Η Βέροια με εξέπληξε. Δεν περίμενα πηγαίνοντας σε πολύ συγκεκριμένα μέρη να περάσω τόσο ωραία και να μου μείνει στο μυαλό σαν ένα μέρος που θέλω να επισκεφθώ ξανά.
Λίγο πριν την άφιξη μας στη Θεσσαλονίκη, αποφασίσαμε ότι η Βέροια ήταν το μέρος στο οποίο θα σταματούσαμε για φαγητό. Το μέρος; Λέγεται ‘’Βεργιώτικο’’, είχαμε ακούσει τα καλύτερα και περιμέναμε να τα γευτούμε κιόλας. Και έτσι και έγινε.
Από την είσοδο στην περιοχή, ανοίξαμε τα παράθυρα, μας φύσηξε κρύος αέρας και η αναζωογόνηση ήταν τόσο ισχυρή σαν ένα μονό εσπρεσσάκι. Περιηγηθήκαμε στον κεντρικό αναζητώντας το εστιατόριο.
Όταν φτάσαμε και παρκάραμε, δεν μπορούσα να περιμένω. Ο αέρας μύριζε αναμμένο τζάκι και καλό παραδοσιακό φαγητό. Το μαγαζί μας αποζημίωσε πλήρως για τις ώρες πείνας μας. Υπέροχη σαλάτα με γκοργκοντζόλα, σαγανάκι κεφαλοτύρι Βέροιας φλαμπέ και Rib Eye medium με πατατούλες που λιώνουν στο στόμα. Το μαγαζί μας συνεπήρε γιατί είναι μέσα σε σπηλιά, στο ένα του κομμάτι και αν βρεις το γωνιακό τραπέζι μέσα μέσα κενό κάτσε εκεί γιατί θα αισθανθείς σαν να τρως prive μέσα σε ένα εστιατόριο που έχει γίνει ένα με τη βόρεια φύση.
Η Βέροια δεν μας άφησε να φύγουμε μόνο χορτάτοι αλλά και με εικόνες και εμπειρίες, καθώς επισκεφθήκαμε το μουσείο της με Βυζαντινές συλλογές από την Βυζαντινή εποχή στη Βέροια αλλά και την συλλογή του αμαξοστασίου της. Το μουσείο εκτείνεται σε 3 ορόφους, με υπέροχο σχεδιασμό και σωστό φωτισμό. Κάθε όροφος είναι και μεταφορά σε μια περασμένη εποχή που σε ταξιδεύει.
Λίγο πριν φύγουμε, τελευταίες ματιές τριγύρω και πολλές δόσεις καθαρού αέρα. Σειρά έχει η Θεσσαλονίκη. Αλλά αυτό θα το δούμε σε επόμενο άρθρο. Μέχρι τότε, τολμήστε την απόδραση στη Βέροια, αξίζει και με το παραπάνω. Θ’ ανακαλύψετε και μέρη που δεν προλάβαμε εμείς και ανυπομονώ να τα συναντήσω.
