HisStories: Η ιστορία της κακοποιημένης Κωνσταντίνας είναι γροθιά στο στομάχι
Γράφει ο “Αρσέν Λουπέν”
Ξέρεις, δυσκολεύομαι να σου γράψω. Έχω άλλωστε να σου τα πω καιρό. Ίσως συνειδητά. Ίσως καμία φορά να είναι επώδυνα τα πράγματα και να μην αποτυπώνονται εύκολα στο χαρτί. Ίσως και να μην με άφηνε το μέσα μου να σου πω τι συμβαίνει τελευταία. Σήμερα όμως έχω μία καλή ευκαιρία.
Το θέμα της βίας είναι τόσο στενάχωρο. Το έχω βιώσει και στο προσωπικό μου περιβάλλον. Για αυτό θα σου πω πάλι μία ιστορία. Μία ιστορία που λέω ανοιχτά, κρυπτόμενος πίσω από το πέπλο του Αρσέν.
Την ιστορία της Κωνσταντίνας. Φυσικά αυτό δεν είναι το αληθινό της όνομα. Μου είπε πως μπορώ να μεταφέρω τα όσα έγιναν, με κάθε επιφύλαξη. Έτσι κι αλλιώς ο «άντρας» της είναι ακόμη εκεί έξω. Με κάποια δικαστήρια να τον περιμένουν. Το που και το πότε δεν έχουν σημασία..
Η ιστορία της Κωνσταντίνας
Η βία ξέρει να κρύβεται καλά. Ακόμη και από την- υποτιθέμενη- αγάπη. Μέχρι σήμερα 13 γυναίκες έχασαν τη ζωή τους από τους «άντρες» που έλεγαν πως τις αγαπούσαν. Εκείνοι που ποτέ δεν έμαθαν τι σημαίνει το «όχι», το «δεν θέλω». Δεν έμαθαν ποτέ να αγαπούν. Πρώτα τον εαυτό τους. Και μετά, δεν μπόρεσαν να αντέξουν να είναι μόνοι.
Η βία κρύβεται καλά. Πίσω από μάτια στοργικά και ανθρώπους που δείχνουν πως είναι τα πάντα για σένα. Η βία είναι σκοτεινή. Πρέπει να αναγνωρίσεις τα σημάδια να δράσεις. Να κινηθείς γρήγορα. Να μάθεις και εσύ να μιλάς. Nα ενημερώνεις, να προειδοποιείς και να ζητάς βοήθεια. Είτε είσαι άντρας είτε γυναίκας.
Η διαφορετική Παρασκευή μας…
Η Κωνσταντίνα γεννήθηκε και μεγάλωσε σε ένα καλό περιβάλλον. Σε μία κανονική οικογένεια. Σαν τις περισσότερες. Έφυγε από την Αθήνα στα 18 της χρόνια για να σπουδάσει. Έκανε σχέσεις. Ακόμη και περιστασιακές. Εφήμερες. Δικαίωμά της και σώμα της. Δεν ενόχλησε ποτέ κανέναν. Έμαθε να φεύγει όταν κάτι δεν την γέμιζε. Έτσι έφυγε και από την Κρήτη μετά τα φοιτητικά της χρόνια. Ήρθε στην Αθήνα. Έκανε φίλους. Βρήκες παρέες. Άρχισε να δουλεύει να βγαίνει και να διασκεδάζει. Να έχει μία κανονική ζωή.
Κάπως έτσι γνωριστήκαμε. Εγώ ήμουν στα «σκοτεινά» μου. Μόνος μου. Βυθισμένος στη ρουτίνα και εκείνη ελεύθερη. Η παρέα μας αρκετά μεγάλη για να χωρέσει όλο το γέλιο του κόσμου. Kαλό φαγητό, άφθονο αλκοόλ και φυσικά χορό. Αυτός ο χορός. Εκείνες τις Παρασκευές μας. Ήταν χαρούμενη, ευδιάθετη. Ίσως μία από τις πολλές «ψυχές της παρέας».
