Την Κατερίνα Λάγιου τη γνωρίσαμε ως σχολιάστρια των αγώνων του Παγκοσμίου Κυπέλλου Γυναικών, που διεξήχθη στα γήπεδα της Αυστραλίας. Εκεί όπου αναδείχθηκε Παγκόσμια Πρωταθλήτρια η Ισπανία, σε γήπεδα εντυπωσιακά γεμάτα.
Είναι χαρακτηριστικό πως τους 64 αγώνες παρακολούθησαν συνολικά 1.977.824 θεατές, σπάζοντας ακόμη ένα ρεκόρ!
Υπολογίζεται ότι παγκοσμίως παρακολούθησαν τους αγώνες περίπου 2 δισεκατομμύρια άνθρωποι, ενώ στη χώρα μας έγινε η μετάδοση τους για πρώτη φορά στην ελληνική τηλεόραση.
Η «τουρμπίνα» της Εθνικής Ομάδας Γυναικών αποκαλύπτει τα «μυστικά» του γυναικείου ποδοσφαίρου και το μέλλον του αθλήματος στη χώρα μας.
Η ζωή της Κατερίνας Λάγιου μέσα από το ποδόσφαιρο, οι δύσκολες στιγμές, οι ευχάριστες αναμνήσεις και οι προσδοκίες, σε μια περίοδο που αρκετές μεγάλες ομάδες στην Ελλάδα δημιουργούν τμήματα γυναικών.
Ένα είναι το σίγουρο, το ποδόσφαιρο γυναικών δεν έχει κάνει βήματα, αλλά άλματα μπροστά παγκοσμίως και η Κατερίνα ευελπιστεί η χώρα μας να ακολουθήσει.
Η Κατερίνα Λάγιου μιλά στη δημοσιογράφο Αμάντα Φουντή
-Πως βίωσες την εμπειρία του σχολιασμού των αγώνων του Μουντιάλ Γυναικών;
Ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία, από μια θέση που ομολογουμένως δεν είχα ξαναβρεθεί και ίσως ήταν η μόνη «θέση» όσον αφορά το αθλητικό υπόβαθρο που δεν είχα ξαναπροσεγγίσει.
Με στελέχωσαν άνθρωποι όπως ο κ.Παπαδογιάννης, ο κ. Τριανταφυλλίδης και ο κ.Γεωργακόπουλος.
Οι οποίοι αποτελούν την elite του δημοσιογραφικού αυτού χώρου και βοήθησαν, ώστε να παραχθεί ένα πολύ άρτιο αποτέλεσμα.
-Είδαμε στο Μουντιάλ γυναικών γεμάτα γήπεδα, όμορφο ποδόσφαιρο και τεράστιο ενδιαφέρον. Μπήκε το γυναικείο ποδόσφαιρο σπίτι μας. Ποια στιγμή ξεχωρίζεις;
Μια ακόμα πολύ σημαντική και μεγάλη γυναικεία αθλητική/ποδοσφαιρική διοργάνωση που μαγνητίζει τα βλέμματα των θεατών-τηλεθεατών.
Ρεκόρ τηλεθεάσεων και στοιχημάτων, καθώς και επισκεψιμότητας σε Νέα Ζηλανδία και Αυστραλία για το Παγκόσμιο αυτό Κύπελλο.
Ο Αντ1 με μια κίνηση πρωτοποριακή έφερε στο σπίτι μας το Μουντιάλ γυναικών και χωρίς κόπο συντονιζόμασταν για να απολαύσουμε το ποδοσφαιρικό αυτό ρεσιτάλ απ’ τις καλύτερες τα τελευταία χρόνια εθνικές ομάδες.
Άλλωστε κατά τη γνώμη μου είναι πιο εντυπωσιακό να βλέπεις 22κοπέλες να «κυνηγάνε» μια μπάλα.
Θα πρέπει να μπορούμε να διαχωρίσουμε τις αξίες που εκλαμβάνουμε μέσα απ’ το ποδόσφαιρο, εκτός απ’ το αγωνιστικό και αθλητικό κομμάτι.
Για το λόγο αυτόν ξεχώρισα την κίνηση της Ιαπωνίας μετά το τέλος των αγώνων να μαζεύουν τα αποδυτήρια που χρησιμοποιούσαν και να τα αφήνουν στην προτεραία κατάσταση.
