O «όχλος» με τα κινητά…Το Black Mirror είναι μια εξαιρετική και αγαπημένη μου σειρά επιστημονικής φαντασίας. Πραγματεύεται αφορά την εντυπωσιακή εξέλιξη της τεχνολογίας σε φανταστικές πραγματικότητες και παρακολουθεί πώς αυτή στα ανθρώπινα χέρια, συγκρούεται με τα πάθη του μυαλού και κάπως έτσι μπορεί να μετατραπεί σε μοιραίο όπλο κακοποίησης της ανθρώπινης ψυχής.
Σε ένα επεισόδιο, που έχει τον τίτλο «White Bear» μια γυναίκα που απήγαγε με το σύντροφό της ένα μικρό κοριτσάκι και στη συνέχεια έγινε μάρτυρας της δολοφονίας του, την οποία και βιντεοσκόπησε με το κινητό της, καταδικάζεται σε μια -υποτίθεται- κοινή ποινή σε αυτήν τη φανταστική πραγματικότητα:
Να ξυπνά κάθε μέρα στο ίδιο μυστήριο δωμάτιο, χωρίς να θυμάται τίποτα για τον εαυτό της, από το ποια είναι μέχρι τί έχει κάνει, γιατί βρίσκεται εκεί και να τρέχει κυνηγημένη από οπλισμένους μασκοφόρους και άγνωστους σε αυτήν πολίτες που περιφέρονται γύρω της, δεν της μιλούν ποτέ, παρά μόνο τη βιντεοσκοπούν… με τα κινητά τους.
Και όλο αυτό δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά κομμάτι ενός διαδραστικού θεματικού «πάρκου». Κάτι σαν «ζωολογικός κήπος» με κατάδικους που λειτουργούν για το υπόλοιπο της ζωής τους ως «έκθεμα» και μέσα από τον καθημερινό σωματικό και πνευματικό βασανισμό τους, χρησιμοποιούνται προς τέρψιν της διψασμένης για πόνο και απελπισία «κοινής γνώμης», που πληρώνει εισιτήριο για να τους δει.
Για να τους καταγράψει με τα κινητά.
Αυτό το επεισόδιο του «Μαύρου Καθρέφτη» ήταν το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό όταν είδα τις γνωστές σε όλους μας πλέον εικόνες, με τα κινητά στα χέρια αυτών που βρέθηκαν έξω από το σπίτι της Ρούλας Πισπιρίγκου. Και από πάνω γραμμένη η λέξη «θάνατος».
Και όταν – κυρίες μου και κύριοι- η πραγματικότητα μοιάζει τόσο ασφυκτικά με μια φανταστική, φουτουριστική δυστοπία με συνήθως τραγικά φινάλε, κάτι δεν πάει καθόλου μα καθόλου καλά σήμερα εκεί έξω.
Υβόννη Κλάπα – Δημοσιογράφος