Μετά από μπόλικο γέλιο και χαρά, άρχισαν να φαίνονται τα σημάδια. Η Κωνσταντίνα εμφανιζόταν στην παρέα με εκείνον. Κανένα επίθετο δεν είναι αρκετό για να τον χαρακτηρίσει. Ακόμη και τα αρνητικά δεν έχουν αξία.
Εκείνος παρακολουθούσε την κάθε της ματιά. Το κάθε της γέλιο. Έβλεπε πως μιλούσε σε όλους και ζήλευε. Εύκολα μπορούσε να διακρίνει κανείς πως θόλωνε καθώς της ψιθύριζε στο αυτί μετά από κάθε μικρό τετ α τετ με κάποιον φίλο της. Εκείνη για λίγο άλλαζε ύφος και μετά επανερχόταν. Κανείς δεν έδινε σημασία. Η Κωνσταντίνα δεν ήταν πλέον ελεύθερη.
Σε κάθε έξοδο ήταν εκεί. Σε κάθε έξοδο έφευγαν νωρίτερα.
Σε κάθε έξοδο, μετά από κάθε ομιλία με κάποιον, αυτός της ψιθύριζε στο αυτί. Ήταν ένα σημάδι. Ή μάλλον θα έπρεπε να αποτελεί σημάδι. Τρόμου. Μία υπολανθάνουσα βίαιη συμπεριφορά ήταν μπροστά μας και 5 άντρες και 7 γυναίκες δεν βγάλαμε άχνα. Δεν της είπαμε το παραμικρό. Ακόμη και οι πιο στενές της φίλες.
Δύο από εμάς αποφασίσαμε να βρούμε το θάρρος να ρωτήσουμε αν συμβαίνει κάτι. Πρώτα πήγαμε στις φίλες της. Με σεβασμό και διακριτικότητα στην κατάσταση. «Είναι υπερβολικός και ζηλεύει την κάθε της κίνηση. Για αυτό της μιλάει όταν συζητάει με κάποιον. Την έχουμε ρωτήσει και εμείς.» Ήταν η απάντηση που πήραμε. «Ναι αλλά ο τύπος δεν φαίνεται καλά.
Δεν δείχνει ‘’λογικός’’», είπαμε. Σταδιακά όσο περνούσαν οι Παρασκευές οι φίλες της ενεργοποιήθηκαν και άρχισαν να την ρωτούν περισσότερα για τα σημάδια. Άλλωστε είχαν αρχίσει και οι ίδιες να τρομάζουν.
Η Κωνσταντίνα τους αποκάλυψε τα εξής: «Μία μέρα καθώς φεύγαμε είχε πιει και μου φώναζε πως φλερτάρω με τους άλλους. Κάτι που δεν ισχύει. Γελάμε και περνάμε καλά. Και χορεύουμε. Αυτό του απάντησα και εκείνος θόλωσε, άρχισε να μου ουρλιάζει και να μου τραβάει τα χέρια. Κατάλαβα πως κάτι δεν πάει καλά. Δεν τον είχα γνωρίσει έτσι. Δεν μου φαινόταν έτσι. Δεν τον έμαθα έτσι. Δεν ξέρω τι να κάνω».
Οι αγαπημένες της φίλες της απάντησαν ξεκάθαρα. «Είναι επικίνδυνος σήκω και φύγε». Την επόμενη Παρασκευή η Κωνσταντίνα δεν εμφανίστηκε. Ρωτήσαμε αν είναι καλά. Οι φίλες της μας αποκάλυψαν ότι ήταν στο πατρικό της, καθώς είχε χτυπήσει. Τρομοκρατηθήκαμε. Ρωτήσαμε τι συνέβη. Ο χορός και τα γέλια είχαν σβήσει. Η Παρασκευή μας έγινε τόσο διαφορετική: «Η Κωνσταντίνα του είπε πως θέλει να χωρίσουν και έφυγε από το σπίτι του.
