Ο Στίβεν Χόκινγκ ήταν Άγγλος θεωρητικός φυσικός και αστροφυσικός και ο διασημότερος επιστήμονας μετά τον Άλμπερτ Αϊνστάιν. Είναι γνωστός από τη διατύπωση μιας θεωρίας για τις μαύρες τρύπες, βασισμένης τόσο στη θεωρία της σχετικότητας, όσο και στην κβαντομηχανική.
Ασχολήθηκε επίσης με τη μελέτη των ιδιαίτερων προβλημάτων του χωροχρόνου και συνέγραψε το μπεστ-σέλερ «Το χρονικό του χρόνου» (1988).
Στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής του παρέμεινε καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο, εξαιτίας μιας ανίατης νευρολογικής νόσου και για πολλά χρόνια μιλούσε με συνθετική φωνή.
Ο Στίβεν Γουίλιαμ Χόκινγκ γεννήθηκε στην Οξφόρδη στις 8 Ιανουαρίου 1942. Ήταν το μεγαλύτερο από τα τρία παιδιά του ιατρικού ερευνητή Φρανκ Χόκινγκ και της Έιλιν Γουόκερ, που εργαζόταν ως γραμματέας σε ερευνητικό ινστιτούτο.
Και οι δύο γονείς του ήταν απόφοιτοι του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.
Το 1959 έγινε δεκτός και ο ίδιος στο κορυφαίο πανεπιστήμιο και μέσα σε τρία χρόνια σπούδασε Μαθηματικά και Φυσική. Το 1966 κι ενώ είχε διαγνωστεί με αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση, μία εκφυλιστική ασθένεια γνωστή και ως νόσος του Γκέρινγκ, έλαβε το διδακτορικό του από το αντίπαλο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ με τη διατριβή «Ιδιότητες των διαστελλομένων συμπάντων».
Ακολούθως εντάχθηκε στο ερευνητικό προσωπικό του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Η γενική παράλυση από την οποία προσβλήθηκε δεν τον κατέβαλε και συνέχισε με αμείωτο ενδιαφέρον το έργο του καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του.
Οι διακρίσεις και οι θεωρίες που τις απέφεραν
Αρχικά ο Στίβεν Χόκινγκ ασχολήθηκε με τη μελέτη της γενικής θεωρίας της σχετικότητας και ιδιαίτερα με τη φυσική των μαύρων τρυπών. Το 1971 διατύπωσε την υπόθεση για τον σχηματισμό, μετά τη Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang), πολυάριθμων αντικειμένων συνολικής μάζας της τάξης των 10⁹ τόνων, ο όγκος των οποίων, όμως, είναι συγκρίσιμος με αυτόν του πρωτονίου.
Η σημαντική συμβολή του Χόκινγκ στη Φυσική του απέφερε πολλές διακρίσεις. Το 1974, σε ηλικία μόλις 32 ετών, η Βασιλική Ακαδημία Επιστημών της Μεγάλης Βρετανίας τον εξέλεξε ως έναν από τα νεότερα μέλη της.
Το 1977 έγινε καθηγητής της Βαρυτικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, ενώ δύο χρόνια αργότερα καθηγητής Μαθηματικών στο ίδιο πανεπιστήμιο, σε μία έδρα που παλαιότερα κατείχε ο Νεύτων.
Αν και δεν κατάφερε – ή δεν πρόλαβε – να πάρει το Νόμπελ, είχε τιμηθεί με πολλά άλλα σημαντικά βραβεία (Αϊνστάιν, Βολφ, Κόπλεϊ κ.ά.). Επίσης κάτι που του άρεσε πολύ ήταν να βάζει επιστημονικά στοιχήματα με άλλους φυσικούς, αν και είχε μία τάση να τα χάνει, όπως για παράδειγμα όταν το 2012 έχασε 100 δολάρια, επειδή είχε στοιχηματίσει ότι ποτέ δεν θα ανακαλυπτόταν το μποζόνιο του Χιγκς, το οποίο βρέθηκε στο CERN λίγο μετά.
Οι πλανήτες, οι εξωγήινοι και το… ποδόσφαιρο
Το 1985 ο Χόκινγκ χάνει δυστυχώς οριστικά τη φωνή του, αφού υποβλήθηκε και σε τραχειοστομία εξαιτίας μιας πνευμονίας. Από τότε επικοινωνούσε μέσω υπολογιστή κι ενός φωνητικού συνθετητή. Το 1988 δημοσίευσε το βιβλίο «Το χρονικό του χρόνου» στο οποίο εξηγεί με απλό τρόπο τις βασικές αρχές της κοσμολογίας.
Το βιβλίο έγινε παγκόσμιο μπεστ-σέλερ, μεταφράστηκε σε 40 γλώσσες κι έχει πουλήσει πάνω 25 εκατομμυρια αντίτυπα.
Ο Χόκινγκ ασχολήθηκε και με το ποδόσφαιρο, αναπτύσσοντας τη θεωρία του τέλειου πέναλτι. Μετά τη συλλογή στοιχείων, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «στο 84% των πέναλτι που εκτελούνται ψηλά, η μπάλα καταλήγει στα δίχτυα». Επιπλέον είπε ότι χρειάζεται η «εσχάτη των ποινών» να εκτελείται με το εσωτερικό του ποδιού και με ταχύτητα, υποστηρίζοντας ότι δεν υπάρχουν διαφορές στις πιθανότητες ανάμεσα σε αριστεροπόδαρο ή δεξιοπόδαρο παίκτη.
Παρέμεινε ως το τέλος ενεργός πολίτης και, μεταξύ άλλων, προειδοποίησε κατ’ επανάληψη για τους κινδύνους της τεχνητής νοημοσύνης, αλλά και της πιθανότητας μιας συνάντησης με εξωγήινους, που μπορεί να έχει άσχημη κατάληξη για τους ανθρώπους.
Επίσης, ήταν ένθερμος υποστηρικτής της αποίκησης άλλων πλανητών ως διέξοδο σωτηρίας της ανθρωπότητας σε περίπτωση που η Γη καταστραφεί από ένα πόλεμο, πτώση αστεροειδούς ή άλλη αιτία.
Οι γάμοι και το «τέλος»
Στην προσωπική του ζωή, ο Στίβεν Χόκινγκ είχε παντρευτεί τη συμφοιτήτριά του Τζέιν Γουάιλντ το 1965 (δύο χρόνια μετά τη διάγνωση της νόσου του) κι έκαναν τρία παιδιά, αλλά χώρισαν το 1991, καθώς η κατάσταση της υγείας του εκ των πραγμάτων έκανε τρομερά δύσκολες τις συνθήκες του γάμου.
Η γυναίκα του έγραψε αργότερα ότι είχαν καταντήσει «αφέντης» και «σκλάβα».
Το 1995 παντρεύτηκε μία από τις νοσοκόμες του, την Ελέιν Μέισον, ένας γάμος που διήρκεσε 11 χρόνια και στη διάρκεια του οποίου η αστυνομία κλήθηκε να διερευνήσει κατηγορίες για επιθέσεις που δέχτηκε ο Χόκινγκ από τη σύζυγό του. Όμως, ο ίδιος αρνήθηκε κάτι τέτοιο και η αστυνομία αναγκάστηκε να σταματήσει τις έρευνες.
