Η Διεθνής ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των γυναικών είναι η αφορμή για τη συγγραφή του εν λόγω κειμένου. Και το ξύλο που τρώει κάθε μια γυναίκα μέχρι και σήμερα είναι η αιτία.
Ξέρεις οι άντρες αγαπάνε πολύ. Πάρα πολύ. Μπορούν να το κάνουν. Έχουν όλες τις δυνατότητες και τις καλύτερες προθέσεις. Αν σε αγαπήσουν πολύ, μπορούν να σε σφίξουν στην αγκαλιά τους, τόσο πολύ, που τελικά να πνιγείς. Κυριολεκτικά, όχι μεταφορικά. Μπορούν να σε σαπίσουν στο ξύλο και να σε λατρεύουν.
Γράφει η Κωνσταντίνα Ροϊδοπούλου
Γιατί δεν αντέχουν να μη τους αγαπάς άρρωστα. Δεν αντέχουν να είσαι ψυχολογικά υγιής, να στέκεσαι στα συναισθηματικά σου πόδια και να προχωράς σε αυτά. Θέλουν την αλληλοεξάρτηση που έμαθαν μικροί, είτε από την οικογένεια, είτε από οποιοδήποτε περιβάλλον αποτελούσε την οικογένειά τους ή αντίθετα ψάχνουν το δέσιμο που δεν βρήκαν ποτέ στο σπίτι τους.
Οι φωνές που ψιθυρίζουν στο αυτί τους; ‘’είσαι άντρας ρε δείξε τη δύναμή σου’’, ‘’η οικογένεια σου σε αγαπάει τόσο πολύ που καμιά δεν θα σε αγαπήσει τόσο, όλες θα σε αγαπούν λιγότερο’’, ‘’δεν σε αγαπάω καθόλου, είσαι κακό παιδί’’, ‘’έλα να τις φας για να μάθεις να μη το ξανακάνεις’’, ‘’οι γυναίκες το θέλουν το ξύλο τους, τους αρέσει’’.
Άντρα που ζεις όπως και εγώ στο σήμερα, δεν ζούμε σε εποχές με αναπηρία συναισθημάτων γιατί πολύ απλά μπορούμε να τις τερματίσουμε. Μπορούμε να βρούμε ψυχολογική γιατρειά σε πολλούς ειδικούς και να αγαπάμε ήρεμα, όμορφα, με αυτούσιο ορισμό της λέξης. Μπορείς να απαλλαγείς από όλες τις ωμές παγιωμένες αντιλήψεις που καθόλου δεν στέκουν.
Το τι έλεγε ο παππούς στον πατέρα, η μάνα στο παιδί, το παιδί στον εαυτό του, είναι κάτι που αλλάζει. Λες με το ξύλο να λύνονται όλα; Λες με το να σκοτώνονται γυναίκες ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟ ΞΥΛΟ να παίρνει κανείς ικανοποίηση;
Δεν εξαιρώ γυναίκες που δέρνουν γυναίκες, γυναίκες που δέρνουν άντρες, άντρες που δέρνουν άντρες και εν γένει το ξύλο μεταξύ ανθρώπων, όμως εστιάζω στη Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών και λέω το εξής:
Το ξύλο απαγορεύεται, μάθε ν’ αγκαλιάζεις. Η πίεση απαγορεύεται, μάθε ν’ αποδέχεσαι. Τα νεύρα ξέσπασέ τα με λόγια σε ειδικό, είναι θεραπεία. Φώναξε με όλη σου τη δύναμη σε έναν ανοιχτό χώρο, χωρίς άτομα, είναι ξέσπασα και μείωση του θυμού.
ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ, ΠΟΤΕ, ΠΟΤΕ ΜΗ ΧΤΥΠΑΣ. Θα σε χτυπήσει πίσω η ζωή. Και τότε η ζωή σου θα είναι μάταιη. Δεν αξίζει να ζεις για ένα μάταιο τίποτα, δούλεψε να έχεις τα πάντα, τα δικά σου πάντα σε αυτή τη ζωή. Όλα όσα σου αρέσουν και ομορφαίνουν την ύπαρξή σου. Μπορείς να τα βρεις.
Επιτέλους πια. Άνθρωποι είμαστε, όχι έρμαια.
