Μήπως ήρθε η ώρα να ξεπεράσουμε κάποια ταμπού όσον αφορά τον αυτισμό; Μέσα από την ανάγνωση των παραμυθιών ο αναγνώστης μπορεί να έρθει σε επαφή με το φάσμα του αυτισμού με έναν μελίρρυτο τρόπο!Υπάρχουν πολλά παραμύθια με αυτισμό.
Όλα τα παρακάτω παραμύθια με θέμα τον αυτισμό είναι εξαιρετικά και είναι κατάλληλα τόσο για μικρά όσο και για μεγάλα παιδιά!
Παραμύθια με θέμα τον αυτισμό
-
Δεν είμαι τέρας, σου λέω!:
«Μπορείς, σε παρακαλώ, να κρατήσεις τον Αγάπιο για είκοσι μέρες;» μου είπε ο γείτονάς μου ο Λάζαρος. «Να και οι οδηγίες». Πήρα τις οδηγίες και τις έβαλα στην τσέπη του τζιν μου. «Θέλω οδηγίες για να προσέξω ένα παιδί;» είπα από μέσα μου. Αυτή είναι η αρχή της ιστορίας ενός ιδιαίτερου παιδιού, του Αγάπιου. Στον Αγάπιο δεν αρέσουν οι εκπλήξεις, η φασαρία.
Τον ενοχλούν ορισμένοι ήχοι και μπορεί το ρύζι που του μαγείρεψες να του μυρίζει ψάρι. Μπορεί να αλλάξει θέση γιατί μια αχτίνα του ήλιου πέφτει στα μάτια του. Δεν του αρέσει ο πολύς κόσμος, προτιμά να παίζει μόνος στο δωμάτιό του και θυμώνει συχνά όταν κάτι αλλάξει στο πρόγραμμά του.
Δε σε καταλαβαίνει όταν μιλάς με μεταφορές. Ξέρει όλους τους φίλους του μπαμπά του, αλλά αυτός δεν έχει φίλους, μιλάει ασταμάτητα, του αρέσει η τακτοποίηση, γνωρίζει πολλά πράγματα, και κάτι που ίσως οι περισσότεροι δε γνωρίζουν, πως «ο δενδρόβιος μυρμηγκοφάγος ονομάζεται και ταμάντουα η τετραδάχτυλος!».
-
Όλες μου οι ρίγες:
Ένα παραμύθι που εισάγει τον αναγνώστη στον κόσμο των παιδιών με σύνδρομο Άσπεργκερ. Μια απλή αλλά αποτελεσματική ιστορία για την κατανόηση της ιδιαιτερότητας των παιδιών που ανήκουν στο φάσμα του αυτισμού. Το ταξίδι αυτογνωσίας του Ζέιν, μιας νεαρής ζέβρα με αυτισμό, που αγωνιά για το πώς βλέπουν οι γύρω του την «ξεχωριστή» του ρίγα και μαθαίνει με τη βοήθεια της μητέρας του να είναι υπερήφανος για κάθε μοναδικό του χαρακτηριστικό.
Περιλαμβάνονται Οδηγός ανάγνωσης, με πρόσθετες πληροφορίες για τις διαταραχές του αυτιστικού φάσματος (ΔΑΦ), και Σημείωμα για γονείς και εκπαιδευτικούς με συμβουλές σχετικά με δομές στήριξης.
-
Έλα τώρα, τελείωνε!:
Κάθε πρωί, όταν ξυπνάω, μου αρέσει να μετράω τα τρένα που περνούν από τη γέφυρα. Καμιά φορά κάποιο τρένο δεν έρχεται στην ώρα του, κι αυτό με στενοχωρεί πολύ. Κάθομαι και το περιμένω μέχρι να έρθει… Η μαμά μου τότε μου φωνάζει: Άλεξ! Άλεξ! Κάνε γρήγορα, θ’ αργήσεις! Έλα τώρα, τελείωνε! Μια λογοτεχνική αφήγηση και ταυτόχρονα ένα βιβλίο γνώσεων, που δείχνει στον αναγνώστη πολλά πράγματα για τη ζωή και την τέχνη, ίσως και για την ίδια την τέχνη της ζωής!
