Ο Νίκος Γκάτσος υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους ποιητές της Ελλάδας. Κατήργησε τα όρια ανάμεσα στην ποίηση και στον στίχο και έδωσε κυρίως μέσω της συνεργασίας του με τον Μάνο Χατζιδάκι, τον κανόνα του ποιητικού τραγουδιού.
Η γνωριμία και η συνεργασία τους αποτέλεσε σταθμό στην ιστορία της ελληνικής μουσικής: «Ο Γκάτσος όπως και ο Χατζιδάκις γράφανε για τον έναν που θα τους καταλάβει… Όταν γράφει κάποιος απευθύνεται στο συναίσθημα και ο Γκάτσος αυτό το έκανε με το τραγούδι και βλέπετε την απήχηση που είχε…
Μπορεί σε σύγκριση με άλλους στιχουργούς να έχει γράψει λιγότερα, ωστόσο από τα 400, τα 300 είναι γνωστά. Φαίνεται σαν να έχει γράψει έναν τεράστιο όγκο τραγουδιών που το καθένα μπορεί να στηρίξει μία μελέτη…».
Ποιητής, στιχουργός και μεταφραστής, ο Νίκος Γκάτσος παραμένει μία ξεχωριστή περίπτωση για τα ελληνικά γράμματα. Τα μελοποιημένα ποιήματα του Νίκου Γκάτσου ξεχώρισαν στις καρδιές των Ελλήνων
Με μία μόνο ποιητική σύνθεση στο ενεργητικό του, την περίφημη και αξεπέραστη Αμοργό, που έγραψε μεσούσης της Κατοχής, θεωρείται ένας από τους κορυφαίους ποιητές μας.
Ο ποιητής, στιχουργός και μεταφραστής, Νίκος Γκάτσος, γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 1911 και θεωρείται ένας από τους κορυφαίους Έλληνες ποιητές έχοντας εκδώσει μία μόνο ποιητική σύνθεση την Αμοργό.
Γεννήθηκε στα Χάνια Φραγκόβρυσης (Κάτω Ασέα), στην Αρκαδία, τελείωσε το σχολείο στην Τρίπολη και μετακόμισε με την οικογένειά του στην Αθήνα, όπου σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Τα πρώτα του ποιήματα δημοσιεύονται στις αρχές της δεκαετίας του ’30 στα περιοδικά «Νέα Εστία» (1931) και «Ρυθμός» (1933). Το 1943 κυκλοφορεί η ποιητική του σύνθεση «Αμοργός» και μέχρι το θάνατό του το 1992 ο Γκάτσος δημοσίευσε μόνο τρία ποιήματα: «Ελεγείο» (1946), «Ο Ιππότης και ο θάνατος» (1947) και το «Τραγούδι του παλιού καιρού» (1963).
Ασχολήθηκε με τη στιχουργική τέχνη και τα έργα του μελοποιήθηκαν από μερικούς εκ των κορυφαίων Ελλήνων μουσικών, όπως οι Μίκης Θεοδωράκης, Μάνος Χατζιδάκις, Σταύρος Ξαρχάκος, Δήμος Μούτσης, Λουκιανός Κηλαηδόνης.
Σημαντικό υπήρξε και το μεταφραστικό του έργο, ιδίως σε σχέση με τα θεατρικά κείμενα των κορυφαίων Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, Αύγουστου Στρίνμπεργκ, Ευγένιου Ο’ Νηλ, Λόπε ντε Βέγκα και Τενεσί Ουίλιαμς, τα οποία μετέφρασε για το Εθνικό Θέατρο, το Θέατρο Τέχνης και το Λαϊκό Θέατρο, («Ματωμένος Γάμος», «Το Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα», «Ο Πατέρας», «Ταξίδι μακριάς ημέρας μέσα στη νύχτα», «Φουέντε Οβεχούνα», «Λεωφορείο ο Πόθος»). Έφυγε από τη ζωή στις 12 Μαΐου 1992.
Aκολουθήστε μας στo Google News
