Αναφορικά με τους ανατριχιαστικούς διαλόγους ανάμεσα στους σταθμάρχες, ο κ. Ξανθόπουλος ανέφερε αρχικά πως, «Έχω ακούσει τους διαλόγους, αλλά δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη γιατί είμαι εθελοντής. Δεν θα ήθελα να εκφραστώ στον αέρα. Είμαστε στον 21ο αιώνα και να έχουμε τέτοια χάλια; Είναι άδικο. Χάνουμε συμπατριώτες μας, τα παιδιά μας, χωρίς λόγο και αιτία.
Ο μηχανισμός της Πολιτικής Προστασίας, η πυροσβεστική, το ΕΚΑΒ, η αστυνομία, οι εθελοντές, λειτουργήσαν πολύ γρήγορα, από πληροφορίες που υπήρχαν από περαστικούς από την Εθνική Οδό, είτε από το σύστημα παρακολούθησης που είχε η Εθνική Οδός, ψάχναμε τι έχει γίνει».
Ποια ήταν πρώτη εικόνα που αντίκρισαν οι διασώστες;
«Όταν πήγαμε εμείς είδαμε μία σκηνή από ταινία του Χόλιγουντ. Ένα βομβαρδισμένο τοπίο, κόσμο που προσπαθούσε να βοηθήσει άλλο κόσμο, τραυματίες να τους πάμε σε ασφαλές σημείο. Ελέγχαμε εάν κάτω από τα σίδερα υπάρχουν ζωντανοί και εφόσον έγινε αυτό με τον κρατικό μηχανισμό, ξεκινήσαμε το μακάβριο έργο, ό,τι βρίσκαμε να το τοποθετούμε σε σακούλα, να το δίνουμε στο ΕΚΑΒ και στο νοσοκομείο στη Λάρισα»,
«Οι σκηνές ήταν σκληρές για όλους μας. κάποιοι από εμάς δεν είχαν αντικρίσει κάτι τέτοιο στη ζωή τους. Όταν το βράδυ χαλαρώναμε αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε πού είχαμε πάει και τι βλέπαμε. Μετά από σχεδόν 15 μέρες οι διασώστες έχουμε αυτές τις εικόνες στο μυαλό μας.
Όταν πλησιάσαμε υπήρχε η μυρωδιά, από τα καλώδια, από τα διάφορα εξαρτήματα του τρένου, αλλά ταυτόχρονα υπήρχε και η μυρωδιά της ανθρώπινης σάρκας. Ήμασταν όλοι με μάσκες γιατί δεν μπορούσαμε να πλησιάσουμε διαφορετικά», συμπλήρωσε χαρακτηριστικά.
«Αρκετοί διασωθέντες δεν τρώνε γιατί τους μυρίζει καμένη σάρκα»
Ο κ. Θεοδωρουλάκης μίλησε για την γραμμή 10306 που προσφέρει ψυχολογική υποστήριξη.
«Έχουμε ξεκινήσει από την 1η Μαρτίου, και έχουμε καλέσει όλους τους επιβαίνοντες που είχαμε τηλέφωνα και στοιχεία επικοινωνίας από την Πολιτική Προστασία. Έχουμε ξεκινήσει και μιλάμε με τους τραυματίες. Έχουμε παραπέμψει σε διαδικτυακή ψυχοθεραπεία με έμπειρους ψυχοθεραπευτές, 20 τραυματίες επιβαίνοντες κι συνεχίζουμε με κατά τόπους παραπομπές δομές ψυχικής υγείας, όταν τα συμπτώματα όπως οι αυπνίες και οι εφιάλτες χρειάζονται υποστήριξη και φαρμακευτική», τόνισε.
«Όταν είναι νύχτα και το σκοτάδι δεν τους βοηθάει, να αποκοιμηθούν, και αυτό που είναι το πιο δυνατό είναι η πρόσληψη τροφής, γιατί όταν πάνε να φάνε τους στοιχειώνει η μυρωδιά του θανάτου.
Είναι τραγικές οι στιγμές που έζησαν, είναι σε ένα σοκ γιατί όσοι επέβαιναν νόμιζαν ότι είναι σε ένα ασφαλές μέσο, είχαν χαλαρώσει και ξαφνικά βρέθηκαν σε μία κόλαση. Οι συνθήκες που έγινε το δυστύχημα ήταν τόσο τραγικές που δεν θα φύγουν ποτέ από τη μνήμη τους», συμπλήρωσε.
