Χαρακτηρίστηκε η “τελευταία Ελληνίδα Θεά”.. Η ζωή ήταν γεμάτη όνειρα και αγώνες. Ήταν μια από τις σημαντικότερες Ελληνίδες του 20ού Αιώνα. Η πολύμορφη προσωπικότητα Μελίνα Μερκούρη, έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα 6 Μαρτίου του 1994..
Γράφει η Μπάγια Αντωνοπούλου
Η χαρισματική σε όλα της, καλλιτέχνιδα Μελίνα Μερκούρη υπήρξε η πλέον διάσημη και προβεβλημένη προσωπικότητα της Ελλάδας, με παγκόσμια ακτινοβολία και αναγνώριση. Μια δυναμική γυναίκα με ισχυρή προσωπικότητα. Κατάφερε να αποκτήσει μεγάλη φήμη, όχι μόνο ως ηθοποιός αλλά και ως πολιτικός, με τον αγώνα της κατά της δικτατορίας των συνταγματαρχών.
Η Μελίνα Μερκούρη σημάδεψε με την παρουσία της τον Πολιτισμό της Ελλάδας!
Με τις παρεμβάσεις της σε παγκόσμιο επίπεδο ως Υπουργός Πολιτισμού, πίστευε ακράδαντα ότι ο Πολιτισμός είναι η βαριά βιομηχανία της χώρας μας. Ότι η τέχνη είναι το σημαντικότερο εξαγώγιμο προϊόν μας και ύψιστη σημασία και αξία έχει η ανάδειξή του…
Μετά την επιβολή της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών η Μελίνα Μερκούρη αυτοεξορίστηκε και με όπλο τη μεγάλη φήμη της, πολέμησε σε ολόκληρο τον κόσμο το καθεστώς, ενημερώνοντας συνεχώς τη διεθνή κοινή γνώμη για την πολιτική κατάσταση που επικρατούσε στην Ελλάδα.
Σπουδαία ηθοποιός του Θεάτρου και του Κινηματογράφου, διέγραψε διεθνή καριέρα με ερμηνείες που έχουν καταγραφεί στις σελίδες της Έβδομης Τέχνης.
Η ταινία που εκτόξευσε κυριολεκτικά τη φήμη της Μελίνα Μερκούρη ήταν το “Ποτέ την Κυριακή”, που της χάρισε το Βραβείο Ερμηνείας στο Φεστιβάλ των Καννών και μια υποψηφιότητα για Όσκαρ, για τον επόμενο χρόνο. Η μοναδική ερμηνεία της στο τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι “Τα Παιδιά του Πειραιά”, φανέρωσε μια άλλη πτυχή του μεγάλου ταλέντου της.
Η Μελίνα Μερκούρη διεκδίκησε με πάθος την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα και κατακεραύνωνε όλους όσους όσοι αναφερόντουσαν σε αυτά χαρακτηρίζοντας τα «Ελγίνεια»
Πορτραίτα της γυρίστηκαν από τηλεοπτικούς σταθμούς σε ολόκληρο τον κόσμο και περιλάμβαναν, συνεντεύξεις της για τον πολιτισμό, τοποθετήσεις της για εθνικά θέματα και κυρίως την προσπάθεια της για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα.
Τιμήθηκε με μετάλλια και διακρίσεις από πολλούς αρχηγούς κρατών, πανεπιστήμια, διεθνείς οργανισμούς και οργανώσεις, για την κοινά παραδεκτή προσφορά της στην τέχνη, στον πολιτισμό και στο κοινωνικό σύνολο.
Στην ιστορία έμεινε η δήλωση της: “Εγώ γεννήθηκα Ελληνίδα και θα πεθάνω Ελληνίδα, ο κ. Παττακός γεννήθηκε φασίστας και θα πεθάνει φασίστας”..
