Έχουν περάσει μήνες τώρα και έπεσα ξαφνικά πάνω σε μια φωτογραφία σας, φαινόταν πως ήθελε να τον προσέχεις.
Φαινόταν τόσο όμορφος, τα μάτια του γυάλιζαν και το μπλε χρώμα έκανε αντίθεση με τον ήλιο. Πάντα με μαγεύαν τα μάτια του.
Μη φοβάσαι, δε θα έρθω ξανά σε επικοινωνία μαζί του, δε θα προσπαθήσω να “ταράξω” την παραλίγο ευτυχία σας. Εσένα ήθελε πάντα, εσύ ήσουν το απωθημένο του. Και ας τον άφησες. Και ας φοβόταν τους τελευταίους μήνες ακόμη και τον ίδιο του τον εαυτό.
Άραγε τον προσέχεις; Δεν αντέχει να ξυπνάει το πρωί και ας παριστάνει τον χαλαρό. Είναι σαν τα μικρά παιδιά, χρειάζεται αγκαλιές και απαλές κινήσεις για να καταφέρει να σηκωθεί από το κρεβάτι χωρίς να γκρινιάξει. Ξέρει να μαγειρεύει, το ξέρεις αλλά τον ρωτάς ποτέ αν έφαγε; Αφού το είπαμε, είναι μικρό παιδί.
Όταν αγχώνεται δε μιλάει, θέλει να πάρει χρόνο για τον εαυτό του. Του χαϊδεύεις τα μαλλιά όταν ξαπλώνει πάνω σου για να ηρεμεί; Ακόμη φοράει σπίτι αυτήν την γκρι φόρμα που τον κάνει να μοιάζει με έφηβο;
Mην του θυμώνεις και μην του δημιουργείς ένταση, δεν του αρέσει. Απόλαυσε τον ήρεμο τόνο της φωνής του, κοιτά τον στα μάτια, χαμογέλασε του και όλα τα νεύρα θα φύγουν από πάνω σου. Δε θα θέλεις πια να του φωνάζεις.
Ακούει ακόμη εκείνη την ενοχλητική trap δυνατά στο αμάξι του; Nα τον προσέχεις και να τον στηρίζεις. Μην κάνεις τα ίδια λάθη με εμένα. Μην τον αμφισβητείς, ξέρεις τι ζεστασιά που κρύβει μέσα του. Τόσα έχετε περάσει μαζί.
Εγώ υπήρξα λίγο υπερβολική. Φώναζε του να μην καπνίζει τόσο, αλλά μην τον μαλώνεις. Είναι ευαίσθητος και πληγώνεται εύκολα. Θέλει όμως να το κρύβει και κυρίως εξαιτίας σου. Του άρεσε ο ρομαντισμός καταβάθος. Θυμάμαι όταν είχαμε πάει σε μια ομιλία και είχε συγκινηθεί όταν μιλούσαν για τον έρωτα και την αγάπη.
Δεν ξέρω τι μου συνέβη εκείνη την τελευταία φορά στο σπίτι μου και είπα πράγματα που δεν τα εννοούσα. Πίστευα πως θα γυρίσει πίσω όσες φωνές και αν υπήρξαν ανάμεσα μας. Εκείνη όμως η φορά ήταν διαφορετική. Δεν έμοιαζε σε τίποτα με τις άλλες. Μην του λες κάτι δεύτερη φορά, ξανά και ξανά, βγαίνει εκτός εαυτού.
Νόμιζα πως μετά από δύο ημέρες που πήγα να τον βρω θα γυρνούσε πίσω. Δε γύρισε ποτέ ούτε απάντησε σε κάποιο τηλέφωνο μου. Ήταν μαζί σου πια.
Είσαι ερωτευμένη μαζί του; Αισθάνεσαι πως σταματάει ο κόσμος όταν κοιτάς τα μάτια του; Νιώθεις η πιο ευτυχισμένη γυναίκα του κόσμο; Σε ηρεμεί ο ήχος της φωνής του; Koιμόταν δίπλα μου και σκεφτόμουν πως είμαι τόσο τυχερή που τον έχω κοντά μου. Δε γίνεται να μην αισθάνεσαι έτσι. Δε γίνεται να τον αφήσεις να φύγει.
Δε μπορώ να βλέπω άλλο τη φωτογραφία σας. Θα πάρω τις αποστάσεις μου. Όπως έχει πει και μια αγαπημένη μου συγγραφέας “για το ίδιο τέλος δεν πεθαίναμε το ίδιο”.
Να τον προσεχείς και να του κάνεις εκπλήξεις. Κάποτε μου είχε πει πως από τις αγαπημένες του θα ήταν εισιτήρια στο εξωτερικό. Φύγετε μακριά και ίσως τότε να εκτιμήσεις αυτό που έχεις δίπλα σου. Ίσως να εκτιμήσεις αυτό που δεν εκτίμησα εγώ τότε και έκανα συνέχεια σκηνές.
Αν είχα ακόμη μια ευκαιρία θα του έδινα όλο τον κόσμο. Μα είναι αδύνατον, τη σκυτάλη την έχεις πλέον εσύ.
Aκολουθήστε μας στo Google News
