Για χρόνια έλεγα να ΜΗΝ δένεστε συναισθηματικά γιατί δεν αξίζει τον “κόμπο”. Μεγαλώνοντας όμως μαθαίνω πως το να δένεσαι συναισθηματικά δεν είναι αδυναμία αλλά δύναμη.
Σε όποια σχέση, οικογενειακή, επαγγελματική, φιλική και ερωτική το παν είναι το δέσιμο. Πόσο σε ενδιαφέρει ο άλλος και πόσο θέλεις να μπλέξεις το είναι σου μαζί του. Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι δεν έδωσες επειδή δεν πήρες; Ξέρεις πόσο λάθος είναι αυτό; Δεν το λέω εγώ, αλλά μια ψυχολόγος που με “κούραρε” κάποτε…
Οι συναισθηματικοί “κόμποι” είναι πολύπλοκοι από όποια πλευρά και αν τους πιάσεις. Είτε αισθάνεσαι εσύ είτε ο απέναντι σου. Δεν λύνονται εύκολα αλλά σίγουρα αξίζουν. Ακόμα και αν είναι σκάρτοι και δεν λύνονται αλλά κόβονται, κάτι θα σου έχουν μάθει.
Το μάθημα είναι μάθημα σε όποια συνθήκη και αν βρίσκεσαι, ίσως να μην το βλέπεις εκείνη την στιγμή καθαρά. Αλλά η εποχή που θα θυμάσαι κάτι και θα γελάς είναι σαν το καλοκαίρι. Πάντα θα έρθει και ας αργεί.
Όσο κρατάς άμυνες και δεν αφήνεις τον εαυτό σου να μπει σε ένα κουβάρι ώστε να “μπερδευτείς” με κάποιου άλλου τόσο άδειος αισθάνεσαι και χωρίς καμία προσμονή για το τίποτα. Σκέψου κάτι που έχεις κάνει και κατ εσέ δεν είναι σωστό, η αναμονή της συμφοράς είναι μεγαλύτερη από την ίδια την συμφορά. Κάτι είναι και αυτό. Όλα έχουν την σημασία τους και όλα έρχονται στον χρόνο που πρέπει. -υπάρχουν εξαιρέσεις, μην με σιχτιρίζεις- αλλά βάσει πιθανοτήτων, το timing παντα είναι σωστό. Εμείς όχι.
“Ένας από τους μεγαλύτερους κανόνες της ζωής είναι αυτός: Όσα περισσότερα δίνεις, τόσο περισσότερα παίρνεις” – είπε ο αμερικανός συγγραφέας Γουίλιαμ Ντάνφορθ και έχει τόσο δίκιο. Δώσε και θα πάρεις. Δέσου και θα δεις ότι αξίζει ο κόμπος. Μην φοβάσαι πως κάποια στιγμή θα πρέπει να κοπούν τα δεσμά. Ίσως να μην κοπούν ποτέ.
Σας φιλώ,
Βιβή 