-Ποια είναι η γνώμη σου για την κίνηση του προέδρου της Ισπανικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, Λουίς Ρουμπιάλες, να φιλήσει την παίκτρια Χένι Ερμόσο κατά τη διάρκεια της απονομής, μετά τη νίκη της Ισπανίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο Γυναικών;
Η Ισπανία για πρώτη φορά στην πορεία της κατακτά μια τόσο μεγάλη διοργάνωση, μετά από δυο αποτυχημένες προσπάθειες στις προηγούμενες διοργανώσεις που αποκλείστηκε απ’ τον γύρο των ομίλων.
Σε μια τόσο έντονα φορτισμένη συναισθηματικά στιγμή, ως αθλήτρια, θα ανέφερα ότι πρωτεύων ρόλος και στόχος θα ήταν να κρατήσω το κύπελλο στα χέρια μου.
Οι επιμέρους κινήσεις και καταστάσεις δεν έχουν μέρος και θέση στον αθλητισμό,γενικότερα, καθώς προσπαθούμε να προάγουμε κυρίως τα αξιακά του κομμάτια.
Θέση στο συγκεκριμένο περιστατικό εκτός της FIFA έχουν πάρει μεγάλα ονόματα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου ανάμεσα τους και ο Άντρες Ινιεστα, υπέρ της παίχτριας Τζενι Ερμόσο.
-Σε τι επίπεδο βρίσκεται το γυναικείο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα και ποια βήματα πιστεύεις ότι πρέπει να γίνουν ώστε να αναπτυχθεί περισσότερο;
Στη χώρα μας ακόμα γίνονται νεογιλά βήματα, βέβαια με πιο γοργούς ρυθμούς. Θα ήταν άδικο να πω ότι δεν κάνουμε βήματα ανάπτυξης, όμως εάν δεν εκπαιδεύσουμε σωστά την νοοτροπία μας και την αντίληψή μας θα συνεχίσουμε ναυστερούμε κατά πολύ σε σχέση με τις υπόλοιπες αρκετά ανεπτυγμένες ποδοσφαιρικά ευρωπαϊκές χώρες.
Σημαντικότατο ρόλο σ’ αυτό παίζουν οι αναπτυξιακές ηλικίες και εκεί θα ήταν συνετό να ρίξουμε το βάρος της ανέλιξης.
-Στην Ελλάδα, εκτός του ΠΑΟΚ που έχει παράδοση, βλέπουμε τα τελευταία χρόνια και άλλες ομάδες με δύναμη στο ποδόσφαιρο να μπαίνουν στο χώρο των γυναικών…
Ισόβιος πρωταθλητής, όπως αναφέρεις, είναι η ομάδα του ΠΑΟΚ. Έχει μια σταθερή δύναμη και συνέχεια στο χώρο και αυτό για εμένα είναι το πιο σημαντικό.
Τα τελευταία χρόνια η ομάδα των Αβαντίδων Χαλκίδας, όπουαγωνιζόμουν, καθώς και ο Εργοτέλης, είχαν δημιουργήσει αρκετά δυνατές ομάδες με υψηλό budget και οργάνωση που άγγιζαν τα επαγγελματικά πρότυπα.
Δυστυχώς καμία από τις δυο ομάδες αυτή τη στιγμή δε βρίσκεται στην πρώτη κατηγορία, αφού χτυπήθηκαν και αυτές από τη μάστιγα,όπως συνηθίζω να λέω, του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου στην Ελλάδα.
Φυσικά τη νέα χρόνια με τη συμμετοχή περισσότερων ΠΑΕ στην πρώτη κατηγορία δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν υπάρχει ανάπτυξη, αλλά θα ήταν καλύτερα να μιλάμε για ανάπτυξη χωρίς παράπλευρες απώλειες.
-Ένα σχόλιο για την Εθνική Γυναικών και τους στόχους της… Πόσο πιθανό βρίσκεις το να τη βλέπαμε σε μία μεγάλη διοργάνωση;
Όπως ανέφερα και πριν, είναι πολύ σημαντική η εκπαίδευση της νοοτροπίας και της αγωνιστικής αντίληψης πλέον των αθλητριών. Διανύουμε μια μεταβατική περίοδο ως εθνική ομάδα με γνώμονα τη δημιουργία μιας ποδοσφαιρικής φόρμας στα ελληνικά πρότυπα με επιρροές Ευρωπαϊκές,όπως ακριβώς και από τα μέλη που απαρτίζουν την ομάδα αυτή τη χρονική στιγμή.
Ένα διαδοχικός προγραμματισμός με διαβαθμίσεις από το κλιμάκιο των κορασίδων έως και των γυναικών θεωρώ ότι μπορεί να φέρει κοντά την εθνική μας σε μια μεγάλη διοργάνωση, που αποτελεί και άμεσο στόχο για την ομάδα.
