Όταν το σκοτάδι πέφτει, ο Στεφάν Ραβακλέ, άρχιζε να λιώνει πλάκες βουτύρου με έναν τεράστιο πλάστη, για να προετοιμάσει τα κρουασάν του για ψήσιμο.
«Πολλοί Γάλλοι έχουν χάσει την πίστη τους στην πολιτική», εξηγεί σε σχετικό άρθρο του Guardian, δίνοντας ταυτόχρονα σχήμα στο πρώτο από τα 500 κρουασάν της ημέρας. «Δεν πάνε να ψηφίσουν οι πολίτες, αισθάνονται ότι οι πολιτικοί δεν τους ακούν και η δική μου μάχη είναι να τους κερδίσω ξανά».
Ο 53χρονος αρτοποιός Στεφάν Ραβακλέ, που προέρχεται «από το τελευταίο σκαλοπάτι της κοινωνίας», όπως λέει ο ίδιος, έχει κερδίσει την προσοχή των Γάλλων ως ο πιο απρόσμενος συμμετέχοντας σε αυτόν τον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών της Κυριακής.
Ο Ραβακλέ, αουτσάιντερ υποψήφιος με το κεντρώο κόμμα του Εμανουέλ Μακρόν, στο Ντου, έναν νομό κοντά στα ελβετικά σύνορα της ανατολικής Γαλλίας εστιάζει την εκστρατεία του στην διόρθωση της εικόνας του νεοεκλεγέντα προέδρου που πολλοί Γάλλοι θεωρούν ότι δεν κατανοεί τα καθημερινά τους προβλήματα.
Στόχος του Γάλλου προέδρου σύμφωνα με την βρετανική εφημερίδα είναι να κερδίσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ώστε να είναι ελεύθερος να προωθήσει τις πολιτικές του, μεταξύ αυτών την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης που δεν θέλουν οι Γάλλοι πολίτες και τη γενικότερη αναδιάρθρωση των επιδομάτων τους.
Ωστόσο, η συμμετοχή σε αυτές τις εκλογές, που θα διεξαχθούν στις 12 και στις 19 Ιουνίου, δεν φαίνεται να ξεπεράσει το 48%, λόγω της μεγάλης δυσπιστίας που κυριαρχεί στη χώρα προς την πολιτική ηγεσία της.
Μάλιστα πολλοί Γάλλοι θεωρούν ότι η πραγματική μάχη εναντίον των προαναφερόμενων αντιδημοφιλών πολιτικών θα δοθεί στους δρόμους από το φθινόπωρο, οπότε δεν υπάρχει σημαντικός λόγος για να πάει κάποιος στις κάλπες. Μια ιστορική συμμαχία των κομμάτων της αριστεράς απειλεί ευθέως τον Μακρόν με τον μπροστάρη της Ζαν Λυκ Μελανσόν να διεκδικεί την πρωθυπουργία και μια συγκατοίκηση στην πρώτη γραμμή της εξουσίας που ο Γάλλος πρόεδρος θέλει να αποφύγει πάση θυσία.
Ο Ραβακλέ πιστεύει ότι το γαλλικό κοινοβούλιο χρειάζεται περισσότερους ανθρώπους από την εργατική τάξη που καταλαβαίνουν καλύτερα τα προβλήματα του μέσου Γάλλου.
Οι ψηφοφόροι τον αποκαλούν «ανθρωπιστή φούρναρη της Μπεζανσόν», επειδή πριν από ενάμισι χρόνο είχε κάνει απεργία πείνας για να μην απελαθεί ο μαθητευόμενος του, Λαγέ Φοντέ Τραορέ, από τη Γουινέα.
