Η Ελεονώρα Μελέτη έκανε μια ανάρτηση στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram στην οποία μιλά για τα αρνητικά σχόλια που δέχεται και για το πως τα αντιμετωπίζει.
Με μια φωτογραφία στην οποία έχει τοποθετήσει διάφορα “κοσμητικά επίθετα” όπου της έχουν προσάψει κατά καιρούς, η Ελεονώρα Μελέτη δίνει την δική της απάντηση για όλα αυτά τα κακεντρεχή σχόλια.
«Η Μαρία Χα…ου, με ρώτησε πως διαχειρίζομαι την αγάπη και πως τη κακία του κόσμου. Τι ωραία ερώτηση σκέφτηκα.
Ας ξεκινήσουμε από τα εύκολα. Την αγάπη δεν χρειάζεται να την διαχειριστείς. Την εισπράττεις, ευγνωμονείς και την αποθηκεύεις.
Δεν πιστεύω πως υπάρχουν κακοί άνθρωποι. Πιστεύω πως υπάρχουν άνθρωποι που μέσα τους υποφέρουν. Υποφέρουν πρωτίστως από αρνητικά αισθήματα για τον ίδιο τους τον εαυτό. Υποφέρουν από την έλλειψη επικοινωνίας με τους ίδιους και με τους γύρω τους,
Υποφέρουν από έλλειψη αγάπης, αποδοχής και αναγνώρισης από το οικείο περιβάλλον τους. Δεν υπάρχουν κακοί άνθρωποι. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν αγαπήθηκαν και δεν έμαθαν να αγαπάνε. Ούτε καν τους ίδιους.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν βλέπουν πρώτα μέσα τους ώστε να μπορούν να δουν και γύρω τους.Υπάρχουν άνθρωποι πληγωμένοι άνθρωποι αφημένοι, που δεν κυνήγησαν όνειρα, δεν πήραν στα χέρια τους το τιμόνι της ζωής.
Άνθρωποι που μεγαλώνουν και δεν έχουν τη γνώση αλλά ούτε και το θάρρος να δουν την αλήθεια τους, να την αποδεχτούν και να την αλλάξουν.
Αυτοί οι άνθρωποι είναι ακριβώς εκείνοι που θα μπορέσουν παρορμητικά και χωρίς ενδοιασμό να εκφραστούν κακόβουλα χωρίς καν να σε ξέρουν.
Δεν έχουμε καμία ευθύνη για το πως έχει διαμορφώσει κάποιος την εικόνα μας μέσα του, ειδικά όταν δεν μας γνωρίζει προσωπικά. Επομένως δεν έχουμε τίποτα να διαχειριστούμε όταν γινόμαστε αποδέκτες κακίας.Εκείνοι αντιθέτως έχουν.
Δεν ήταν πάντα εύκολο. Χρειάζεται δουλειά για να χτίσεις ένα αλεξίσφαιρο τζάμι στον εμετό. Και χρειάζεται και ατόφια γνώση του ποιος είσαι.
Αλίμονο αν πίστευα πως είμαι μπάζο, τεκνατζου, αποτυχημένη, που….
Εξάλλου δεν μπορούμε ποτέ να δούμε στους άλλους κάτι, αν δεν είμαστε εμείς οι ίδιοι λίγο ή και πολύ από αυτό που αναγνωρίζουμε σε εκείνους» έγραψε η Ελεονώρα Μελέτη.