-Υπάρχουν χώρες που η Εθνική Ομάδα Γυναικών είναι δημοφιλέστερη από την αντρική, όπως η Αυστραλία! Στην Ελλάδα γιατί είναι τόσο μακριά από τη φιλοσοφία μας το να παίζει μία γυναίκα ποδόσφαιρο;
Τα τελευταία χρόνια αυτό έχει αρχίσει να μη λειτουργεί ως στερεότυπο. Ίσα ίσα βλέπουμε ότι το ποδόσφαιρο γυναικών βρίσκεται σε μια περίοδο συνεχούς ανάπτυξης.
Οι ποδοσφαιρόφιλοι θεωρώ, ότι πλέον, και αυτοί, δεν τάσσονται υπέρ της διαφοροποίησης. Σε αυτό σίγουρα έχει παίξει ρόλο η προβολή, οι ενέργειες προβολής, αλλά και το ταλέντο των κοριτσιών.
-Παρ’ όλα αυτά πολλές από τις διεθνείς μας παίκτριες αγωνίζονται με τεράστια επιτυχία στο εξωτερικό…
Αρκετές Ελληνίδες παίχτριες τα τελευταία χρόνια επέλεγαν να παίξουν εκτός συνόρων, είτε για το αγωνιστικό, είτε για το οικονομικό υπόβαθρο και με τις αντίστοιχες διακρίσεις.
Αυτό σημαίνει ότι δεν εκλείπει το ταλέντο και η όρεξη, αλλά η σωστή ποδοσφαιρική και πνευματική προσέγγιση.
-Υπάρχουν τελικά διαφορές ανάμεσα στο ποδόσφαιρο ανδρών και γυναικών;
Τάσσομαι υπέρ του μότο «το ποδόσφαιρο είναι ένα».
Κάθε ομάδα διαμορφώνει τα δικά της χαρακτηριστικά,ιδιομορφίες και στοιχεία. Έτσι αντιμετωπίζω και το ποδόσφαιρο ανάμεσα στα δυο φύλα.
-Τι μπορεί να δυσκολέψει μία γυναίκα σε σχέση με έναν άντρα στο να παίξει ποδόσφαιρο; Υπάρχουν ακαδημίες για μικρά κορίτσια;
Το ποδόσφαιρο σε επιλέγει, δεν επιλέγεις να το υπηρετείς.Γι’ αυτό βλέπουμε αυτό το πάθος και την όρεξη των παιδιών που το προτιμούν και να είναι το νούμερο 1 άθλημα στον κόσμο αυτήν τη στιγμή.
Κατά τον ίδιο λόγο κι εγώ από πολύ μικρή ηλικία ξεκίνησα να παίζω με αγοράκια τότε στην ακαδημία του Βαζέχα, διότι δεν υπήρχαν ακαδημίες κοριτσιών, παρά μόνο γυναικείες ομάδες.
Πλέον, υπάρχουν αρκετές ακαδημίες κοριτσιών που μπορούν να επιλέξουν οι μικρές αθλήτριες και να έρθουν σε επαφή με το ποδόσφαιρο.
Είναι πολύ σημαντικό ότι υπάρχουν ομάδες σε όλη την Ελλάδα, για όλες τις ηλικίες και σε όλες τις κατηγορίες και αυξάνονται με γοργούς ρυθμούς.
Να υπενθυμίσουμε ότι στην Ελλάδα έχουμε 3 κατηγορίες, με την 3η να απαρτίζεται κυρίως από τις β’ ομάδες των ομάδων που συμμετέχουν στην 1η εθνική κατηγορία (κορίτσια ηλικίας κ15).
-Εσύ πώς πήρες την απόφαση να ξεκινήσεις ποδόσφαιρο;
Νιώθω τυχερή και ευγνώμων που η οικογένειά μου, καθώς και οι δικοί μου άνθρωποι ήταν αρωγοί στην ποδοσφαιρική μου πορεία.
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να έχεις τη στήριξήτους, ειδικά σε χρόνια που η προβολή του αθλήματος ήταν ακόμα στα σκαριά.
Ακόμα και κατά τη πορεία των 6 χρόνων που αγωνιζόμουν σε ομάδα με αγόρια, η συναναστροφή με όλα τα παιδιά ήταν παρά πολύ καλή, πράγμα που οδήγησε στο να μπορούμε ακόμα να κάνουμε παρέα και να έχουμε όμορφες κοινές ποδοσφαιρικές αναμνήσεις.
-Θυμάσαι κάτι που μπορεί να σε πίκρανε ή που σε έφερε σε δύσκολη θέση κατά τη διάρκεια της καριέρας σου;
Δυστυχώς ο αθλητισμός, εκτός από πολλές όμορφες και πάντα χαραγμένες στη μνήμη και την καρδιά στιγμές, έχει και τον αντίποδά του.
