Είναι δύσκολο να αποχαιρετήσεις εκείνον που ήταν ο κόσμος σου και τώρα γίνατε δύο ξένοι, που γνωρίζονται καλά. Δύο ξένοι που ανταλλάσσουν δύο τυπικές κουβέντες στις γιορτές και κάτι μονότονες ευχές στα γενέθλια.
Πως μπορείς να ξεχάσεις και κυρίως πώς μπορείς να διαγράψεις κάποιον από την καρδιά σου; Προσπαθείς να πιέσεις πολύ τον εαυτό σου για να μην ξεσπάσεις για άλλο ένα βράδυ σε κλάματα μέχρι να έρθει το ξημέρωμα.
Οι σχέσεις τις περισσότερες φορές κάνουν τον κύκλο τους. Γνωρίζεστε, ερωτευθήκατε, αγαπηθήκατε, βαρεθήκατε, χωρίσατε και γίνατε δύο ξένοι. Και ας γνωρίζεις τα πάντα για εκείνον. Και ας αναγνωρίζεις ακόμη και από τις εκφράσεις του προσώπου του, τι είναι από που θέλει.
Τα συναισθήματα δεν αλλάζουν εύκολα, οι πράξεις όμως μετατρέπονται. Δεν έχεις άλλη επιλογή, πρέπει να ξεγελάσεις το μυαλό σου, να το αποσπάσεις από εκείνον που ήταν όλος σου ο κόσμος. Κοιμάται; Είναι έξω; Τι να σκέφτεται άραγε; Αλήθεια, έφαγε σήμερα ή το ξέχασε μέσα στην καθημερινότητα του;
Tα βράδια είναι πιο δύσκολα… Με ποια είναι αγκαλιά; Tης έχεις μιλήσει για εμένα; Σου δίνει λίγο από τον έρωτα που σου έδινα χωρίς να υπολογίζει τίποτα; Όταν κοιμάστε, σου σφίγγει το χέρι άσυναίσθητα, όπως έκανα εγώ; Πόσο σε αγάπησα…Άραγε το γνωρίζεις;
Οι ζωές σας ήταν κοινές, οι στόχοι σας το ίδιο και μέσα σε ένα βράδυ όλα έγιναν μια πικρή ανάμνηση. Είναι πράγματι πυκνή και τέλος που δώσατε δεν άρμοζε στη σχέση σας. Πάντα υπήρχε μέσα σου ένα προαίσθημα, αλλά δεν ήθελες να επιβεβαιωθείς. Και τώρα;
Δε μπορείς να αποδεχθείς τι συνέβη…Στέκεσαι και παρατηρείς, σα μια ξένη στην ίδια σου τη ζωή.
Και όμως γίνατε δύο ξένοι….
Ποτέ δε θα ξεχάσεις τα γενέθλια του, τα πράγματα που κάνατε για πρώτη φορά, τις υποσχέσεις που ανταλλάξατε. Σωστά; Αχ αυτές οι ημερομηνίες-ορόσημο…
Η καρδιά σου λέει να μείνεις και το μυαλό σου να τρέξεις όσο πιο μακριά μπορείς.
Η αγάπη δε φεύγει, όταν είναι αληθινή κρατάει για πάντα… Για εμένα ο άνθρωπος της ζωής μας έρχεται μια φορά. Αν είμαστε τυχεροί, θα μείνει για πάντα. Αλλιώς, θα τον κρατάμε μέσα μας για μια ολόκληρη αιωνιότητα.
Η ελπίδα παραμένει. Έχεις ανάγκη να ελπίζεις. Έχεις ανάγκη να ξυπνάς το πρωί και να περιμένεις ένα μήνυμα του. Κανείς δε θα σε καταλάβεις, εκτός από εκείνον που πονάει το ίδιο με σένα.
Επιλέγω να μην τον ξεχάσω και να δώσω μια δεύτερη ευκαιρία. Και ας γίνουμε ξένοι. Θα ξέρω πως προσπάθησα.
Εσύ; Τι αποφάσισε για το μέλλον σας;
