Τις λεπτομερειες που σε έκαναν την πιο ξεχωριστή. Και το μούτρο θα ειναι μονο για σενα.
Αν με δεις να σου ζητάω το χέρι δωστο μου. Θα στο κρατήσω οπως κανεις.
Πλεον δεν κρύβομαι. Πλεον ειμαι ανοιχτό βιβλίο αν θες να διαβασεις. Ένας όμορφος άνθρωπος που τον μισούν και τον ποθούν.
*O Αριστοκράτης Λωποδύτης ακούει που και που “Jolly Roger”.
Σου παραθέτει την εισαγωγή από το τραγούδι “Κενό 04”:
«Ρε παιδί μου..
-κοίτα-
Εγώ ήθελα να σου μάθω πολλά
για την ζωή, τους ανθρώπους, τα πολιτικά, τα βιβλία
και άλλα τέτοια
όπως γίνεται συνήθως στις ταινίες που σου μάθανε τον έρωτα
Να ζήσουμε συναρπαστικά
να κάνουμε άγριο σεξ
και να γελάμε με τ’ ανθρωπάκια
λέγοντας αστεία που θα καταλαβαίνουμε μόνο εμείς…
