HisStories – Η εξομολόγηση που δεν θα γίνει ποτέ
Εδώ Αρσεν. Έτοιμη; Σου γράφω τα ανομολόγητα. Σήμερα γράφω κατευθείαν σε σένα. Πάντοτε διάβαζες πρώτη τα κείμενα. Σήμερα έγινες κι εσυ κείμενο. Απλά λίγο διαφορετικό. Ένα Τρακ. Μια μαγεία. Μια ατάκα κι Επι τόπου. Ένα γέλιο. Ξέρεις. Τα εικονογραφημένα (μας).
Αλήθεια έχεις σκεφτεί πως – ενώ δεν γνωριζόμαστε καθόλου – είναι λες και ήμασταν μαζί μια ζωή; Έχεις σκεφτεί πως κάποιες χημείες έχουν γεννηθεί για να γίνουν ένα;
Μαζί σου νιώθω Ασφαλεια ακόμη κι όταν δεν είσαι εδώ. Σε σένα έστειλα την πρωτοχρονια. Το πρώτο μήνυμα. Μου το θύμισες εκείνο το βράδυ του Σεπτέμβρη που είχε αρχίσει να πιάνει το πρώτο κρύο το καλό. Εσυ μου θυμίζεις πως γεννήθηκα με φτερά. Επόμενη η πτήση και η πτώση. Και τούμπαλιν. (Άλλωστε ότι ανεβαίνει πέφτει, σωστά; )
Και είναι κι αυτοί οι ελάχιστοι άνθρωποι που θαυμάζω. Που τους πιστεύω. Που είναι λες και κρατάω καθρέφτη. Τα θέλω σου ταιριάζουν με τα δικά μου. Τα συναισθήματα σου με ακουμπάνε. Και τα όνειρα σου είναι ένα με τα δικά μου.
Γιατί αξίζει να υπάρχεις για μια συνουσία και ένα όνειρο. «Κι ας μην τα καταφέρουμε ποτέ…»
Και είσαι και εσυ που ξεπερνάς όλους «αυτούς», που είσαι εδώ ακόμη και όταν δεν σε βλέπω. Που κάθε μέρα μου δίνεις ώθηση. Χωρίς να το ξέρεις. Να ξέρεις πως η «συνουσία» μας έχει γίνει εδώ και πολλά χρόνια. Σε εκείνα τα ατελείωτα τσιγάρα τα βαριά και τα ποτα τα άδεια. Από απόσταση.
Δηλαδή που να κάναμε και άγριο σεξ και να γελάγαμε με τα ανθρωπάκια σε καμία παραλία χύμα.
Και σε θαυμάζω. Είσαι η μοναδική που με μάγεψες απλά μιλώντας. Έπαιξες με το μυαλό μου πανούργα! Σου γράφω σε τόνο προσωπικό για να τα ξέρεις και να τα θυμάσαι για μια ζωή. Για να μην λες ότι δεν στα είπα. Κι ας σταματήσεις κάποτε να μου μιλάς.
Και- ξέρεις- εσυ μου έμαθες να σταματήσω να ελπίζω για τα πράγματα. Να παίρνω ότι μου ανήκει. Να προσπαθώ και να αγωνίζομαι. Μου έμαθες ότι η ελπίδα είναι κάτι ιδεατό. Και πλέον δεν ελπίζω σε τίποτα με σένα γιατί τα έχω όλα. Κι ας μην είσαι εκεί.
Και ας μου έκοψες την καλημέρα για πέντε μήνες.
Κι ας μου έριξες απανωτές χυλόπιτες.
Κι ας μου νευριασες χωρίς λόγο.
Υ.Γ. 1 «Σαν συνουσία μυστική….»
Υ.Γ. 2 Να θυμάσαι ότι μου χρωστάς ένα ποτό, ένα φαγητό και έναν καφέ. Κι ας μην μας κάνουν τα τζιν.
Υ.Γ.3 HisStories: Να γράφετε γλυκανάλατα. Κι ας ενοχλεί….
Υ.Γ. 4 Μην γελάς ρε σε βλέπω.
Ένα γράμμα για σένα. Αρκεί. Εσυ ξέρεις.
Υ. Γ.5 Μακάρι να μπορούσαν να με καταλάβουν.
Ο Αρσέν Λουπέν για το HisStories επέλεξε σήμερα αυτό:
