Η Νατάσα Παζαΐτη παραχώρησε την πρώτη της τηλεοπτική συνέντευξη στην Σταματίνα Τσιμτσιλή και στο «Happy Day», η οποία προβλήθηκε το πρωί της Τετάρτης 25/10.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Πρόληψης κατά του καρκίνου του μαστού που είναι σήμερα 25/10, η σύζυγος του Κώστα Καραμανλή μίλησε στην Σταματίνα Τσιμτσιλή από το ιατρείο της σε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Αρχικά η Νατάσα Παζαΐτη αποκάλυψε πως κινητήριος δύναμή της για να ασχοληθεί με την ιατρική, ήταν μια καθηγήτριά της στην παιδαγωγική: «Αυτό τότε με είχε μαγέψει. Έτσι αποφάσισα να ασχοληθώ με αυτό. Όταν πήγα στην ιατρική και έφτασα στις κλινικές, με ενέπνευσαν οι ασθενείς. Τότε αποφάσισα ότι θα γίνω γιατρός. Πώς έφτασα στη χειρουργική; Εκεί έπαιξε πάλι ρόλο μία γυναίκα, η οποία με έβαλε στο χειρουργείο και είδα τη μαγεία του να επεμβαίνεις με τα χέρια σου στο σώμα, στη φύση του ανθρώπου. Το βρήκα συγκλονιστικό».
Στη συνέχεια, η Σταματίνα Τσιμτσιλή ρώτησε τη Νατάσα Παζαΐτη για μία ιστορία από το παρελθόν, όπου μία γυναίκα υπέγραφε με το όνομά της και μιλούσε για μία περιπέτεια υγείας που πέρασε. «Αυτό είναι κάτι που κυκλοφορεί πολλά χρόνια. Νομίζω από τότε που ξεκίνησα τη χειρουργική ειδικότητα. Ίσως έχει να κάνει με το ότι ασχολήθηκα με τον μαστό. Δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να το πω, αν νοσούσα από καρκίνο του μαστού, θα το έλεγα δημόσια. Θα έκανα τον εαυτό μου σημαία για να ενθαρρύνω τις γυναίκες να καταλάβουν ότι είναι μία περιπέτεια που περνάει. Δεν ισχύει».
«Δεν έχω επιλέξει τον δρόμο της σιωπής, εγώ επικοινωνώ με τον κόσμο. Έχω τη δική μου ιστοσελίδα. Είμαι αφοσιωμένη στην επιστήμη μου. Επίσης, επικοινωνώ μέσα από τα social media πάντα μέσα από την επιστήμη μου, δεν με ενδιαφέρει κάτι άλλο. Κάνω πολλές ενημερωτικές ομιλίες. Νομίζω ότι δεν χρειάζομαι άλλου είδους δημοσιότητα» απάντησε σε άλλο σημείο η πρώην πρώτη κυρία αναφορικά με τα media.
Σε άλλο σημείο η Νατάσα Παζαΐτη αναφέρθηκε στα παιδιά της λέγοντας: «Δεν μπορούμε να τα πετύχουμε όλα. Κάτι χάνουμε, κάτι κερδίζουμε. Κάπου κάνουμε έκπτωση. Είναι αλήθεια ότι η πιο δύσκολη περίοδος ήταν η περίοδος ειδικότητας που τα παιδιά μου ήταν μικρά. Τότε έχασα στιγμές κι αισθάνομαι άσχημα γι’ αυτό. Θυμάμαι πάντα που με ρωτούσαν αν θα γυρίσω σπίτι, γιατί κατά τη διάρκεια της ειδικότητας εφημέρευα τουλάχιστον δύο φορές και έλειπα από το σπίτι.
Νομίζω ότι μου το καταλογίζανε για πολλά χρόνια. Τώρα που έχουν μεγαλώσει, έχουν αλλάξει τα πράγματα. Θυμούνται όλες τις θυσίες που έχω κάνει σε σχέση με τη δουλειά μου και το θαυμάζουν. Είμαι καλό παράδειγμα γι’ αυτούς και μου το έχουν συγχωρήσει».
