Το πυκνό χιόνι, οι αέρηδες που λυσσομανάνε και οι απότομες στροφές συνθέτουν ένα απόκοσμο σκηνικό που δικαιολογεί την τρομακτική ονομασία του δρόμου «Κατάρα».
Η «Κατάρα», που από το 2010 έχει παρακαμφθεί μετά τη δημιουργία της Εγνατίας Οδού, απλώνεται στο τραχύ ορεινό ανάγλυφο της Πίνδου και για πολλά χρόνια αποτελούσε έναν ατελείωτο Γολγοθά για τους οδηγούς.
Έναν δίχως τέλος οδικό εφιάλτη, από τον οποίο δύσκολα κανείς δραπέτευε αν δεν επιδείκνυε την απαιτούμενη ευλάβεια στην απόκοσμη χάραξη της διαδρομής.
Οι ταγμένοι οπαδοί της φύσης και της περιπέτειας την λατρεύουν. Οι απλοί οδηγοί, ωστόσο, που ήταν αναγκασμένοι να τη διασχίσουν, τρομάζουν. Ένας τρόμος που τους καταβάλει μόνο και μόνο στο άκουσμα του ονόματός της.
Πρόκειται για την «Κατάρα», μία διαδρομή μήκους 18 χιλιομέτρων που αποτελεί τμήμα της παλαιάς Εθνικής Οδού Τρικάλων – Ιωαννίνων και θεωρείται ένας από τους πιο επικίνδυνους δρόμους στην Ελλάδα.
Ειδικά κατά τους χειμερινούς μήνες που η διέλευση του γινόταν με την ευθύνη των οδηγών όπως μαρτυρούν και οι ταμπέλες οι οποίες στέκουν ως μεταλλικά σκιάχτρα στην άκρη του δρόμου.
Στον αυχένα της, η Κατάρα αγγίζει τα 1.699 μέτρα υψόμετρο και το χιόνι, τον χειμώνα, υπερβαίνει τα 2 μέτρα.
Προσθέστε τους σφοδρούς αέρηδες που λυσσομανάνε πανταχόθεν, τη στενότητα του δρόμου, τις απότομες στροφές με θέα τον γκρεμό και τις δεκάδες νταλίκες που στοιβάζονταν σε ουρές.
Θρύλοι και παραδόσεις συνοδεύουν και στοιχειώνουν το μέρος, για έναν μητροπολίτη στις αρχές του 19ου αιώνα που θέλησε να την περάσει, πηγαίνοντας από τα Γιάννενα στα Τρίκαλα.
Έπρεπε να διασχίσει το ορεινό ανάγλυφο της Πίνδου και στη διαδρομή δεν κατάφερε να επιβιώσει. Σταμάτησε σε ένα ξέφωτο και πριν ξεψυχήσει καταράστηκε το μέρος.
Εκεί που ο μητροπολίτης άφησε την τελευταία του πνοή μεσουρανούσε ένας σταθμός εξυπηρέτησης αυτοκινητιστών, ο «Κάμπος του Δεσπότη».
Εκεί όπου σταματούσαν τα καραβάνια παλιά για ανάπαυση και τους σύγχρονους καιρούς οι οδηγοί για ζέστη στο τζάκι, παραδοσιακές πίτες και ζεστές σούπες.
Η «Κατάρα», ο οδικός άξονας όπου διεξαγόταν η κυκλοφορία μεταξύ Θεσσαλίας και Ηπείρου, ήταν μια διαδρομή που δεν άφηνε πολλά περιθώρια λάθους. Το 2010, ωστόσο, πέρασε στην Ιστορία, όταν φτιάχτηκε η Εγνατία Οδός.
Σήμερα, την «Κατάρα» χρησιμοποιούν μόνο ντόπιοι για να περάσουν από το ένα χωριό στο άλλο. Και κάποιοι λάτρεις της περιπέτειας που γοητεύονται από την απαράμιλλη ομορφιά του ορεινού όγκου με την πυκνή βλάστηση και τα κωνοφόρα.