Συνήθως αυτές είναι ήττες ή τραυματισμοί.
Για εμένα οι ήττες είναι κάτι παραπάνω από μια νίκη, όποτε θα εστιάσω στο θέμα των τραυματισμών. Πριν ενάμιση χρόνο πέρασα και εγώ την πόρτα του χειρουργείου μετά από 20 χρόνια που δεν αντιμετώπισα κάποιον τραυματισμό.
Η δεδομένη χρονική στιγμή, πριν τα play off ενάντια στον ΠΑΟΚ για τα προκριματικά του champions league και όντας τότε αρχηγός της ομάδας των Αβαντίδων, ήταν για μένα απ’ τις πιο στενάχωρες ποδοσφαιρικά στιγμές, διότι γνώριζα πως δε θα μπορούσα να βοηθήσω την ομάδα μου σε μια πολύ σημαντική στιγμή και ότι για το προσεχές διάστημα θα πρέπει να μηδενίσω το κοντέρ και να αφοσιωθώ στην επανένταξη του ποδιού μου στις βασικές κινησιολογικές ρυθμίσεις.
-Πόσες ώρες αφιερώνεις την ημέρα στο ποδόσφαιρο;
Ο χρόνος είναι σχετικός διότι θα πρέπει να υπάρχουν ή να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες για να μπορέσει κάποιος αθλητής-αθλήτρια να ασχοληθεί με το αντικείμενο αυτό.
Εγώ θα πω ότι οποίος το θέλει πολύ βρίσκει χρόνο ακόμα κι αν είναι αργά το βράδυ.
Η Αθήνα εξάλλου είναιπολύ όμορφη και με αρκετό κόσμο ακόμα και τις βραδινές ώρες…
-Πρότυπό σου και όχι υποχρεωτικά από τον χώρο του ποδοσφαίρου;
Ποδοσφαιρικό πρότυπο αποτελούσε ο Ζινεντίν Ζιντάν, αλλά ποτέ δε θεώρησα το αγωνιστικό κομμάτι το μόνο σημαντικό για την ποδοσφαιρική εξέλιξη.
Για τον λόγο αυτό, ως προς το πνευματικό υπόβαθρο, ξεχωρίζω κάθε άνθρωπο που έχει θέληση για εξέλιξη. Να νιώθει παραγωγικός και να διαμορφώνει σύμφωνα με την εποχή και τις ανάγκες της εποχής την προσωπικότητα του.
-Θα ήθελες να υπηρετήσεις το άθλημα που αγαπάς από κάποιο πόστο διοικητικό, που θα σου έδινε τη δυνατότητα να συμβάλεις στην περαιτέρω ανάπτυξή του;
Αυτός είναι και ο κύριος στόχος μου. Το αγωνιστικό κομμάτι είναι απλά η αρχή.
Ήδη δραστηριοποιούμαι στον αθλητικό κλάδο με αρκετές ιδιότητες, όλες ιδιαίτερα σημαντικές για εμένα.
Εξέχουσα θέση έχει η εταιρία ψηφιοποίησης του ποδοσφαίρου με παρά πολλές δράσεις, οι οποίες δε σταματάνε μόνο εντός συνόρων.
Επίσης, σίγουρα η συμμετοχή μου στο τιμ της Βαλένθια, μιας παραδοσιακής,όχι μόνο ισπανικής, αλλά παγκόσμιας δύναμης.
Γενικότερα ο αθλητισμός έχει διαμορφώσει σε μεγάλο ποσοστό το χαρακτήρα και την προσωπικότητά μου έως τώρα και δε γίνεται να μην τραβάει την προσοχή μου και σε επαγγελματικό υπόβαθρο.
Αυτή τη χρονική περίοδο μου δίνεται η δυνατότητα να δοκιμαστώ και στον χώρο της τηλεόρασης.
Εύχομαι αρχικά να καταφέρω να εμπνεύσω ανθρώπους, κατά κύριο λόγο αθλητές και αθλήτριες, ώστε να αντιληφθούν τη σημασία της συνύπαρξης του αθλητισμού με την παιδεία και το κομμάτι των αξιών.
Εν συνεχεία να εξελίξουμε με την έμπρακτη βοήθεια των συνεργατών μου στο ποδόσφαιρο σε ευρύ πλάνο, γιατί όπως είπαμε το ποδόσφαιρο είναι ένα.
Αμάντα Φουντή – Δημοσιογράφος
Aκολουθήστε μας στo Google News
