Ένας από τους πιο γνωστούς πίνακες της Ελληνικής Επανάστασης είναι αναμφίβολα αυτός που φιλοτέχνησε ο Θεόδωρος Βρυζάκης το 1865 και απεικονίζει τον Μητροπολίτη Παλαιών Πατρών Γερμανό, γνωστό και ως Παλαιών Πατρών Γερμανό Γ’.
Στην εμβληματική εικόνα, ο Γερμανός παρουσιάζεται να υψώνει τη σημαία της επανάστασης στη Μονή της Αγίας Λαύρας και να ευλογεί την έναρξη της ελληνικής εξέγερσης στις 25 Μαρτίου 1821.
Οι ιστορικοί χρονολογούν εκείνη την αρχική συνάντηση στις 13 Μαρτίου και ο λόγος που οι Έλληνες αργότερα επέλεξαν την 25η Μαρτίου ως ημερομηνία του επαναστατικού τους αγώνα οφείλεται στη γιορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, της σημαντικότερης μορφής της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Οι Έλληνες ήθελαν να συνδέσουν την απελευθέρωσή τους από τους Οθωμανούς με αυτή την ιερή ημέρα, έτσι, Έλληνες και Ορθοδοξία θα έμεναν άρρηκτα συνδεδεμένοι.
Ο Μητροπολίτης Παλαιών Πατρών Γερμανός γεννήθηκε στη Δημητσάνα Αρκαδίας στις 25 Μαρτίου 1771. Το κοσμικό του όνομα ήταν Γεώργιος Κόζιας, γιος του Ιωάννη Κόζια που ήταν κοσμηματοπώλης.
Ο βίος του Γερμανού
Εκπαιδεύτηκε στο σχολείο του χωριού του και στη συνέχεια στο Άργος, όπου έγινε κληρικός και υπηρέτησε ως διάκονος του Μητροπολίτη Ιακώβου.
Στη συνέχεια έφυγε για θεολογικές σπουδές στη Σμύρνη το 1797, όπου προσλήφθηκε στην Επισκοπή από τον Μητροπολίτη Γρηγόριο.
Όταν ο Γρηγόριος έγινε Πατριάρχης το 1797 πήρε μαζί του τον Γερμανό και τον προήγαγε σε Αρχιδιάκονο του Πατριαρχείου, όπου ο Γερμανός ολοκλήρωσε τις θρησκευτικές του σπουδές και τη γενική του εκπαίδευση.
Ο Γερμανός υπηρέτησε ως Αρχιδιάκονος (1800-1806) και στη συνέχεια ως Πρωτοσύγκελλος στη Μητρόπολη Κυζίκου, όπου υπηρετούσε όταν εξελέγη Επίσκοπος Πατρών το 1806.
Το χάρισμά του τον έκανε Μητροπολίτη Πατρών. Διορίστηκε Συνοδικός στην Κωνσταντινούπολη όπου έμεινε για άλλα τρία χρόνια (1815-1818).
Εμπλοκή με τη Φιλική Εταιρεία
Όταν επέστρεψε στην Πελοπόννησο, έγινε μέλος της Φιλικής Εταιρείας μιας μυστικής ομάδας επιφανών ανθρώπων που αναζητούσαν την ανεξαρτησία του ελληνικού έθνους από την Οθωμανική κυριαρχία.
Στη Φιλική Εταιρεία τον σύστησε ο Ιωάννης Βλασσόπουλος, Πρόξενος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας στην Πάτρα. Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ξεκίνησε μια μυστική εκστρατεία για τη συγκέντρωση χρημάτων για την επανάσταση.
Στις 13 Μαρτίου 1821, ημέρα Κυριακή, ο Γερμανός ευλόγησε το τυπικό κατά τη λειτουργία στη Μονή της Αγίας Λαύρας στην Αχαΐα και στις 25 Μαρτίου 1821 ευλόγησε τους αγωνιστές στην Αγία Λαύρα και ύψωσε τη σημαία της Ελληνικής Επανάστασης στην Πλατεία Αγίου Γεωργίου στην Πάτρα.
Τον Δεκέμβριο του 1822, αφού οι Έλληνες αντάρτες πέτυχαν κάποιες νίκες κατά των Οθωμανών, οι πολιτικοί ηγέτες έστειλαν τον Γερμανό στην Ιταλία σε αποστολή για να λάβουν βοήθεια και υποστήριξη για την πολεμική προσπάθεια από τον Πάπα και το Ευρωπαϊκό Κογκρέσο της Βερόνας.
Ωστόσο, η παραμονή του Μητροπολίτη στην Ιταλία απέβη άκαρπη, γιατί οι παπικοί εκπρόσωποι ζήτησαν από τον Γερμανό να ενωθεί η Ελληνική Εκκλησία με την Καθολική υπό τον Πάπα, οπότε επέστρεψε στην Ελλάδα χωρίς καν να συναντηθεί με τον Πάπα.
Ορισμένοι ιστορικοί αμφισβητούν τον ρόλο του Γερμανού στον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας
Στα απομνημονεύματά του όμως ο Γερμανός δεν ανέφερε δοξολογία ούτε στην Αγία Λαύρα ούτε στη Βοστίτσα, ούτε καν στην ορκωμοσία που έκανε στην Πλατεία Αγίου Γεωργίου στην Πάτρα, ίσως για να μην φανεί ότι καυχιέται ή γιατί δεν το θεωρούσε σημαντικό.
Αυτό έχει κάνει ορισμένους ιστορικούς, που αμφισβητούν γενικά τον ρόλο του ανώτερου κλήρου στην Επανάσταση, να αμφισβητήσουν τον ρόλο του Γερμανού στον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας.
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα από την Ιταλία (Ιούνιος ή Ιούλιος 1824) η Ελλάδα απελευθερώθηκε και είχε ήδη ξεκινήσει ένας μικρός εμφύλιος.
Ο Γερμανός έπαιξε συμβιβαστικό ρόλο στις διαμάχες μεταξύ των Ελλήνων που ήθελαν πολιτικές εξουσίες. Έκανε το λάθος να υπερασπιστεί πιο σθεναρά (ίσως για λόγους καταγωγής) τους Αχαιούς οπλαρχηγούς.
Ως αποτέλεσμα, ο Ιωάννης Γκούρας τον συνέλαβε το 1825, αλλά τον άφησε ελεύθερο.
Στη συνέχεια ο Μητροπολίτης Γερμανός μετακόμισε στο Ναύπλιο όπου διορίστηκε μέλος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Γ’ Εθνοσυνέλευσης.
