Πολλά μωρά κάνουν πιπίλα τον αντίχειρα τους ενώ βρίσκονται ακόμα στη μήτρα, και συνεχίζουν να έχουν την έντονη επιθυμία και μετά τη γέννησή τους. Τα βρέφη πιπιλούν όταν πεινάσουν, αλλά επίσης και όταν νιώθουν κούραση ή αναστάτωση.
Η πιπίλα τα ηρεμεί και τα χαλαρώνει. Υπάρχουν διάφορα «αντικείμενα» που ικανοποιούν αυτή την επιθυμία του μωρού να πιπιλίσει. Εκτός από το στήθος της μητέρας, οι πιπίλες είναι τα αντικείμενα τα οποία χρησιμοποιούνται πιο συχνά, αλλά φυσικά και ο αντίχειρας, ένα παιγνίδι ή μια κουβέρτα επίσης βοηθούν.
Είναι σπάνιο ένα βρέφος να μην επιδεικνύει οποιαδήποτε ανάγκη να πιπιλίσει και για πολλά βρέφη η πιπίλα παραμένει ένας πιστός σύντροφος καθ’όλη τη διάρκεια των πρώτων χρόνων της ζωής τους.
Αρχικά, η πιπίλα ΔΕΝ είναι απαραίτητη για όλα τα μωρά. Ιδιαίτερα τα μωρά που θηλάζουν αποκλειστικά, φαίνεται να μην καταλήγουν να την χρησιμοποιούν είτε γιατί ικανοποιούν την ανάγκη τους μέσα από τον θηλασμό είτε γιατί οι γονείς δεν την προσφέρουν.
Υπέρ και κατά
Τα υπέρ και τα κατά της πιπίλας αποτελούν ακόμα καυτό και επίμαχο θέμα συζήτησης αλλά και θέμα πολλών μελετών. Η χρήση της πιπίλας σίγουρα έχει και πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα:
Βοηθά τα μωρά να αποκοιμηθούν και τα ηρεμεί. Η ηρεμιστική ενέργεια της
κίνησης του πιπιλίσματος βοηθά τα βρέφη να ηρεμήσουν και να κάνουν τον απογευματινό τους υπνάκο ή να αποκοιμηθούν το βράδυ. Επειδή τα περισσότερα βρέφη θα βρουν τρόπους να πιπιλίσουν, για παράδειγμα εστιάζοντας στον αντίχειρα ή σε μια γωνιά της μαλακής τους κουβερτούλας, έχει νόημα να τους δώσετε εξ’ αρχής μια πιπίλα.
Όμως, η πιπίλα επηρεάζει την ανάπτυξη της γνάθου του μωρού. Βέβαια πλέον πολλές πιπίλες είναι σχεδιασμένες, σε συνεργασία με οδοντίατρους και ορθοδοντικούς για να διασφαλίζεται το ανατομικό σχήμα. Αυτό δεν επηρεάζει αρνητικά την υγιή ανάπτυξη της γνάθου, καθιστώντας τις ασφαλείς στη χρήση ως αντικείμενα καθησυχασμού του βρέφους για τα πρώιμα χρόνια.Η πιπίλα προφανώς και ηρεμεί ένα μωρό με πολύ εύκολο και αποτελεσματικό τρόπο.
Ακόμη, έχει φανεί πώς μειώνει τον κίνδυνο για το σύνδρομο αιφνίδιου θανάτου στα βρέφη 0-12 μηνών. Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής συστήνει την σταδιακή μείωση της χρήσης της μετά τους 12 μήνες. Στο διάστημα μεταξύ 12-18 μηνών είναι προτιμότερο να χρησιμοποιείται μόνο κατά την διάρκεια του ύπνου (αν αυτό είναι απαραίτητο για το μωρό) και όχι όταν είναι ξύπνιο καθώς με το στόμα βουλωμένο μπορεί να μειώσει τις ευκαιρίες για λεκτική επικοινωνία.
Η πιπίλα σε μακροχρόνια χρήση αυξάνει τις πιθανότητες για:
- Κακή σύγκλειση των δοντιών και προβλήματα στην άρθρωση (αν και οι έρευνες δεν έχουν καταλήξει σε κοινά συμπεράσματα)
- Μειωμένες προσπάθειες για βάβισμα αλλά και μίμηση ήχων και λέξεων στα μωρά 6 μηνών και πάνω που την φορούν και εκτός του ύπνου
- Συχνές ωτίτιδες που σημαίνει ότι υπάρχει μειωμένη ακοή για κάποια χρονικά διαστήματα και δεν ακούει καθαρά τους ήχους της γλώσσας
- Ανώριμο μηχανισμό κατάποσης (κινήσεις της γλώσσας που είναι απαραίτητες για την ομιλία)
Tips!
1. Επιλέξτε το μέγεθός της βάσει της ηλικίας του μωρού (αν είναι μικρότερη από όσο πρέπει υπάρχει κίνδυνος κατάποσης)!
2. Προσπαθήστε να περιορίσετε την χρήση της μόνο στο διάστημα του ύπνου (μετά τους 6 μήνες ιδανικά) και βρείτε διαφορές επιλογές για να ικανοποιήσει την ανάγκη για στοματικό ερέθισμα και δάγκωμα!
3. Περιορίστε την χρήση της αν το μωρό εμφανίζει επαναλαμβανόμενες ωτίτιδες!
4. Αργά αλλά σταθερά μειώστε το χρόνο χρήσης της πιπίλας και περιορίστε τη χρήση της ορισμένες ώρες της ημέρας (για παράδειγμα την ώρα του ύπνου).
5. Χαρίστε την πιπίλα σε ένα άλλο βρέφος και εξηγήστε στο νήπιό σας ότι το βρέφος τη χρειάζεται πολύ περισσότερο από εκείνο, γιατί εκείνο τώρα είναι μεγάλο παιδί.
6. Παρουσιάστε ένα “μεταβατικό αντικείμενο” στην ρουτίνα του ύπνου με σκοπό να
αντικαταστήσει την πιπίλα (κουβαράκι, αρκουδάκι κλπ)!
7. Κανονίστε την επίσκεψη της νεράιδας των πιπίλων! Μαζί με το παιδάκι σας τοποθετήστε την πιπίλα έξω από την εξώπορτα του σπιτιού ή στο περβάζι του παραθύρου. Η νεράιδα των πιπίλων θα περάσει και θα τη μαζέψει τη νύχτα και θα αφήσει ένα μικρό δωράκι.
Καλό θα ήταν η διακοπή της πιπίλας στα νήπια να επιχειρείται ανάμεσα στο δεύτερο και το τρίτο έτος ηλικίας, καθότι από μια ηλικία και μετά το πιπίλισμα μπορεί να είναι επιβλαβές για την υπερώα. Βέβαια, προτείνουμε πάντα να συμβουλευτείτε τον οικογενειακό σας γιατρό ή τον οδοντίατρο, καθώς η διακοπή της πιπίλας μπορεί να είναι μια υπόθεση που προκαλεί στρες στα νήπια!
Νικολέτα Γατζούδη
Ειδική Παιδαγωγός-Θεατρολόγος-Δημοσιογράφος
MSc., Med