Γραμμένο με τρυφερότητα, χιούμορ, πρόθεση αφυπνιστική, αλλά και διάθεση εξομολογητική απέναντι στον αναγνώστη, το βιβλίο βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Στις τελευταίες σελίδες του υπάρχουν επεξηγηματικά σχόλια και ερωτήσεις για να ξανασκεφτούμε, μικροί και μεγάλοι, την ιστορία.
-
Ο κολλητός μου έχει Άσπεργκερ.
Ε και;:Αν µια µέρα ο κολλητός σου σού έλεγε ότι έχει γεννηθεί µε Άσπεργκερ, τι θα σκεφτόσουν; Α) Τι είναι αυτό; Β) Ε, και; Πάντως ο Αλέξης, ο κολλητός του Φίλιππου, δεν είχε ιδέα. Ή µάλλον είχε. Την τελείως λάθος! Γιατί ο Φίλιππος ούτε περίεργη φάτσα έχει τελικά ούτε σαλεµένο µυαλό όπως νοµίζουν πολλοί.
Έτσι, όταν θα γνωρίσουν τον Λεωνίδα όλα θα κυλήσουν πιο εύκολα, σαν ένα παιχνίδι στην αλάνα της γειτονιάς. Μια παρέα εφήβων και µια υπόσχεση. Μια ιδέα κι ένα σχέδιο. Ένας δάσκαλος και οι µυστικοί του εξερευνητές. Όλοι µαζί. Ενωµένοι. Κι ο σχολικός ρατσισµός µόνος του. Τιµωρία. Έξω από την τάξη. Έξω από τα σχολεία. Για να έρθει µια µέρα που όλοι θα σκέφτονται: «Ο κολλητός µου έχει Άσπεργκερ. Ε, και;»
-
Το αυγό:
Ο Βίκτωρας είναι ένα λιγουλάκι περίεργο παιδί… Δε μιλάει σχεδόν καθόλου, αποφεύγει να κοιτάει τους περισσότερους ανθρώπους στα μάτια, δεν κάνει εύκολα φίλους και το πιο μυστήριο; του αρέσει να στριφογυρνάει ένα κομμάτι σπάγκου στον αέρα για ώρες! Κι όλα αυτά γιατί ο Βίκτωρας τυχαίνει να ζει σε ένα μεγάλο άσπρο Αυγό με σκληρό, πολύ σκληρό τσόφλι! Τι συμβαίνει λοιπόν μέσα σ’ αυτό το μυστήριο Αυγό;
-
Το μουσείο των αποξηραμένων συναισθημάτων:
Η Νεφέλη βρίσκεται για ακόμη μία φορά σε καινούριο σχολείο. Αισθάνεται ότι δεν ανήκει πουθενά, ούτε σε κάποια παρέα ούτε σε κάποιο τόπο. Νιώθει τα χρώματα της σκέψης της να εξαφανίζονται σιγά σιγά… λες και έχει τρυπώσει στο κεφάλι της μια χρωμοπαγίδα που τα αιχμαλωτίζει. Μια κατάδυση στον κόσμο της εφηβικής κατάθλιψης και του συνδρόμου Άσπεργκερ. Ένα παραμύθι που διεισδύει στην ψυχή των νέων αποτυπώνοντας πτυχές του σχολικού εκφοβισμού. Ένα σύγχρονο νεανικό μυθιστόρημα, γλυκό και πικρό συνάμα, όπως είναι άλλωστε και η ίδια η διαδικασία ενηλικίωσης.
-
Δεν ντρέπομαι πια:
Ο Φώτης ντρέπεται για τον αδελφό του τον Κέκο, γιατί φωνάζει και δε μιλά, περπατά νευρικά και βγάζει περίεργους ήχους, και τα άλλα παιδιά τούς κοιτούν παράξενα όταν περπατούν μαζί στην πλατεία.Όταν όμως μια μέρα ο Κέκος εξαφανίζεται, ο Φώτης στενοχωριέται και ντρέπεται για όσα ένιωθε για τον αδελφό του, γιατί ο Κέκος ξέρει να κάνει πολλά πράγματα καλύτερα από τον ίδιο και από τους άλλους: να τρέχει γρηγορότερα από όλους, να σκαρφαλώνει εκεί όπου κανένας δεν μπορεί, να έχει μνήμη ελέφαντα…Έτσι, όταν βρίσκουν τον Κέκο, ο Φώτης νιώθει χαρούμενος, περήφανος και δεν ντρέπεται πια που ο αδελφός του έχει αυτισμό.
