Η ιστορία και η μυθολογία αφθονούν σε όλη την Ελλάδα και τα εξωτικά Λιχαδονήσια δεν αποτελούν εξαίρεση.
Οι δελεαστικές, μαγικές ιστορίες της δημιουργίας αυτού του νησιωτικού συμπλέγματος που βρίσκεται βορειοανατολικά της Εύβοιας , στον Βόρειο Ευβοϊκό Κόλπο, προσθέτουν μόνο στη γοητεία των επτά νησιών και βραχονησίδων.
Η νησιωτική αλυσίδα έχει μια ενδιαφέρουσα προέλευση στην ελληνική μυθολογία.
Η Εύβοια είναι το δεύτερο μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας αμέσως μετά την Κρήτη. Μαζί με τη Λευκάδα στο Ιόνιο Πέλαγος, είναι ένα από τα δύο νησιά που συνδέονται με τη στεριά με γέφυρα.
Η Εύβοια είναι γνωστή για τα ψηλά βουνά, την καταπράσινη φύση, τα παραδοσιακά χωριά, τις αμμώδεις παραλίες και την έντονη νυχτερινή ζωή στα μπαρ της κατά μήκος της ακτής.
Εκεί, τα εξωτικά Λιχαδονήσια παραμένουν ένα ελάχιστα γνωστό κομμάτι του ελληνικού παραδείσου.
Η καταγωγή τους
Σύμφωνα με το μύθο, ο Ηρακλής κέρδισε ως έπαθλο μάχης τη νύφη του, τη Δηιανίρα. Καθώς η Δηιανίρα πήγαινε για τον νέο της σύζυγο με βάρκα, ένας κένταυρος ονόματι Νέσσος, προσπάθησε να τη βιάσει.
Ο Ηρακλής είδε την επίθεση από τις ακτές και έριξε ένα δηλητηριασμένο βέλος στον Κένταυρο, και καθώς ο Νέσσος πέθαινε, είπε στη Δειανίρα να πάρει λίγο αίμα από την ουρά του για να εξασφαλίσει ότι ο σύζυγός της θα της παραμείνει πιστός.
Με τον καιρό η Δηιανίρα πίστεψε ότι ο άντρας της την απατούσε, γι’ αυτό του έστειλε δώρο ένα δηλητηριασμένο μανδύα με τον υπηρέτη του Λίχα.
Ο Ηρακλής κατάλαβε ότι ο μανδύας ήταν δηλητηριασμένος, πέταξε τον υπηρέτη, τον Λίχα, στη θάλασσα όπου και έσπασε σε κομμάτια. Τότε ήταν που ο θεός Ποσειδώνας τον μετέτρεψε σε πέτρες δημιουργώντας τα Λιχαδονήσια.
Φυσικά, υπάρχει μια άλλη, πολύ πιο πεζή εξήγηση για τη διαμόρφωση των νησιών. Το φυσικό φαινόμενο ενός τεράστιου σεισμού το 426 π.Χ., προκάλεσε τη βύθιση τεμαχίων γης στη θάλασσα, δημιουργώντας τη μικρή νησιωτική αλυσίδα.
Ερημονήσια προσφέρουν παρθένες παραλίες, κρυστάλλινα νερά
Τα μυθικά νησιά συγκρίνονται συχνά με τις Μαλδίβες και τις Σεϋχέλλες, καθώς έχουν εκπληκτικές παραλίες με χρυσή άμμο και τιρκουάζ νερά.
Τα επτά νησιά που αποτελούν την αλυσίδα των Λιχαδονήσιων—Μανώλια, Στρογγύλη, Μικρή, Στενό, Βάγια, Βοριάς και Λιμάνι—είναι σήμερα ακατοίκητοι και προστατευμένοι φυσικοί βιότοποι.
Το μεγαλύτερο νησί, η Μανωλιά, είναι το μόνο νησί που φιλοξενούσε κατοίκους στο παρελθόν και έχει μια εκπληκτική παραλία στην οποία συρρέουν τουρίστες κάθε καλοκαίρι. Το νησί έχει εγκαταλειμμένα σπίτια διάσπαρτα, δημιουργώντας μια απόκοσμη αίσθηση καθώς εξερευνάτε το έδαφος. Ωστόσο, το νησί προσελκύει πολλούς τουρίστες.
Η Στρογγύλη, η οποία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη του συγκροτήματος, φημίζεται για τον όμορφο και μυστηριώδη φάρο της.
Τα άλλα νησιά είναι εξίσου μαγευτικά και αποτελούν ταξιδιωτικούς προορισμούς για τους δύτες για να εξερευνήσουν κοντινά ναυάγια καθώς και για όλους τους άλλους παραθεριστές.
Και τα επτά νησιά προσφέρουν ιδανικές ημερήσιες εκδρομές με ιδιωτικά σκάφη που ταξιδεύουν τακτικά από την ηπειρωτική χώρα.
Κάθε ταξιδιώτης που αναζητά παρθένα, φυσική ομορφιά – και την απαράμιλλη γαλήνη που προσφέρει ένα έρημο νησί – θα πρέπει να κάνει ένα ταξίδι σε αυτό το αρχιπέλαγος των επτά εκπληκτικών νησιών.
