Οι ελλείψεις χριστουγεννιάτικων δέντρων και οι αυξήσεις τιμών έχουν γίνει επίσης κάπως παράδοση τα τελευταία χρόνια. Ακολουθεί μια ματιά στο πώς τα χριστουγεννιάτικα δέντρα, τόσο αληθινά όσο και τεχνητά έγιναν εξαρχής μια τόσο δημοφιλής παράδοση των εορτών.
Η παράδοση του χριστουγεννιάτικου δέντρου κατάγεται από τη Γερμανία και συνήθως συνδέεται με τον Άγιο Βονιφάτιο και τον εορτασμό των Χριστουγέννων.
Το έθιμο των Χριστουγεννιάτικων δέντρων φαίνεται να έχει παγανιστική και αρχαία ρωμαϊκή προέλευση. Το έθιμο αναπτύχθηκε περαιτέρω στη μεσαιωνική Λιβονία (σημερινή Εσθονία και Λετονία ), και στην πρώιμη σύγχρονη Γερμανία , όπου Γερμανοί Προτεστάντες Χριστιανοί έφεραν στολισμένα δέντρα στα σπίτια τους.
Απέκτησε δημοτικότητα πέρα από τις λουθηρανικές περιοχές της Γερμανίας και τις επαρχίες της Βαλτικής κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, αρχικά μεταξύ των ανώτερων τάξεων.
Το δέντρο ήταν παραδοσιακά διακοσμημένο με τριαντάφυλλα από χρωματιστό χαρτί, μήλα , γκοφρέτες , πούλιες και γλυκά .Οι Χριστιανοί της Μοραβίας άρχισαν να φωτίζουν τα χριστουγεννιάτικα δέντρα με κεριά, τα οποία συχνά αντικαταστάθηκαν από χριστουγεννιάτικα φώτα μετά την έλευση του ηλεκτρισμού.
Σήμερα, υπάρχει μεγάλη ποικιλία από παραδοσιακά και μοντέρνα στολίδια σε κάθε μέγεθος, χρώμα και σχέδιο για όλα τα γούστα. Ένας άγγελος ή ένα αστέρι μπορεί να τοποθετηθεί στην κορυφή του δέντρου για να αντιπροσωπεύσει τον Άγγελο Γαβριήλ ή το Άστρο της Βηθλεέμ , αντίστοιχα, από τη Γέννηση.
Η Καθολική Εκκλησία είχε από καιρό αντισταθεί σε αυτό το έθιμο της Λουθηρανικής Εκκλησίας και το χριστουγεννιάτικο δέντρο του Βατικανού στάθηκε για πρώτη φορά στην πόλη του Βατικανού το 1982.
Τα σύγχρονα χριστουγεννιάτικα δέντρα προήλθαν κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης στην πρώιμη σύγχρονη Γερμανία . Η προέλευσή του από τον 16ο αιώνα συνδέεται μερικές φορές με τον Προτεστάντη Χριστιανό μεταρρυθμιστή Martin Luther , ο οποίος λέγεται ότι πρώτος πρόσθεσε αναμμένα κεριά σε ένα αειθαλές δέντρο.
Τα σύγχρονα χριστουγεννιάτικα δέντρα έχουν συσχετιστεί με το «δέντρο του παραδείσου» των μεσαιωνικών παραστάσεων μυστηρίου που δίνονταν στις 24 Δεκεμβρίου, την εορτή και την ονομαστική εορτή του Αδάμ και της Εύας σε διάφορες χώρες.
Σε τέτοια έργα, ένα δέντρο στολισμένο με μήλα (για να αναπαραστήσει τον απαγορευμένο καρπό) και γκοφρέτες (για να αναπαραστήσει την Ευχαριστία και τη λύτρωση) χρησιμοποιήθηκε ως σκηνικό για το έργο.
