Η παραμονή της Πρωτοχρονιάς γιορταζόταν στην αρχαιότητα και στην αρχαία Ελλάδα , σε αντίθεση με ό,τι πιστεύουν ορισμένοι.
Ο εορτασμός της έλευσης της Πρωτοχρονιάς την 1η Ιανουαρίου εν μέσω του κρύου ζοφερού χειμώνα είναι στην πραγματικότητα μια από τις πιο καθολικές παγανιστικές παραδόσεις.
Το έθιμο της έναρξης της Πρωτοχρονιάς είναι τουλάχιστον 4.000 ετών και έχει τις ρίζες του στην αρχαία Βαβυλώνα στη Μεσοποταμία.
Οι Μεσοποτάμιοι λάτρευαν τον ήλιο τουλάχιστον 2.000 χρόνια πριν από τη γέννηση του Χριστού. Αυτά τα ειδωλολατρικά έθιμα μεταβιβάστηκαν στην αρχαία Ελλάδα απευθείας από την αρχαία πόλη της Βαβυλώνας της Μεσοποταμίας.
Πριν από αυτή την επαφή, οι αρχαίοι Έλληνες δεν ήταν γνωστό ότι γιόρταζαν το Νέο Έτος εκτός από το να σηματοδοτούν το «δρεπάνι της νέας σελήνης» όταν αναγνώριζαν την ορατή νέα σελήνη ως αρχή κάθε νέου μήνα.
Η επιγραφή που ανακαλύφθηκε δείχνει ότι η παραμονή της Πρωτοχρονιάς γιορταζόταν στην αρχαιότητα
Ωστόσο, μια επιγραφή που ανακαλύφθηκε στην Αθήνα λέει για μια θρησκευτική τελετή που έλαβε χώρα στην αρχή της Πρωτοχρονιάς ή στην πραγματικότητα την τελευταία ημέρα του απερχόμενου έτους.
Η γιορτή ήταν στην πραγματικότητα μια θυσία που έκαναν οι απερχόμενοι αξιωματούχοι της πόλης, την οποία πρόσφεραν στον «Δία τον Σωτήρα» και την «Αθηνά τη Σωτήρα». Αυτό έγινε για να εξασφαλιστούν οι ευλογίες και η εύνοια των δύο θεών για την ερχόμενη νέα χρονιά.
Στην αρχαία Ελλάδα, οι πόλεις-κράτη χρησιμοποιούσαν το δικό τους ημερολόγιο
Στην κλασική Ελλάδα, κάθε πόλη-κράτος χρησιμοποιούσε το δικό της ημερολόγιο, με διαφορετικά ονόματα των μηνών, των αρχών του έτους και παρεμβολές επιπλέον χρονικών περιόδων. Ωστόσο, τα περισσότερα από τα ημερολόγια μοιράζονταν ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά.