Εκείνος την ακολούθησε στον δρόμο και άρχισε να την χτυπάει. Της τραβούσε τα μαλλιά και την χαστούκιζε. Ένας μαυροντυμένος άνδρας με μία μηχανή περνούσε τυχαία από το σημείο, σταμάτησε και τους χώρισε και άρχισε να τον απωθεί. Φώναξε την αστυνομία.
Αυτός, ο γελοίος και άνανδρος, το έβαλε στα πόδια. Ήρθε η αστυνομία και ο άνδρας από τη μηχανή τους είπε τι έχει συμβεί. Της ζήτησε να κάνουν μήνυση και ότι θα καταθέσει στο δικαστήριό της. Του έκανε μήνυση, οι αστυνομικοί τον αναζήτησαν αλλά δεν τον βρήκαν. Είχε προλάβει να κρυφτεί για να γλιτώσει το αυτόφωρο. Το δικαστήριο δεν το γλιτώνει. Παράλληλα κατέθεσε περιοριστικά μέτρα. Είναι χάλια ψυχολογικά αλλά γλίτωσε τα χειρότερα».
Η Κωνσταντίνα γλίτωσε. Εμείς αλλάξαμε μπαρ. Και περιοχή. Εγώ και ο φίλος νιώσαμε άσχημα που δεν είχαμε κάνει κάτι για την ιστορία της Κωνσταντίνας. Που δεν μιλήσαμε πιο νωρίς. Αρχικά πήγαμε να την δούμε στο σπίτι της και με τα πολλά την πείσαμε να αρχίσει να βγαίνει ξανά μαζί μας. Της υποσχεθήκαμε πως κάθε φορά που πάμε για τα ποτά μας και τους χορούς μας, θα την γυρνάει κάποιος σπίτι, ότι δεν θα πρέπει να φοβάται. Ξεκίνησε ψυχοθεραπεία. Και αυτοάμυνα. Πλέον γυρνάει μόνη της σπίτι κάποιες φορές. Η ιστορία της Κωνσταντίνας είναι γροθιά στο στομάχι.
Κάποιες άλλες την παίρνει ο μαυροντυμένος άνδρας με τη μηχανή. Αυτός που έγινε ο φύλακας άγγελός της.
Ο μαυροντυμένος
Η ιστορία της Κωνσταντίνας μου δίδαξε πολλά. Για κάθε δολοφόνο, σίγουρα υπάρχει ένας μαυροντυμένος άνδρας με μία μηχανή. Για κάθε Κωνσταντίνα που σώθηκε σίγουρα υπάρχει μία Γαρυφαλλιά και μία Ντόρα που δεν τα κατάφεραν. Που τα τέρατα τις δολοφόνησαν. Για κάθε σημάδι και υποψία πρέπει να δράσεις. Ο μαυροντυμένος άνδρας είναι πλέον φίλος μας.
Είναι μαζί μας. Και σίγουρα ξέρουμε πως η Κωνσταντίνα είναι καλά. Δεν είναι θέμα προστασίας είναι θέμα παιδείας, κουλτούρας και κοινής λογικής. Τώρα, μετά από τόσα πολλά, ξέρουμε. Και εσύ ξέρεις. Αναγνώρισε τα σημάδια και μίλα πριν να είναι αργά. Εμείς δεν μιλήσαμε, δεν κάναμε κάτι, είπαμε να μην μπαίνουμε σε «ξένα χωράφια». Ευτυχώς που ο μαυροντυμένος μπήκε. Και ευτυχώς που έκανε κάτι για όλα αυτά. Όπως σου έγραψα πιο πάνω το θέμα της βίας είναι τόσο στενάχωρο. Το θέμα της αγάπης όμως δεν είναι. Ο μαυροντυμένος άνδρας σίγουρα ξέρει να αγαπάει.
Μάθε να βλέπεις την αγάπη….
Φωτογραφίες: dosomething.org/stockholm school of economics/socialists & democrats/anadolu agency/euractiv.com/
