«Ένα σημείωμα που ευχαριστούσε τον άντρα της και εμάς λέγοντας πως θα μας αγαπά για πάντα» και «τα καμένα αθλητικά παπούτσια της» ήταν ο επίλογος της ζωής τής κόρη τους που χάθηκε μαζί με το μωρό της στις φλόγες. Ο Χαράλαμπος Διονυσιώτης και η σύζυγος του Μαρία κατέθεσαν στη δίκη για την φονική πυρκαγιά στο Μάτι, την τραγική ιστορία της κόρης τους Μαργαρίτας που βρέθηκε μαζί με το μωρό της καμένη στην θάλασσα.
Όπως κατέθεσε ο κ. Διονυσιώτης, μετά από την αγωνιώδη αναζήτηση της κόρης τους Μαργαρίτας, κατά την οποία έβλεπε γύρω του εικόνες ολέθρου, βρέθηκε τελικά στην Αργυρά Ακτή όπου κάποιος του φώναξε πως το παιδί και το εγγονάκι του ήταν εκεί, μέσα στη θάλασσα.
«Η κόρη μου βγήκε βασταζόμενη από την μητέρα ενός παιδιού. Το μωρό ήταν στην αγκαλιά ενός Ρουμάνου πυροσβέστη, διασώστη. Το παιδί ήταν αναίσθητο, του έκανε μαλάξεις και ζούσε.
Παίρνω τον γαμπρό μου του ‘πα “να ‘σαι όσο πιο πολύ ψύχραιμος, τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά”. Τους κουβαλήσαμε. Ήμασταν εγώ, ο γαμπρός μου, η Μαργαρίτα, το μωρό, και ο διασώστης που κάθε τόσο του έκανε μαλάξεις. Με εθελοντικό πυροσβεστικό όχημα πήραν το μωρό μαζί με τον διασώστη για Παίδων. Εγώ έχω βάλει το κορίτσι μου σε ένα πεζουλάκι να κάτσει. Εμφανίζεται ένα ασθενοφόρο και τη βάζω μέσα. Πήγαμε με το γαμπρό μου πρώτα στο Παίδων το μωρό.
Το παιδί είχε τελειώσει… Οι γιατροί μου είπαν “αν ερχόταν δέκα λεπτά νωρίτερα κάτι θα κάναμε… Αργήσατε”.
Το παιδί τελείωσε στα σκαλιά του νοσοκομείου. Αν υπήρχε βοήθεια από θαλάσσης, θα μπορούσε σήμερα να ζούσε» κατέθεσε συγκινημένος ο μάρτυρας και συμπλήρωσε: «Η οικογένεια μου εδώ και τεσσεράμισι χρόνια δεν ζει… Υπάρχει απλά, περιμένουμε τη δικαίωση για τους ανθρώπους που έφυγαν και τους ανθρώπους που ζουν με ανοιχτές πληγές στο σώμα και την ψυχή».
Η Μαρία Διονυσιώτη δακρυσμένη μίλησε στο δικαστήριο για τον τρόπο που η κόρη της αποφάσισε να αποχαιρετίσει τους ίδιους και τον σύζυγο της, υπαγορεύοντας στους διασώστες όσα ήθελε να πει στους αγαπημένους της λίγο πριν διασωληνωθεί. Το χαρτί με τα γράμματα της Μαργαρίτας ανέφερε:
«Νοσοκομείο Ελπίς έγραφε το χαρτί. Σε αυτό ευχαριστούσε τον Ανδρέα (σύζυγό της) για την ευτυχισμένη ζωή που της χάρισε. Για τους γονείς της έλεγε ότι ήταν υπερήφανη που τη μεγαλώσαμε με αρχές και αξίες και ότι θα μας αγαπάει για πάντα. Το παρέδωσαν στον Αντρέα μαζί με ένα ζευγάρι καμένα αθλητικά παπούτσια.
Αυτό το σημείωμα το χαράξαμε και το έχουμε μαζί με τις φωτογραφίες των παιδιών μας. Ο διασώστης μας είπε “δεν έχω γνωρίσει τέτοια δυνατή κοπέλα, με εγκαύματα σε όλο της το σώμα, που αν δεν μας υπαγόρευε αυτό το γράμμα, δεν μας άφηνε να τη διασωληνώσουμε”».
Η μάρτυρας τόνισε πως δεν κατάφερε να δει ποτέ την κόρη της όσο νοσηλεύτηκε:
«Δεν με άφηναν να τη δω στην Εντατική. Μου λέγανε ότι έχουν καεί λίγο τα ματάκια της, θα τη δεις αύριο. Την άλλη μέρα, μου έλεγαν, έχουν καεί λίγο τα χεράκια της, θα τη δεις αύριο. Πέρασαν 11 μέρες και τη Μαργαρίτα δεν την είδα ποτέ… Πέθανε στις 3 Αυγούστου…
Αυτοί που έφυγαν βασανίστηκαν πολύ, πόνεσαν. Μαρτύρησαν και μαζί τους μαρτυρήσαμε και εμείς. Η ζωή μας έχει αλλάξει. Δεν είναι τίποτα ίδιο.
Η Μαργαριτούλα μας, έκανε ασπίδα το κορμί της για να σώσει τον μπέμπη της. Έχει καεί η ψυχή μου μέχρι να κλείσω τα μάτια μου. Έτσι νιώθουν όλοι όσοι χάσαμε τους δικούς μας ανθρώπους… Δεν τους βοήθησε κανείς…
Πλήρης αδιαφορία για τα πάντα. Μέσα σε λίγη ώρα όλα χάθηκαν γιατί κάποιοι δεν φρόντισαν να μας προστατεύσουν… Όσοι έφταιξαν πρέπει να τιμωρηθούν στον βαθμό που έφταιξε ο καθένας».
Το ζευγάρι λίγα χρόνια πριν την τραγωδία στο Μάτι είχε χάσει τον γιο του.
Διαβάστε περισσότερα στη Vradini.gr
Aκολουθήστε μας στo Google News
