Δεν είναι η «παλιοαρρώστια», ούτε η «επάρατη νόσος». Είναι ο καρκίνος. Μη φοβάσαι τη λέξη.
Γράφει η Μπάγια Αντωνοπούλου
Με αφορμή την σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Καρκίνου, μοιράζομαι μαζί σας κάποιες σκέψεις, καθώς έχω ζήσει τον καρκίνο μέσα στο σπίτι μου. Παλαιότερα δεν μπορούσα, δεν άντεχα μάλλον να μιλήσω γι αυτό το θέμα. Τώρα όμως μπορώ…
Μερικές αλήθειες:
Ο καρκίνος δεν εμφανίστηκε στη ζωή μας τα τελευταία χρόνια, αλλά συνοδεύει τον άνθρωπο από τις απαρχές της εμφάνισής του στη γη.
Τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν πως σχεδόν ο ένας στους πέντε παγκοσμίως θα εμφανίσει καρκίνο στη διάρκεια της ζωής του, ενώ ο ένας στους οκτώ άνδρες και μία στις 11 γυναίκες θα πεθάνουν από αυτόν.
Ο καρκίνος ως ασθένεια δεν είναι κολλητική.
Ο καρκίνος δεν είναι ανίατη ασθένεια. Αντιμετωπίζεται.
Υπάρχουν τουλάχιστον 200 διαφορετικοί τύποι καρκίνου.
Τα είδη καρκίνου με την πιο υψηλή θνησιμότητα είναι κατά σειρά:
– καρκίνος του πνεύμονα
– καρκίνος του μαστού
– καρκίνος του προστάτη
– καρκίνος του παχέος εντέρου
– καρκίνος ουροδόχου κύστεως.
Μερικές αλήθειες ακόμη:
Ελάχιστοι καρκίνοι κληρονομούνται. Το 80% με 90% των ατόμων που αναπτύσσουν καρκίνο δεν έχουν οικογενειακό ιστορικό.
Ο καρκίνος είναι η κύρια αιτία θνησιμότητας μετά από τις καρδιαγγειακές παθήσεις.
Ο καρκίνος χρειάζεται πρόληψη, έγκαιρη διάγνωση και την κατάλληλη θεραπεία.
Σήμερα το 40% των περιπτώσεων καρκίνου στην ΕΕ μπορεί να προληφθεί έγκαιρα.
Υπολογίζεται ότι υπάρχουν 12 εκατ.επιζώντες από καρκίνο.
Όταν μαζί με το σώμα, νοσεί και η ψυχή…
Ο ρόλος της ψυχολογίας είναι πολύ σημαντικός και μπορεί να διευκολύνει τη διαδικασία της αντιμετώπισης του καρκίνου.
Ο ασθενής δεν μπορεί εύκολα να αποδεχθεί ότι έχει νοσήσει. Και λογικό. Το ίδιο και οι συγγενείς του.
Οι επιζώντες χρειάζονται συνεχιζόμενη ιατρική, συναισθηματική και ψυχοκοινωνική υποστήριξη. Το ίδιο και οι οικογένειες τους.
Σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Κώδικα κατά του Καρκίνου, πολλοί θάνατοι θα μπορούσαν να αποφευχθούν με την υιοθέτηση ενός πιο υγιεινού τρόπου ζωής και με εμβόλια στις περιπτώσεις που αυτά υπάρχουν:
Το κάπνισμα, η χρήση αλκοόλ, η ανθυγιεινή διατροφή, καθώς και οι χρόνιες λοιμώξεις από ηπατίτιδα Β (HBV), ηπατίτιδα C (HCV) και ορισμένα είδη του ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV) είναι κύριοι παράγοντες για την αύξηση του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου σε χώρες μεσαίου εισοδήματος.
Στο παρασύνθημα…
Έχοντας χάσει τον πατέρα μου μετά από πολυετή μάχη με τον καρκίνο, ξέρω πως από τη στιγμή που ο ασθενής θα ακούσει τη φράση «Έχεις καρκίνο» μέχρι το τέλος είναι μια πολύ επώδυνη διαδικασία που αφήνει πληγές που δύσκολα κλείνουν.
Αν μου επιτρέπεται λοιπόν να δώσω μια συμβουλή από τη δική μου εμπειρία, θα ήταν η οικογένεια να απευθυνθεί απευθείας σε κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας για να αντιμετωπίσει σωστά αυτή τη δύσκολη περίοδο μάχης.
Γιατί εκτός από τον ασθενή, μάχη δίνουν και οι συγγενείς του.
Μάχη με το φόβο του θανάτου, με τις ατέλειωτες ώρες στα νοσοκομεία, με την αναμονή των εξετάσεων και με πολλά ακόμη…
Ότι και να συνέβη σε εμάς, χαίρομαι που γνωρίζω πολλές περιπτώσεις ασθενών με καρκίνο που επέζησαν και ζουν πλέον μια ζωή γεμάτη υγεία και αισιοδοξία. Η επιστήμη έχει εξελιχθεί, μαζί της και η κοινωνία που στηρίζει με φορείς και οργανώσεις τους καρκινοπαθείς και τις οικογένειες τους.
Όσο νωρίτερα εντοπιστεί ένας καρκίνος, τόσο πιο γρήγορα θα ξεκινήσει η θεραπεία. Μην αμελείτε τις εξετάσεις σας. Η πρόληψη σώζει!
Και όπως λένε, αληθινό πρόβλημα είναι μόνο το πρόβλημα υγειας. Όλα τα άλλα είναι προβληματισμοί…
Κι αν ρωτάς.. Το να χάνεις τον γονιό σου από καρκίνο, μοιάζει κάπως έτσι