-
Τα κουνέλια και τα μήλα:
Ένα «διαφορετικό» παραμύθι εκμάθησης χωροχρονικών εννοιών για παιδιά προσχολικής ηλικίας, προσαρμοσμένο για παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες και αυτισμό. Το παραμύθι αυτό έρχεται να συμπληρώσει το βιβλίο «Αυτισμός: Το βιβλίο της οικογένειας, 83 δραστηριότητες βήμα – βήμα», ως βοήθημα για την ενότητα «χωροχρόνος».
Ο τρόπος που είναι δομημένο, το κάνει ένα πολύτιμο βοήθημα στην εκπαίδευση παιδιών με διάφορους τύπους μαθησιακών δυσκολιών και αυτισμό. Συνάμα είναι και κατάλληλο για την εκμάθηση των χωροχρονικών εννοιών από παιδιά προσχολικής ηλικίας.
-
Το Κάτι:
«Μια φορά και έναν καιρό, δεν ήταν άνθρωπος, ούτε ζώο, μήτε πράγμα ήταν. Σίγουρα δεν ήταν έντομο. Δεν είχε δόντια, μύτη και αυτιά, ούτε Θεός, ούτε θηρίο ήταν.
Ήταν το κάτι, κι όχι όποιο κι όποιο κάτι. Ήταν το κάτι άλλο!» Μέσα από την ευαισθησία της υπερταλαντάχου Αδαμαντίας Ψαλλιδάκου και την παιδική αλήθεια-ευαισθησία της κόρης Μαργαρίτας «γεννήθηκε» «ΤΟ ΚΑΤΙ», ένα παραμύθι για την αναζήτηση της αγάπης που λέχθηκε από τους παππούδες μας, ένα παραγωγικό εργαλείο για τα παιδιά, τούς γονείς αλλά και για τους εκπαιδευτικούς, έτσι ώστε να ενισχυθούν οι δεσμοί επικοινωνίας αλλά και η δημιουργικότητα, ειδικά τώρα που ένεκα της πανδημίας όλα έχουν απολεσθεί..
Απευθύνεται όχι μόνο σε παιδιά τυπικής ανάπτυξης, αλλά και ειδικής εκπαίδευσης, αφού θίγει θέματα διαφορετικότητας, όπως είναι ο αυτισμός. Στόχος του παραμυθιού «ΤΟ ΚΑΤΙ» είναι να δημιουργήσουμε όλοι μας το κάτι μας!
Τα παιδιά λατρεύουν τα παραμύθια από τους γονείς ή την γιαγιά και τον παππού τους και θέλουν σχεδόν συνέχεια να ακούνε τουλάχιστον ένα παραμύθι, ειδικά λίγο πριν κοιμηθούν. Αυτή η μοναδική μαγεία των παραμυθιών ενισχύει τα παιδιά να χειρίζονται τα προβλήματά τους καθώς και να αναπτύξουν τις συναισθηματικές τους ικανότητες και την φαντασία τους.
Μια πρότασή μας λοιπόν είναι το βιβλίο-παραμύθι «ΤΟ ΚΑΤΙ» της Αδαμαντίας Ψαλλιδάκου ,εκδόσεις ΟΣΕΛΟΤΟΣ. Η λατρεμένη συνήθεια του παραμυθιού τόσο των μεγάλων και μικρών μας φίλων θα βρει ένα όμορφο καταφύγιο μέσα από το μοναδικό παραμύθι «ΤΟ ΚΑΤΙ» της Αδαμαντίας Ψαλλιδάκου ,εκδόσεις ΟΣΕΛΟΤΟΣ. Αναφερόμαστε σε ένα παραμύθι-ταξίδι ζωής…
Νικολέτα Γατζούδη
Ειδκή Παιδαγωγός-Θεατρολόγος-Δημοσιογράφος
MSc, Med
instagram: @gatzoudinikoleta
