«Εκτιμώ πολύ την ευγένεια, την αυθεντικότητα, την ειλικρίνεια, την ταπεινοφροσύνη, τη διάθεση να μπαίνει κανείς στη θέση του άλλου. Κατ’ επέκταση, με θλίβουν τα αντίθετα», τονίζει ο Παναγιώτης Πετράκης.
Ο Παναγιώτης Πετράκης έδωσε συνέντευξη και έδωσε τις δικές του απαντήσεις σε καίρια ζητήματα των ημερών.
Είστε από τους λίγους καλλιτέχνες που αληθινά κατέχουν το μιούζικαλ, αφού το σπουδάσατε και στην Αμερική. Τα τελευταία χρόνια, έχει διαδοθεί και στην Ελλάδα. Πού νομίζετε ότι οφείλεται αυτό;
«Ευχαριστώ, αλλά πιστεύω ότι υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι καλλιτέχνες που υπηρετούν το μιούζικαλ τόσο, μα τόσο καλά, αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Βλέπω να ανεβαίνουν μιούζικαλ που δεν έχουν τίποτα, πια, να ζηλέψουν σε ανθρώπινο δυναμικό από τις αντίστοιχες παραστάσεις του “Broadway” και του “West End”. Το τοπίο έχει αλλάξει πολύ σε σχέση με παλαιότερα που τα μιούζικαλ επανδρώνονταν από “εμπορικούς” ηθοποιούς που, όμως, δεν είχαν καμία σχέση με το είδος. Το μιούζικαλ έχει συγκεκριμένες τεχνικές απαιτήσεις: Υποκριτική, χορό, τραγούδι, όλα σε επαγγελματικό επίπεδο. Νιώθω, λοιπόν, πολύ ευτυχής να βλέπω μία πλειάδα καλλιτεχνών τόσο καλά καταρτισμένους στο είδος, να επανδρώνουν τις παραστάσεις. Πιστεύω ότι ένας κύριος λόγος για τη διάδοση των μιούζικαλ είναι ότι, πλέον, αποδίδονται όπως τους αξίζει. Ιδιαίτερα ελπιδοφόρο είναι, επίσης, ότι αρχίζουν να γράφονται και να ανεβαίνουν ελληνικά μιούζικαλ, τα οποία ενδιαφέρουν, ίσως, περισσότερο, γιατί άπτονται της δικής μας ιδιοσυγκρασίας και πραγματικότητας».
Αλήθεια, με τα προσόντα σας γιατί δεν μείνατε στην Αμερική; Δεν υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες εκεί;
«Σαφώς, και μάλιστα ένιωθα ότι με “σήκωνε” το κλίμα επαγγελματικά. Η υποτροφία, όμως, που πήρα για να καταρτιστώ καλύτερα στο μιούζικαλ στη Νέα Υόρκη, είχε τον όρο ότι μετά το πέρας της ήμουν υποχρεωμένος να επιστρέψω στην Ελλάδα, τουλάχιστον για δύο χρόνια. Ο όρος αυτός ήταν απαράβατος και δεν μπορούσε να αρθεί. Έτσι επέστρεψα, το ένα έφερνε το άλλο και πια παρέμεινα. Δεν το μετανιώνω όμως, γιατί αισθάνομαι ικανοποιημένος και χαρούμενος στη χώρα μου».
-Θέατρο ή Τηλεόραση;
«Αγαπώ και τα δύο! Είναι τόσο διαφορετικές οι προκλήσεις και οι χαρές που δίνει το καθένα. Σαφώς, όμως, η αμεσότητα της επικοινωνίας με τον κόσμο στο θέατρο έχει αυτό το μαγικό, συναρπαστικό “πάρε -δώσε”, που δεν συγκρίνεται με τίποτα».
Τραγούδι ή Ηθοποιία;
«Για μένα το Τραγούδι ενέχει την Υποκριτική, γιατί το αντιμετωπίζω ως δραματικό κείμενο με μουσικό λόγο. Κάθε τραγούδι διηγείται μία ιστορία και ο ερμηνευτής οφείλει να την αποδώσει με τα ηχοχρώματά του, αλλά και με τα υπόλοιπα εκφραστικά του μέσα, τις εκφράσεις προσώπου, τις κινήσεις του… Αυτό, λοιπόν, είναι Ηθοποιία, και αφού έχει και την Μουσική, ίσως με συγκινεί λίγο περισσότερο από την Πρόζα».
Ο Παναγιώτης τι εκτιμά, τι απεχθάνεται και τι… φοβάται;
«Εκτιμώ πολύ την ευγένεια, την αυθεντικότητα, την ειλικρίνεια, την ταπεινοφροσύνη, τη διάθεση να μπαίνει κανείς στη θέση του άλλου. Κατ’ επέκταση, με θλίβουν τα αντίθετα. Έρχομαι σε αμηχανία, ας πούμε, όταν αντιμετωπίζω ανθρώπους που δεν μπορώ να διακρίνω αν αυτό που λένε το εννοούν. Αυτό που φοβάμαι, όμως, είναι η βία, γιατί είναι η έκφραση του χειρότερου κομματιού που κρύβουμε μέσα μας».
Υπάρχουν αληθινές φιλίες στην εποχή μας, ή όλα είναι συμφέρον;
«Σίγουρα υπάρχουν. Το ξέρω γιατί το βιώνω. Όντως, η εποχή μας προάγει τις συμφεροντολογικές, ιδιοτελείς σχέσεις περισσότερο από άλλοτε, ίσως γιατί διακατέχεται από έναν συνεχώς αυξανόμενο, αδηφάγο υλισμό. Όμως, ο άνθρωπος πάντα θα αγαπά, θα νοιάζεται και θα προσφέρεται στον συνάνθρωπό του, γιατί αυτά, στην ουσία, μας κάνουν ανθρώπους».
Αν ήσασταν πρωθυπουργός, τι θα αλλάζατε στην κοινωνία μας;
«Υπερβολικά δύσκολή ερώτηση! Δεν ξέρω αν ένας πρωθυπουργός έχει τη δύναμη να αλλάξει άσχημα στοιχεία του πυρήνα της κοινωνίας μας, αφού και ο ίδιος αποτελεί έκφρασή της. Θα παραλλάξω λίγο την ερώτηση και θα πω πως αν είχα ένα μαγικό ραβδάκι θα “ρύθμιζα” τη στάθμη του συλλογικού συμφέροντος πάνω από το ατομικό, και επίσης θα “ανέβαζα την ένταση” της ανοχής μας στη διαφορετικότητα».
Το μότο που έχει ο Παναγιώτης στις δυσκολίες;
«Έχει ο Θεός»!
Διαβάστε περισσότερα στη Vradini.gr
