Με λένε Παρασκευή και είμαι περήφανη γι’αυτό. Όσο ήμουν μικρή και με αποκαλούσαν “Σάββατο” εκνευριζόμουν αλλά δεν είχα καταλάβει την σημασία του ονόματος. Όταν ακούς Παρασκευή, αυτομάτως, παίρνεις μια μικρή ανάσα.
Γράφει η Βιβή Μπουγιούρα
Η Παρασκευή ως ημέρα είναι η έκτη της εβδομάδας και αυτή που ανυπομονείς να έρθει. Έχεις περάσει από μια Δευτέρα δύσκολη και μια Τετάρτη βαρετή. Η Παρασκευή από μόνη της φαντάζει όαση στην έρημο και αν το καλοσκεφτείς είναι. Ακολουθεί το Σάββατο & η Κυριακή και τότε «δένει» το γλυκό.
Παρασκευούλα ζάχαρη, Παρασκευούλα μέλι. Ο λαός είναι σοφός. Το καθιερωμένο πενθήμερο εργασίας είναι το πιο σύνηθες αλλά υπάρχουν άνθρωποι που η Παρασκευή είναι μια ακόμα μέρα. Είμαστε τυχεροί που έχουμε τα Σαββατοκύριακά μας, ας πούμε, ελεύθερα. Η “Fri-yay” δεν είναι απλώς μια μέρα της εβδομάδας, είναι ιδέα.
Κάθε Πέμπτη βράδυ είσαι κουρασμένος και αγανακτισμένος και σκέφτεσαι ότι άντε ακόμα ένα ξύπνημα για να πας στην όποια δουλειά και ως δια μαγείας νιώθεις καλύτερα. Ξυπνάς το πρωί με άλλη χάρη και παρατηρείστε το, τις Παρασκευές ντύνεσαι πιο «προσεγμένα» γιατί την αντιμετωπίζεις σαν γιορτή.
Με λένε Παρασκευή (Βιβή) και είμαι περήφανη για το όνομά μου – είναι και το όνομα 2 αγαπημένων μου ανθρώπων- και ας μου πήρε μια 20ετία. Αυτή η μέρα έχει από μόνη της μια μαγεία και ένα περίεργο συναίσθημα. Για σκέψου να σε έλεγαν Τετάρτη; awkward…
